2000-letnia rabiniczna psychop: czy Żydzi wymyślili chrześcijaństwo, aby zwodzić pogan?

Anyone reading White Nationalist literature is bound to come across articles hostile to Christianity. The foremost claim appears to be that Christianity itself was invented by Jews (whether by Saint Paul or some unknown rabbinical cabal) for the purpose of deceiving gentiles. Christianity was devised by Jews, then, as a way of conditioning gentiles to be sympathetic to Jews and Jewish causes and take down the Roman Empire with its radically different ethics. It was a means of influencing them from the beginning to oppose Rome, its power, and its paganism.

By portraying Christianity’s greatest hero as a humble Jewish carpenter turned Messiah, along with his Jewish apostles and, particularly, by “rabbi” Paul as its foremost theologian who shaped what Christians were to believe, gentiles would unknowingly turn out to be great proponents of all things Jewish.

Thomas Dalton expresses well this viewpoint:

The likeliest conclusion to this mess is that the Jew Paul and the anonymous Jewish gospel writers made it all up: that there was no miracle-working Son of God, no virgin birth, and no resurrection. They did so, not for fame or money, but because they believed that promulgating a pro-Jewish, anti-Roman theology would aid the Jewish cause. (Pro-Jewish, because the Christians are to worship the Jewish God, the Jewish rabbi Jesus, and the Jewish ‘virgin’ Mary; anti-Roman, because “the worldly powers” of Rome are a manifestation of Satan and must be defeated.) And in the end, it did. Judeo-Christianity flourished, ideologically defeated Rome, and then took up residence in Rome itself. (‘Jesus the Jew,’ The Occidental Observer, 5/22/2023).

This position has, essentially, been promoted over the years by such respected White racialists as the late Oliver P. Revilo and William L. Pierce. Each of these men have made great contributions to understanding the Jewish Question, and the need for Whites to pursue their own racial and cultural interests over that of the interests of outside groups. Interestingly, the greater number of White racialists in prior generations have not been nearly as antagonistic to Christianity as Oliver, Pierce, Dalton, and other pro-White advocates (e.g., George Lincoln Rockwell).

It seems to me, however, that when addressing Christianity and the problems of Jewish cultural subversion, these esteemed writers have over-reached in their criticisms. Their zeal to vanquish Christianity has not always been grounded on a true knowledge of Christian theology and history. They have often appealed to outdated liberal higher-critical arguments against Christianity’s origins (e.g., the theory of pagan derivation, including notions that the gospels were composed decades or even hundreds of years after the death of Christ) with almost no awareness of how conservative biblical scholars have rebutted such polemics. Almost all of it is an overreaction to the lunacy and slobbering obsession that far too many Christians today have of Jews and Israel. Much of it is also the result of their animosity toward Jews who have been at the forefront in orchestrating and funding Jewish organizations that promote Third-World immigration into the West. Anything connected to the Jewish people, Israel, or the Torah is viewed as fundamentally hostile to White racialism. There are no exceptions to this, and there are no “good Jews” either although some might make rare exceptions for Jews such as Gerard Menuhin, Benjamin H. Freedman, Norman Finkelstein, Gilad Atzmon, Ron Unz, and a few others.

Since Christianity has obvious Jewish origins — including its founder, Jesus, who was a descendant of David and of Abraham (Matthew 1:1) and who also was an observant Jew, as well as Saint Paul who claimed that he was “circumcised on the eighth day, of the nation of Israel, of the tribe of Benjamin, a Hebrew of Hebrews, as to the Law, a Pharisee” (Philippians 3:5) — it’s reasoned that no White person should be associated with Christianity because it was merely invented to fool non-Jews and to weaken every bit of European racial identity.

But is any of this true? Was Christianity ‘invented’ by Paul or by some secret faction of Jews for the express purpose of deceiving the Goyim? And when gentiles come to faith in the person of Jesus as depicted in the New Testament, is that just ‘part of the plan’? How does any of this help Jews when so much of Christianity is diametrically opposed to Talmudic Judaism?

The apostle Paul

There are a host of reasons why we should seriously question this theory. It seems to me that this entire notion appeals to those who have such a deeply entrenched animosity toward Jews that they are unable to see straight when it comes to these matters. They are so opposed to Jewish cultural subversion (rightly so) that they haven’t bothered to think carefully through their own theory that Christianity was ‘invented’ by Jews to deceive gentiles and, thereby, grant the Jewish people supremacy over the world. It may sound persuasive to some at first hearing, but without a thorough investigation of the matter, one cannot be certain of its truth.

It should be noted that the purpose of this article is not to defend Christianity as the ‘true religion’ per se. My intention, instead, is to challenge this idea of Christianity as a Jewish psyop, to show that some of the most glaring and fundamental problems with it are either never or rarely addressed by those promoting it. They have failed to think carefully through the implications of their own theory. And it isn’t long before the assiduous student runs into an array of problems when he or she tries to maintain that Christianity is just a Jewish invented trap to deceive gentiles.

Let’s consider a few of these problems.

1.Whatever one may think of Christianity, there can be no reasonable denial that Christianity from its inception has been fundamentally opposed to Talmudic or Pharisaical Judaism. Jesus openly condemned the religious leaders of his day in no uncertain terms: “Woe to you, scribes and Pharisees, hypocrites!” . . . “Blind guides” . . . “You fools and blind men!” . . . “Full of robbery and self-indulgence” . . . “White-washed tombs which on the outside appear beautiful, but on the inside they are full of dead men’s bones and all uncleanness” . . . “Full of hypocrisy and lawlessness” . . . “Sons of those who murdered the prophets” . . . “Serpents and brood of vipers” (Matthew 23:1-33). And that’s just from one chapter in the New Testament!

The entire rabbinical system, then, is condemned by Jesus not merely because it deviated from the express teachings and spirit of the Torah, but because the rabbis placed so many additional laws on the Jewish people that religious observance became a burdensome yoke (see Acts 15:10). Rather than freeing their own people, the rabbis only enslaved them.

Yet, we must ask ourselves: How could such hostile denunciations by Jesus in any way endear gentiles to Jews, especially toward their religious leaders? If the person of Jesus was invented by a secret cabal of Jews, what benefit would it serve them to portray him as one continually condemning rabbinical hypocrisy? Why would they portray Jesus as someone always getting the best of them? How does an ‘invented’ Jesus who time after time refutes the rabbis and publicly maligns their integrity and spirituality serve to benefit ‘the plan’? Wouldn’t this be obviously detrimental to their purpose? Does any of this comport with what we know about Jews — namely, their hubris and self-applauding nature? One would think that if Jews were to ‘invent’ a religion to both attract and deceive the gentiles, they would at least portray themselves in the best possible light, as victors in every theological dispute, right? Yet this is never what we find.

2. The New Testament contains numerous passages that portray the Jewish people in a less than flattering light. For instance, in Matthew 27 when Pilate is reluctant to have Jesus killed, the Jews began to cry out all the more: “Crucify him!” They even asked for Barabbas, a robber and a thief, to be released rather than Jesus. The Jews were so determined to have Jesus crucified that they cried out, “His blood shall be on us and our children!” Well, it seems like they got their wish.

In another passage, Paul describes unbelieving Jews and their leaders as those “who both killed the Lord Jesus and the prophets and drove us out. They are not pleasing to God, but hostile to all men” (1 Thessalonians 2:15). Why would pro-Jewish schemers think that such broad denunciations would create a sympathetic view of them among non-Jews? A fair reading of the New Testament, if anything, leads one to an exalted view of Jesus and his disciples and a very low opinion of Jews in general. Seriously, why would any Jew let alone a caucus of Jews allow this sort of thing into a religious document they intend to deceive gentiles with? The nature of the Jew, generally, is to portray himself in the most exalted fashion, superior in intelligence, and able always to outwit the dull-minded Goyim who are no different than the beasts of the field.

In Revelation 3:9, the apostle John records the prophetic words of Jesus: “Behold, I will cause those of the synagogue of Satan, who say they are Jews and are not, but lie — I will make them come and bow down at your feet and make them know that I have loved you.” Oops, looks like the secret committee of Goyim-deceiving Jews forgot to take that passage out of the New Testament! How does a text like this fit into the great Jewish ‘scheme’ to dupe all gentiles?  The proponents of this fanciful theory never really tell us.

3. Some have argued that even many Jews recognize the beneficial service of Christianity in spreading knowledge of Yahweh and of the Jewish people throughout the entire world. In this narrow sense, they argue that the spread of Christianity has benefitted Jews. There’s an element of truth in this, but it’s not the whole truth. Never forget that Jews often falsely claim ownership and as having ‘invented’ this or that as a means of promoting their supremacy over non-Jews. As a result, much of the world is deceived into believing that Jews possess skills, intelligence, and an intellectual prowess far above gentiles.

Thus, knowledge of the Jewish people and that of the Hebrew God may have indirectly been spread throughout the world because of Christianity, but that knowledge is still connected to one that is not particularly favorable to them. Somehow, boastful Jews neglect to mention this important bit of truth.

One doesn’t come away from reading the New Testament with notions of how wonderful Jews are. Instead, it portrays them as deceived and foolish enough to crucify their own long-awaited Messiah. They are depicted as legalistic distorters of the Mosaic law, blinded by their own false traditions, defiant against the New Covenant that Jeremiah had predicted centuries earlier (see Jeremiah 31), and as persecutors of the early Christians — something they have continued for centuries in doing. If there’s any doubt about it, you can watch a host of videos on YouTube which documents just how vile Jews are in their treatment of Christians in the so-called ‘Holy Land.’

Because of such unfavorable passages, Jews describe the New Testament as “anti-Semitic.” But, again, we’ve got to ask ourselves why Jews would ‘create’ or ‘invent’ a Christianity that’s so “anti-Semitic”? How would this benefit them? We’re never really told. We’re just assured by the ‘Christianity-is-a-Jewish-deception’ crowd that it’s all ‘part of the plan.’

Interestingly, if Jews are to condemn the New Testament because of its blatant “anti-Semitism,” then they should surely condemn the Old Testament just as equally. Have you read how Yahweh describes his own people — a people so obstinate that he declares to Moses that his anger will burn against them and utterly destroy them (Exodus 32:9)? Have you read how Moses describes the Israelites — a rebellious and stubborn people (Deuteronomy 31:27)? Have you read the many descriptive and overtly offensive words the prophets used to denounce the Israeltites? It’s not pretty. Yet if these same expressions were employed in the New Testament (and some of them are), the Jews in typical knee-jerk reaction would describe it as “anti-Semitic.” If so, maybe they should just concede that the entire Bible is replete with “anti-Semitism”?

Jews are much too self-absorbed to realize that if they make everything they don’t like “anti-Semitic,” then they’ll certainly end up condemning their own Hebrew Bible. It’s almost impossible to discern such a simple truth when one is convinced that their people are history’s ‘eternal victims’ and that “anti-Semitism’ is solely the result of ‘jealously’ and ‘hate.’

4. Gentile Christians in the New Testament are described as a people on par with Jewish believers. Together, both Jews and Greeks (gentiles) are described as one in Christ. Thus, rather than exalting Jews as superior over gentiles, the New Testament repeatedly places both groups on equal footing (see Galatians 3:28-29). The Jewish privileges of circumcision, one’s Jewish ancestry, and possession of the Mosaic Law means relatively nothing in the writings of Peter, Paul, the author of Hebrews, and in the Book of Acts. These are nothing for Jews to boast about as is common among Jews. Why would Jews bent on deceiving gentiles allow such concepts to be believed if they are seeking to control them?

The New Testament, in fact, employs the same exalted expressions once used of the ancient Israelites to gentile Christians! Writing to gentile believers, Saint Peter describes them as a “chosen race, a royal priesthood, a holy nation, a people for God’s own possession (1 Peter 2:9). Earlier in the epistle, Peter tells these same gentile Christians that they too are privileged to do what only the ancient Levitical priests were allowed to do in the temple — namely, “offer up spiritual sacrifices” because they are a “holy priesthood” (1 Peter 2:5).

Why would a cabal of Jews intent on creating a Christianity to deceive dumb Goyim portray them as just as equally privileged and special as themselves? How does this comport with a grand ‘plan’ to bring about worldwide Jewish supremacy?

In Galatians 6:16, Paul refers to gentile Christians as “the Israel of God.” In his epistle to the Romans, he also defines for his readers who is a true Jew: “For he is not a Jew who is one outwardly, nor is circumcision that which is outward in the flesh. But he is a Jew who is one inwardly; and circumcision is that which is of the heart, by the Spirit, not by the letter, and his praise is not from men, but from God” (Romans 2:28-29). In his letter to the Philippians, he warns gentile Christians to “beware of the false circumcision; for we are the true circumcision” (3:2-3).

The point in referencing all these passages together is to show how absurd the notion that ethno-centered and self-serving Jews would somehow ‘invent’ a religion that would place the despised gentiles on equal standing with themselves.

Again, is this how Jews are known to think and behave? Have you ever known Jews to give preferential status and position to non-Jews over themselves? The very notion is preposterous! It defies everything we know about the Jewish people.

5. Historically, and particularly in modern times, Jews have worked feverishly to undermine and ultimately destroy Christianity. Even when they can’t fully nullify the Christian faith, they try to dilute its central message of redemption. By means of numerous federal court decisions, Jews have sought to vanquish every bit of religious influence that Christianity might afford in the public square (e.g., school prayer, Christian symbols on federal or state properties, pro-life efforts). Yet, why would they do this if Christianity comports with their grand ‘plan’ to deceive and ultimately control the gentiles? Wouldn’t they want Christianity’s influence to spread if it was in fact designed to snare the Goyim? How come Jewish activist organizations such as the ADL and the SPLC seem to be unaware of this great conspiracy to dupe White people by means of Christianity? Even the notion of America as a ‘Christian nation’ has large numbers of Jews up in arms. But why? Wouldn’t this align with ‘the plan’? How would opposition to all things Christian serve to benefit ‘the plan’ of clever Jews who allegedly ‘invented’ Christianity to deceive gentiles?
6. While it’s true that individual Christians and European Christian nations over the centuries have given the Jewish people a certain amount of sympathy and refuge from their enemies, some important considerations need to be kept in mind before succumbing to the ‘Christianity is a Jewish deception’ viewpoint.

The first is that while Jews at times were given refuge by Christian nations, these same nations also ejected them when Jews had taken advantage of the natives. When Christians had had enough of their monetary scheming, usury, vice industries, their unwillingness to assimilate, and their parasitical ways, Jews got the collective boot. It has happened to them over a hundred times in fact.

The second thing to note is that European Christians did not allow their ‘anti-Semitic’ feelings about the Jews to be squashed because the Founder of their religion was Jewish. They had no such guilt because they understood the duplicitous nature of Jews. It has only become a recent phenomenon among modern-day Christians to feel guilty about everything connected to the ‘Holocaust,’ slavery, and race because we have been constantly bombarded by Jewish propaganda for the past 60 years telling us how evil we are for just being White.

7. Advocates of the theory that Christianity is merely a ‘Jewish scheme to entrap gullible gentiles’ have failed to grasp just how deeply opposed Christian theology is to Jewish legalism, to the Mosaic Law itself. The New Testament writers, for instance, view the Law as belonging to an old era that has passed away with the coming of Christ (Romans 7:4-6; 1 Corinthians 9:20-21; Galatians 3:24-26; 5:1). The starting point of Christian obedience, then, is what Jesus said and not what Moses declared on Mount Sinai (Matthew 17:1-8; John 1:17; Hebrews 3:1-6). The Law itself was “only a shadow of the good things to come and not the very form of things” (Hebrews 10:1). The New Covenant has replaced the Old Covenant and is even described as a “better covenant” that has been enacted on “better promises” (Hebrews 7:22; 8:6-13). The entire Levitical system with its animal sacrifices, its priests, its temple, and even the ancient land promises have been done away with in Christ (Hebrews 7:12; 9:1-24; 11:8-16). Christians seek a “better country, that is, a heavenly one” (Hebrews 11:16), and not a dry and dusty plot of land in Palestine.

Considering this, does it really make sense to think that conniving Jews would write such condemnatory things about their own religious system, its laws, and the very covenant between them and Yahweh in some bizarre attempt to make gentiles sympathetic to their plight against the Roman empire? If anything, it would seem to have the opposite effect since it would provoke non-Jews to realize that Jewish religious beliefs have been jettisoned by even their own God! It would tend to paint observant Jews who still cling to their religious traditions as doing so in vain. How is such blatant anti-Judaism going to win over ‘gentile dogs’ when the Christianity Jews supposedly ‘invented’ condemns all their religious creeds and ancient institutions? How could any of this be viewed as “pro-Jewish”? The entire theory is a bit too clever for its own good.

8. Some anti-Christian White racialists have argued that the widespread popularity of ‘Christian Zionism’ in the U.S. serves as ‘proof’ of how Jews have deceived the gentile masses through the ‘trick’ of Christianity. These same ‘Christian Zionists,’ admittedly, support every conceivable Jewish cause. They also fund millions annually to Israeli-organized charities and Jewish political organizations.

Yet what’s not often pointed out is how comparably recent the ‘Christian Zionist’ movement in America is. Yes, there are influential Christian pastors like John Hagee who do almost nothing other than urge Christians to ‘stand with Israel.’ There’s also no doubt that the 1909 Schofield Bible has had an overtly pro-Israel emphasis for the past the century and has done much to spread the insidious beliefs of Dispensationalism. It was funded and promoted by a Jew, Felix Untermeyer.

 

But this has not been the historic position of most Protestant churches nor of the Catholic Church. Reformed Protestant Christians, in fact, have been at the forefront in publishing books critical of ‘Christian Zionism’ and Dispensational theology. Centuries prior to the publication of the Schofield Bible, then, Christians were not so pro-Jewish as some imagine. The Protestant reformer, Martin Luther, had no crisis of conscience when he authored his scathing work, The Jews and Their Lies (1543). Apparently, the grand scheme among cunning Jews of concocting a “pro-Jewish” Christianity hasn’t worked out as well as they thought for most of church history.

9. Finally, we must address the question of whether Saint Paul the “rabbi” invented Christianity. This is a common objection raised by liberal theologians, including those who are anti-Christian White racialists. Space won’t permit a detailed examination of this issue, but a couple of notable points may help the reader to recognize that this theory of the origin of Christianity hardly does justice to the evidence when it’s weighed fairly.

Paul, no doubt, played a leading role in formulating much of Christian theology, but that’s not quite the same as having ‘founded’ the Christian faith. While some may argue that Paul’s letters were constituted to serve as “anti-Roman” diatribes, yet this seems less than convincing when one considers that he instructed the early Christians in Romans 13 to “Submit to the governing authorities, “to not resist them because they have been established by God,” to “pray for them,” “to pay their taxes,” and to “give honor to whom honor is due” (vv.1-7). Saint Peter, likewise, commands his readers to “Submit yourselves for the Lord’s sake to every human institution whether to a king as the one in authority, or to governors as sent by him for the punishment of evildoers” (vv.13-14). If that’s not clear enough, he further urges them to “honor the king” (v.17).

We are compelled to ask: Why would a group of “pro-Jewish” writers say such things especially when their primary purpose is to deceive gentiles so that they become just as “anti-Roman” as themselves? How is any of this promulgating an anti-Roman theology?

In fairness, I can’t ‘prove’ my position, at least not to everyone’s satisfaction. The best I could do is provide reasons, including some internal evidence within the New Testament writings itself, why the notion of Paul being the founder of Christianity is not plausible. For instance, Paul was concerned about preserving a body of traditions that he had received from the apostles (2 Thessalonians 2:15). He, in turn, urges Christians to hold firm to such traditions. Appealing to a core set of beliefs and traditions already in circulation and well-known among the larger Christian communities makes little sense if Paul is some maverick or inventor of new teachings previously unheard of.

Paul was careful to distinguish between his own words or opinions and that of Jesus (1 Corinthians 7:12). It indicates his unwillingness to attribute to Jesus words that were merely his own. This sort of thing doesn’t comport with someone eager to fashion a Jesus or create new doctrines out of thin air.

There is also no compelling evidence that the Gospel writers got their ideas from Paul as if he were the unchallenged source for what they were supposed to say and write. In fact, the interesting thing is how none of the theological controversies addressed in Paul’s epistles are found in the Gospels. One would think that if they were making it all up, they would find a way to insert a saying of Jesus that would clear up any matters of theological dispute. But this never occurs even once.

The reason that Paul did not always appeal to sayings or events in the Gospels (though at times he does) is because his letters were ad hoc in nature, meaning they were intended to address immediate issues and controversies present in the churches he had planted. These were matters of concern to the Christians he was writing to. Thus, the Gospels present the foundation of who Christians have believed in while the later epistles of Paul and Peter serve as instructional and practical for the Christian life — namely, how it is to be lived out now that they have come to faith in Jesus.

Finally, although one may claim that Paul was a deceiver and allege that he “made it all up,” this is not the kind of character we find depicted in his epistles. Instead, we find a person who seems devoted to truth, willing to suffer abuse and rejection for the sake of the Gospel, willing to live in poverty rather than gain riches at the expense of others, willing to be ridiculed rather than destroy his personal testimony, and all the while strongly urging individual Christians and church leaders to live circumspectly, holy, and honorably in all that they do (see Acts 20:33-35).

Even Peter speaks affectionately of Paul and refers to “the wisdom given to him” by God (2 Peter 3:15-16). None of this is suggestive of a duplicitous nature on his part or of manipulating people and events to concoct a religion to overthrow Rome.

Conclusion

The entire notion that Christianity was merely invented by Jews to deceive gentiles and, thereby, make them anti-Roman and pro-Jewish falls short at every point. It cannot account for the many explicit anti-Pharisaical statements found in the New Testament. It cannot logically account why these pro-Jewish writers would place the despised gentiles on the same footing as themselves. Everything about it runs counter to what we know historically and experientially about Jewish people in terms of their ethno-centrism, hubris, and self-glorifying natures.

A fair reading of the Book of Acts, including that of Paul and Peter’s letters, portrays the early Christians as not particularly anti-Roman. This doesn’t mean they didn’t view Rome as morally corrupt and polytheistic, but only that this was not their primary concern. In fact, there are far more passages condemning false religious traditions among the rabbis, including warnings against false Jewish teachers, than that of vilifying the Roman empire (see Philippians 3:1-9).

The theory of a deceptive, manipulative theology created and promoted by Jews fails because its proponents never or rarely bother to follow through with the logical outcome or implications of it. Why, for instance, would a series of documents (New Testament) written by “pro-Jewish” authors repeatedly paint the Jewish people in the worst possible light, attacking not only their ancient Abrahamic pedigrees which they trusted in, but exposing the entire rabbinical system of that period as a sham? In what way would this urge gentiles to be “pro-Jewish”? Why would these same authors urge followers of Jesus to submit to the Roman government and others pagan rulers if their efforts were motivated by an “anti-Roman theology”?

None of it makes a bit of sense because the theory is reactionary and emotional in nature. It’s cultivated and spread by those who know little to nothing about Christianity, its history and theology. It sounds persuasive only to those who lack the acumen to dig deeper and ask serious some serious questions about it.

Każdy, kto czyta literaturę białych nacjonalistów, z pewnością natknie się na artykuły wrogie chrześcijaństwu. Najważniejszym twierdzeniem wydaje się być to, że samo chrześcijaństwo zostało wymyślone przez Żydów (czy to przez św. Pawła, czy przez jakąś nieznaną klikę rabiniczną) w celu oszukiwania pogan. Chrześcijaństwo zostało zatem wymyślone przez Żydów jako sposób na warunkowanie gojów, aby okazywali współczucie Żydom i sprawom żydowskim oraz aby obalili Cesarstwo Rzymskie z jego radykalnie odmienną etyką. Od początku był to sposób wywierania na nich wpływu, aby przeciwstawić się Rzymowi, jego potędze i pogaństwu.

Przedstawiając największego bohatera chrześcijaństwa jako pokornego żydowskiego stolarza, który stał się Mesjaszem, wraz z jego żydowskimi apostołami, a w szczególności przez „rabina” Pawła jako czołowego teologa, który ukształtował to, w co chrześcijanie mieli wierzyć, poganie nieświadomie okazaliby się wielkimi zwolennikami wszystkiego rzeczy żydowskie.

Thomas Dalton dobrze wyraża ten punkt widzenia:

Najbardziej prawdopodobny wniosek z tego bałaganu jest taki, że Żyd Paweł i anonimowi żydowscy autorzy ewangelii wymyślili to wszystko: że nie było Syna Bożego czyniącego cuda, nie było narodzin z dziewicy ani zmartwychwstania. Zrobili to nie dla sławy czy pieniędzy, ale dlatego, że wierzyli, że propagowanie teologii prożydowskiej i antyrzymskiej pomoże sprawie żydowskiej. (Prożydowski, ponieważ chrześcijanie mają czcić żydowskiego Boga, żydowskiego rabina Jezusa i żydowską „dziewicę” Marię; antyrzymski, ponieważ „światowe moce” Rzymu są przejawem szatana i muszą zostać pokonane. ) I w końcu tak się stało. Judeochrześcijaństwo rozkwitło, ideologicznie pokonało Rzym, a następnie zamieszkało w samym Rzymie. („Jezus Żyd”, „ The Occidental Observer”, 22.05.2023).

Stanowisko to było w zasadzie przez lata promowane przez tak szanowanych białych rasistów, jak nieżyjący już Oliver P. Revilo i William L. Pierce. Każdy z tych ludzi wniósł wielki wkład w zrozumienie kwestii żydowskiej i potrzeby dbania przez białych o własne interesy rasowe i kulturowe ponad interesy grup zewnętrznych. Co ciekawe, większa liczba białych rasistów w poprzednich pokoleniach nie była tak wrogo nastawiona do chrześcijaństwa jak Oliver, Pierce, Dalton i inni pro-biali zwolennicy (np. George Lincoln Rockwell).

Wydaje mi się jednak, że zajmując się chrześcijaństwem i problemami żydowskiej działalności wywrotowej w kulturze, ci szanowni autorzy przesadzili w swojej krytyce. Ich zapał do zniszczenia chrześcijaństwa nie zawsze opierał się na prawdziwej znajomości chrześcijańskiej teologii i historii. Często odwoływali się do przestarzałych liberalnych, bardziej krytycznych argumentów przeciwko pochodzeniu chrześcijaństwa (np. teorii pochodzenia pogańskiego, w tym poglądu, że ewangelie powstały dziesiątki, a nawet setki lat po śmierci Chrystusa), prawie nie mając świadomości, jak konserwatywne biblijne korzenie uczeni odparli takie polemiki. Prawie wszystko to jest przesadną reakcją na szaleństwo i śliniącą się obsesję, jaką ma dziś zdecydowanie zbyt wielu chrześcijan na temat Żydów i Izraela. W dużej mierze jest to także wynik ich niechęci do Żydów, którzy przodowali w organizowaniu i finansowaniu organizacji żydowskich promujących imigrację z Trzeciego Świata na Zachód. Wszystko, co jest związane z narodem żydowskim, Izraelem lub Torą, jest postrzegane jako zasadniczo wrogie białemu rasizmowi. Nie ma od tego wyjątków i nie ma też „dobrych Żydów”, chociaż niektórzy mogą zrobić rzadkie wyjątki dla Żydów, jak Gerard Menuhin, Benjamin H. Freedman, Norman Finkelstein, Gilad Atzmon, Ron Unz i kilku innych.

Ponieważ chrześcijaństwo ma oczywiste żydowskie pochodzenie – włączając w to jego założyciela, Jezusa, który był potomkiem Dawida i Abrahama (Mt 1,1), który także był praktykującym Żydem, a także św. Pawła, który twierdził, że był „obrzezany na dnia ósmego z narodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Listu do Hebrajczyków, co do Prawa, faryzeusz” (Filipian 3:5) – rozumuje się, że żadna biała osoba nie powinna być kojarzona z chrześcijaństwem tylko dlatego, że była ona jedynie wymyślony, by oszukać nie-Żydów i osłabić każdy element europejskiej tożsamości rasowej.

Ale czy coś z tego jest prawdą? Czy chrześcijaństwo „wymyśliło” Paweł, czy też jakaś tajna frakcja Żydów w wyraźnym celu oszukania Gojów? A kiedy poganie uwierzą w osobę Jezusa przedstawioną w Nowym Testamencie, czy jest to tylko „część planu”? W jaki sposób to wszystko pomaga Żydom, skoro tak duża część chrześcijaństwa jest diametralnie przeciwna judaizmowi talmudycznemu?

Apostoł Paweł

Istnieje wiele powodów, dla których powinniśmy poważnie kwestionować tę teorię. Wydaje mi się, że cała ta koncepcja przemawia do tych, którzy mają tak głęboko zakorzenioną niechęć do Żydów, że nie potrafią trzeźwo spojrzeć na te sprawy. Są tak przeciwni żydowskiemu wywrotowi kulturowemu (i słusznie), że nie zadali sobie trudu, aby dokładnie przemyśleć swoją własną teorię, że chrześcijaństwo zostało „wynalezione” przez Żydów, aby oszukiwać Gojów i w ten sposób zapewnić narodowi żydowskiemu supremację nad światem. Być może na pierwszy rzut oka brzmi to przekonująco, ale bez dokładnego zbadania sprawy nie można być pewnym, że jest ona prawdziwa.

Należy zauważyć, że celem tego artykułu nie jest obrona chrześcijaństwa jako „prawdziwej religii” per se. Zamiast tego moją intencją jest podważenie tej koncepcji chrześcijaństwa jako żydowskiego szpiega, aby pokazać, że niektóre z najbardziej rażących i podstawowych problemów z nim związanych albo nigdy, albo rzadko są poruszane przez tych, którzy je promują. Nie przemyśleli dokładnie implikacji swojej własnej teorii. Nie minie dużo czasu, zanim wytrwały student wpadnie w szereg problemów, gdy będzie próbował utrzymać, że chrześcijaństwo to tylko żydowska pułapka mająca na celu zwodzenie gojów.

Rozważmy kilka z tych problemów.

1. Bez względu na to, co ktoś myśli o chrześcijaństwie, nie można rozsądnie zaprzeczyć, że chrześcijaństwo od samego początku było zasadniczo przeciwne judaizmowi talmudycznemu i faryzejskiemu. Jezus otwarcie i jednoznacznie potępił ówczesnych przywódców religijnych: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy!” . . . „Ślepi przewodnicy”. . . „Wy głupcy i ślepcy!” . . . „Pełen rabunku i pobłażania sobie”. . . „Grobowce pobielane, które z zewnątrz wyglądają pięknie, ale wewnątrz są pełne kości trupich i wszelkiej nieczystości”. . . „Pełen obłudy i bezprawia”. . . „Synowie tych, którzy mordowali proroków”. . . „Węże i plemię żmijowe” (Mateusz 23:1-33). A to tylko z jednego rozdziału Nowego Testamentu!

Zatem cały system rabiniczny został potępiony przez Jezusa nie tylko dlatego, że odstąpił od wyraźnych nauk i ducha Tory, ale także dlatego, że rabini nałożyli na naród żydowski tak wiele dodatkowych praw, że przestrzeganie religii stało się uciążliwym jarzmem (zob. Dzieje Apostolskie 15). :10). Zamiast uwolnić swój naród, rabini jedynie go zniewolili.

Musimy jednak zadać sobie pytanie: w jaki sposób takie wrogie potępienia Jezusa mogły w jakikolwiek sposób zyskać sympatię Żydów, zwłaszcza ich przywódców religijnych? Jeśli osoba Jezusa została wymyślona przez tajną klikę Żydów, jaką korzyść przyniosłoby im przedstawianie go jako osoby nieustannie potępiającej rabiniczną hipokryzję? Dlaczego mieliby przedstawiać Jezusa jako osobę, która zawsze wyciąga z nich to, co najlepsze? W jaki sposób „wymyślony” Jezus, który raz po raz odrzuca rabinów i publicznie oczernia ich uczciwość i duchowość, służy korzyściom „planu”? Czy nie byłoby to w oczywisty sposób szkodliwe dla ich celu? Czy cokolwiek z tego jest zgodne z tym, co wiemy o Żydach – mianowicie z ich pychą i samochwaleniem się? Można by pomyśleć, że gdyby Żydzi „wymyślili” religię, która zarówno przyciągała, jak i oszukiwała pogan, to przynajmniej przedstawialiby siebie w najlepszym możliwym świetle, jako zwycięzcy każdego sporu teologicznego, prawda? Jednak nigdy nie jest to coś, co znajdziemy.

2. Nowy Testament zawiera liczne fragmenty, które przedstawiają naród żydowski w niezbyt pochlebnym świetle. Na przykład w 27 rozdziale Ewangelii Mateusza, gdy Piłat sprzeciwia się zabiciu Jezusa, Żydzi zaczęli jeszcze głośniej wołać: „Ukrzyżuj go!” Prosili nawet o uwolnienie Barabasza, zbójcy i złodzieja, a nie Jezusa. Żydzi tak bardzo chcieli ukrzyżować Jezusa, że ​​wołali: „Krew Jego spadnie na nas i nasze dzieci!” Cóż, wygląda na to, że spełnili swoje życzenie.

W innym fragmencie Paweł opisuje niewierzących Żydów i ich przywódców jako tych, „którzy zabili Pana Jezusa i proroków, i nas wygnali. Nie podobają się Bogu, lecz są wrogo nastawieni do wszystkich ludzi” (1 Tes 2,15). Dlaczego prożydowscy intryganci mieliby sądzić, że tak szerokie potępienie stworzy życzliwy pogląd na nich wśród nie-Żydów? Właściwa lektura Nowego Testamentu prowadzi, jeśli w ogóle, do wzniosłego poglądu na Jezusa i jego uczniów oraz bardzo niskiej opinii o Żydach w ogóle. Poważnie, dlaczego jakikolwiek Żyd, nie mówiąc już o grupie Żydów, miałby dopuścić tego rodzaju rzeczy do dokumentu religijnego, którym zamierzają oszukać Gojów? Natura Żyda, ogólnie rzecz biorąc, polega na przedstawianiu siebie w najbardziej wzniosły sposób, posiadającego wyższą inteligencję i zawsze zdolnego przechytrzyć tępo myślących Gojów, którzy nie różnią się niczym od zwierząt polnych.

W Księdze Objawienia 3:9 apostoł Jan zapisuje prorocze słowa Jezusa: „Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, a kłamią, sprawię, że przyjdą i oddadzą pokłon przed nogi i daj im poznać, że cię umiłowałem”. Ups, wygląda na to, że tajny komitet zwodzących Gojów Żydów zapomniał usunąć ten fragment z Nowego Testamentu! Jak taki tekst wpisuje się w wielki żydowski „plan” mający na celu oszukanie wszystkich Gojów? Zwolennicy tej fantazyjnej teorii tak naprawdę nigdy nam tego nie mówią.

3. Niektórzy argumentowali, że nawet wielu Żydów uznaje pożyteczną przysługę chrześcijaństwa w szerzeniu wiedzy o Jahwe i narodzie żydowskim na całym świecie. W tym wąskim znaczeniu argumentują, że rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa przyniosło korzyści Żydom. Jest w tym element prawdy, ale nie jest to cała prawda. Nigdy nie zapominajcie, że Żydzi często fałszywie twierdzą, że są właścicielami i „wymyślili” to czy tamto jako sposób na promowanie swojej supremacji nad nie-Żydami. W rezultacie znaczna część świata jest oszukiwana, wierząc, że Żydzi posiadają umiejętności, inteligencję i sprawność intelektualną znacznie przewyższającą gojów.

Zatem wiedza o narodzie żydowskim i o hebrajskim Bogu mogła pośrednio rozprzestrzenić się po świecie za sprawą chrześcijaństwa, lecz nadal jest ona powiązana z wiedzą, która nie jest dla nich szczególnie korzystna. Jakimś cudem chełpliwi Żydzi zaniedbują wspomnienie o tym ważnym fragmencie prawdy.

Czytając Nowy Testament nie można wyjść z wyobrażeniem o tym, jak wspaniali są Żydzi. Zamiast tego przedstawia ich jako oszukanych i na tyle głupich, że ukrzyżowali własnego, długo oczekiwanego Mesjasza. Przedstawiani są jako legalistyczni zniekształcający Prawo Mojżeszowe, zaślepieni własnymi fałszywymi tradycjami, buntujący się przeciwko Nowemu Przymierzu, które Jeremiasz przepowiedział wieki wcześniej (zob. Jeremiasz 31) i jako prześladowcy pierwszych chrześcijan – coś, co kontynuowali przez stulecia czyn. Jeśli masz co do tego jakiekolwiek wątpliwości, możesz obejrzeć mnóstwo filmów na YouTube, które dokumentują, jak okropnie traktują Żydów chrześcijan w tak zwanej „Ziemi Świętej”.

Z powodu takich niekorzystnych fragmentów Żydzi opisują Nowy Testament jako „antysemicki”. Ale znowu musimy zadać sobie pytanie, dlaczego Żydzi mieliby „stworzyć” lub „wymyślić” chrześcijaństwo, które jest tak „antysemickie”? Jakie korzyści by to dla nich miało? Tak naprawdę nigdy nam tego nie powiedziano. Tłum twierdzący, że chrześcijaństwo jest żydowskim oszustwem, zapewnia nas, że to wszystko jest „częścią planu”.

Co ciekawe, jeśli Żydzi mają potępiać Nowy Testament ze względu na jego rażący „antysemityzm”, to z pewnością powinni potępiać Stary Testament w równym stopniu. Czy czytałeś, jak Jahwe opisuje swój własny lud – lud tak uparty, że oświadcza Mojżeszowi, że Jego gniew zapłonie przeciwko nim i całkowicie go zniszczy (Wj 32:9)? Czy czytałeś, jak Mojżesz opisuje Izraelitów – lud zbuntowany i uparty (Powtórzonego Prawa 31:27)? Czy czytałeś wiele opisowych i jawnie obraźliwych słów, jakich używali prorocy, aby potępiać Izraelitów? To nie jest ładne. Gdyby jednak te same wyrażenia zostały użyte w Nowym Testamencie (a niektóre z nich są), Żydzi w typowej odruchowej reakcji określiliby to jako „antysemickie”. Jeśli tak, to może powinni po prostu przyznać, że cała Biblia jest przepełniona „antysemityzmem”?

Żydzi są zbyt zajęci sobą, by zdać sobie sprawę, że jeśli uczynią wszystko, co im się nie podoba, „antysemickim”, to z pewnością potępią swoją własną hebrajską Biblię. Prawie niemożliwe jest dostrzeżenie tak prostej prawdy, gdy jest się przekonanym, że ich naród jest „wiecznymi ofiarami” historii i że „antysemityzm” jest wyłącznie wynikiem „zazdrości” i „nienawiści”.

4. Chrześcijanie pogańscy są w Nowym Testamencie opisywani jako naród na równi z wierzącymi Żydami. Razem zarówno Żydzi, jak i Grecy (poganie) są opisani jako jedno w Chrystusie. Zatem zamiast wywyższać Żydów jako lepszych od pogan, Nowy Testament wielokrotnie stawia obie grupy na równi (patrz Galacjan 3:28-29). Żydowskie przywileje obrzezania, żydowskie pochodzenie i posiadanie Prawa Mojżeszowego nie mają względnego znaczenia w pismach Piotra i Pawła, autorów Listu do Hebrajczyków, ani w Dziejach Apostolskich. Żydzi nie mają się czym chwalić, co jest powszechne wśród Żydów. Dlaczego Żydzi nastawieni na oszukiwanie Gojów mieliby pozwolić wierzyć w takie koncepcje, jeśli chcą je kontrolować?

W rzeczywistości Nowy Testament używa tych samych wzniosłych wyrażeń, których kiedyś używali starożytni Izraelici wobec chrześcijan pochodzenia pogańskiego! Pisząc do wierzących z pogan, św. Piotr opisuje ich jako „rodzaj wybrany, królewskie kapłaństwo, naród święty, lud na własność Boga (1 Piotra 2:9). Wcześniej w liście Piotr mówi tym samym chrześcijanom pochodzenia pogańskiego, że oni również mają przywilej czynienia tego, co wolno było robić w świątyni jedynie starożytnym kapłanom lewickim, a mianowicie „składania duchowych ofiar”, ponieważ stanowią „święte kapłaństwo” (1 Piotra 2:5).

Dlaczego klika Żydów miałaby zamiar stworzyć chrześcijaństwo, aby oszukać głupich Gojów, przedstawiać ich jako równie uprzywilejowanych i wyjątkowych jak oni sami? Jak to się ma do wielkiego „planu” mającego na celu zapewnienie światowej supremacji Żydów?

W Liście do Galatów 6:16 Paweł nazywa chrześcijan pochodzenia pogańskiego „Izraelem Bożym”. W swoim Liście do Rzymian definiuje także dla swoich czytelników, kto jest prawdziwym Żydem: „Bo Żydem nie jest ten, kto jest nim na zewnątrz, ani obrzezanie nie jest tym, co jest na zewnątrz. Ale on jest Żydem, który jest nim wewnętrznie; a obrzezanie jest obrzezaniem serca, przez Ducha, a nie przez literę, a jego chwała nie pochodzi od ludzi, ale od Boga” (Rzymian 2:28-29). W swoim liście do Filipian ostrzega chrześcijan pochodzenia pogańskiego, aby „strzegli się fałszywego obrzezania ; bo my jesteśmy prawdziwym obrzezaniem ” (3:2-3).

Celem wspólnego odniesienia się do wszystkich tych fragmentów jest pokazanie, jak absurdalny jest pogląd, że skupieni na etno i egocentryczni Żydzi w jakiś sposób „wymyślą” religię, która postawiłaby pogardzanych Gojów na równi z nimi samymi.

Powtórzę: czy w ten sposób myślą i zachowują się Żydzi? Czy kiedykolwiek widziałeś Żydów, którzy przyznawali nie-Żydom preferencyjny status i pozycję w stosunku do siebie samych? Samo to pojęcie jest niedorzeczne! Przeczy wszystkiemu, co wiemy o narodzie żydowskim.

5. Historycznie, a zwłaszcza w czasach współczesnych, Żydzi gorączkowo pracowali nad osłabieniem i ostatecznym zniszczeniem chrześcijaństwa. Nawet jeśli nie mogą całkowicie unicestwić wiary chrześcijańskiej, próbują osłabić jej główne przesłanie o odkupieniu. Za pomocą licznych decyzji sądów federalnych Żydzi starali się przezwyciężyć wszelkie wpływy religijne, na jakie chrześcijaństwo mogło sobie pozwolić w przestrzeni publicznej (np. modlitwy w szkołach, symbole chrześcijańskie na nieruchomościach federalnych lub stanowych, wysiłki w obronie życia). Jednak dlaczego mieliby to robić, skoro chrześcijaństwo realizuje swój wielki „plan” oszukiwania i ostatecznej kontroli pogan? Czy nie chcieliby, aby wpływy chrześcijaństwa się szerzyły, gdyby w rzeczywistości miało ono na celu usidlenie Gojów? Dlaczego żydowskie organizacje aktywistyczne, takie jak ADL i SPLC, wydają się być nieświadome tego wielkiego spisku mającego na celu oszukanie Białych ludzi za pomocą chrześcijaństwa? Nawet koncepcja Ameryki jako „narodu chrześcijańskiego” budzi sprzeciw dużej liczby Żydów. Ale dlaczego? Czy nie byłoby to zgodne z „planem”? W jaki sposób sprzeciw wobec wszystkiego, co chrześcijańskie, mógłby pomóc w realizacji „planu” sprytnych Żydów, którzy rzekomo „wymyślili” chrześcijaństwo, aby zwodzić pogan?

6. Chociaż prawdą jest, że poszczególni chrześcijanie i europejskie narody chrześcijańskie na przestrzeni wieków okazywały narodowi żydowskiemu pewną dozę współczucia i schronienia przed ich wrogami, należy pamiętać o kilku ważnych kwestiach, zanim ulegną punktowi widzenia: „Chrześcijaństwo jest żydowskim oszustwem”. .

Po pierwsze, choć czasami narody chrześcijańskie zapewniały Żydom schronienie, te same narody wyrzucały ich również, gdy Żydzi wykorzystali tubylców. Kiedy chrześcijanie mieli już dość swoich intryg finansowych, lichwy, występków, niechęci do asymilacji i pasożytniczych sposobów postępowania, Żydzi dostali zbiorowy but. W rzeczywistości zdarzyło im się to ponad sto razy.

Drugą rzeczą wartą odnotowania jest to, że europejscy chrześcijanie nie pozwolili, aby ich „antysemickie” uczucia wobec Żydów zostały zdławione, ponieważ założycielem ich religii był Żyd. Nie mieli takiego poczucia winy, ponieważ rozumieli dwulicową naturę Żydów. Poczucie winy za wszystko, co wiąże się z „Holokaustem”, niewolnictwem i rasą, stało się wśród współczesnych chrześcijan zjawiskiem dopiero nowym, ponieważ przez ostatnie 60 lat byliśmy nieustannie bombardowani żydowską propagandą, mówiącą nam, jak źli jesteśmy dla bycie białym.

7. Zwolennicy teorii, że chrześcijaństwo jest jedynie „żydowskim planem mającym na celu usidlenie naiwnych Gojów”, nie zrozumieli, jak głęboko teologia chrześcijańska jest przeciwna żydowskiemu legalizmowi i samemu Prawu Mojżeszowemu. Na przykład autorzy Nowego Testamentu postrzegają Prawo jako należące do starej epoki, która przeminęła wraz z przyjściem Chrystusa (Rzymian 7:4-6; 1 Koryntian 9:20-21; Galatów 3:24-26; 5). :1). Punktem wyjścia chrześcijańskiego posłuszeństwa jest zatem to, co powiedział Jezus, a nie to, co oznajmił Mojżesz na górze Synaj (Mateusz 17:1-8; Jan 1:17; Hebrajczyków 3:1-6). Samo Prawo było „jedynie cieniem przyszłych dóbr, a nie samą formą rzeczy” (Hebrajczyków 10:1). Nowe Przymierze zastąpiło Stare Przymierze i jest nawet opisane jako „lepsze przymierze”, które zostało zawarte na „lepszych obietnicach” (Hebrajczyków 7:22; 8:6-13). Cały system lewicki z jego ofiarami ze zwierząt, kapłanami, świątynią, a nawet starożytnymi obietnicami ziemi został usunięty w Chrystusie (Hebrajczyków 7:12; 9:1-24; 11:8-16). Chrześcijanie szukają „lepszej krainy, to znaczy niebiańskiej” (Hebrajczyków 11:16), a nie suchej i zakurzonej działki w Palestynie.

Biorąc to pod uwagę, czy naprawdę ma sens myśleć, że przebiegli Żydzi pisaliby tak potępiające rzeczy na temat ich własnego systemu religijnego, jego praw i samego przymierza pomiędzy nimi a Jahwe, w jakiejś dziwacznej próbie wzbudzenia wśród pogan współczucia dla ich losu wobec imperium rzymskiego? ? W każdym razie wydawałoby się, że ma to odwrotny skutek, ponieważ sprowokowałoby nie-Żydów do uświadomienia sobie, że żydowskie wierzenia religijne zostały odrzucone nawet przez ich własnego Boga! Miałoby to tendencję do przedstawiania uważnych Żydów, którzy wciąż trzymają się swoich tradycji religijnych, jako czyniących to na próżno. W jaki sposób taki rażący antyjudaizm zwycięży „gojowskie psy”, skoro rzekomo „wymyślone” przez Żydów chrześcijaństwo potępia wszystkie ich wyznania religijne i starożytne instytucje? Jak można to wszystko postrzegać jako „prożydowskie”? Cała teoria jest trochę zbyt sprytna, żeby była dobra sama w sobie.

8. Niektórzy antychrześcijańscy biali rasiści argumentowali, że powszechna popularność „chrześcijańskiego syjonizmu” w USA służy jako „dowód” na to, jak Żydzi oszukali masy gojowskie za pomocą „sztuczki” chrześcijaństwa. Trzeba przyznać, że ci sami „chrześcijańscy syjoniści” popierają każdą możliwą sprawę żydowską. Co roku przekazują także miliony na rzecz zorganizowanych w Izraelu organizacji charytatywnych i żydowskich organizacji politycznych.

Jednak nieczęsto podkreśla się, jak stosunkowo nowy jest ruch „chrześcijańskich syjonistów” w Ameryce. Tak, są wpływowi chrześcijańscy pastorzy, tacy jak John Hagee, którzy nie robią prawie nic poza namawianiem chrześcijan, aby „stanęli po stronie Izraela”. Nie ma również wątpliwości, że Biblia Schofielda z 1909 roku kładła przez ostatnie stulecie jawnie proizraelskie akcenty i w dużym stopniu przyczyniła się do szerzenia podstępnych wierzeń dyspensacjonalizmu. Jej fundatorem i propagatorem był Żyd Feliks Untermeyer .

 

Nie było to jednak historyczne stanowisko większości kościołów protestanckich ani Kościoła katolickiego. W rzeczywistości reformowani protestanccy chrześcijanie przodowali w publikowaniu książek krytycznych wobec „chrześcijańskiego syjonizmu” i teologii dyspensacyjnej. A zatem stulecia przed publikacją Biblii Schofielda chrześcijanie nie byli tak prożydowscy, jak niektórzy sobie wyobrażają. Protestancki reformator, Marcin Luter, nie miał kryzysu sumienia, kiedy pisał swoje zjadliwe dzieło Żydzi i ich kłamstwa (1543). Najwyraźniej wielki plan przebiegłych Żydów, polegający na wymyśleniu „prożydowskiego” chrześcijaństwa, przez większą część historii Kościoła nie działał tak dobrze, jak sądzono.

9. Na koniec musimy zająć się kwestią, czy św. Paweł „rabin” wymyślił chrześcijaństwo. Jest to powszechny zarzut podnoszony przez teologów liberalnych, w tym tych, którzy są antychrześcijańskimi białymi rasistami. Miejsce nie pozwala na szczegółowe zbadanie tej kwestii, ale kilka godnych uwagi punktów może pomóc czytelnikowi rozpoznać, że ta teoria pochodzenia chrześcijaństwa ledwo oddaje sprawiedliwość dowodami, jeśli zostanie rzetelnie wyważona.

Paweł bez wątpienia odegrał wiodącą rolę w formułowaniu znacznej części teologii chrześcijańskiej, ale to nie to samo, co „założenie” wiary chrześcijańskiej. Chociaż niektórzy mogą argumentować, że listy Pawła miały służyć jako „antyrzymskie” diatryby, wydaje się to jednak mało przekonujące, jeśli weźmie się pod uwagę, że w 13 rozdziale Listu do Rzymian poinstruował on pierwszych chrześcijan, aby „poddawali się władzom rządzącym, „aby nie stawiali im oporu” ponieważ zostali ustanowieni przez Boga”, aby „modlić się za nich”, „płacić ich podatki” i „oddawać cześć tym, którym się to należy” (w. 1-7). Podobnie św. Piotr nakazuje swoim czytelnikom: „Poddajcie się ze względu na Pana wszelkiej ludzkiej instytucji, czy to królowi jako sprawującemu władzę, czy namiestnikom, których on posłał, aby ukarali złoczyńców” (w. 13-14). . Jeśli nie jest to wystarczająco jasne, nalega, aby „czcili króla” (w. 17).

Jesteśmy zmuszeni zadać pytanie: dlaczego grupa „prożydowskich” pisarzy miałaby mówić takie rzeczy, zwłaszcza gdy ich głównym celem jest oszukiwanie Gojów, aby stali się tak samo „antyrzymscy” jak oni sami? W jaki sposób można w ten sposób propagować teologię antyrzymską?

Szczerze mówiąc, nie mogę „udowodnić” mojego stanowiska, przynajmniej nie ku zadowoleniu wszystkich. Jedyne, co mogę zrobić, to podać powody, włączając pewne wewnętrzne dowody w samych pismach Nowego Testamentu, dlaczego pogląd, że Paweł jest założycielem chrześcijaństwa, jest niewiarygodny. Na przykład Paweł troszczył się o zachowanie zbioru tradycji, które otrzymał od apostołów (2 Tesaloniczan 2:15). On z kolei nalega, aby chrześcijanie niewzruszenie trzymali się takich tradycji. Odwoływanie się do podstawowego zestawu wierzeń i tradycji, które są już w obiegu i są dobrze znane wśród większych wspólnot chrześcijańskich, nie ma większego sensu, jeśli Paweł jest indywidualistą lub wynalazcą nowych nauk, o których wcześniej nie słyszano.

Paweł starał się odróżnić swoje własne słowa i opinie od słów Jezusa (1 Koryntian 7:12). Wskazuje to na jego niechęć do przypisywania Jezusowi słów, które były jedynie jego własnymi. Tego typu rzeczy nie pasują do kogoś, kto pragnie uformować Jezusa lub stworzyć nowe doktryny z powietrza.

Nie ma również przekonujących dowodów na to, że autorzy Ewangelii zaczerpnęli swoje idee od Pawła, tak jakby był on niekwestionowanym źródłem tego, co mieli mówić i pisać. W rzeczywistości interesujące jest to, że żadna z teologicznych kontrowersji, o których mowa w listach Pawła, nie znajduje się w Ewangeliach. Można by pomyśleć, że gdyby to wszystko zmyślili, znaleźliby sposób, aby wstawić wypowiedź Jezusa, która wyjaśniłaby wszelkie kwestie sporne teologiczne. Ale to nigdy nie zdarza się ani razu.

Powodem, dla którego Paweł nie zawsze odwoływał się do powiedzeń i wydarzeń z Ewangelii (choć czasami to robił), jest to, że jego listy miały charakter ad hoc, co oznacza, że ​​miały na celu poruszenie bezpośrednich problemów i kontrowersji obecnych w założonych przez niego kościołach. Sprawy te niepokoiły chrześcijan, do których pisał. W ten sposób Ewangelie przedstawiają podstawę tego, w kogo wierzyli chrześcijanie, podczas gdy późniejsze listy Pawła i Piotra służą jako pouczające i praktyczne dla życia chrześcijańskiego – a mianowicie, jak należy żyć teraz, gdy uwierzyli w Jezusa.

Wreszcie, chociaż można twierdzić, że Paweł był zwodzicielem i że „wszystko to zmyślił”, nie jest to rodzaj charakteru, jaki widzimy w jego listach. Zamiast tego spotykamy osobę, która sprawia wrażenie oddanej prawdzie, gotowej cierpieć znęcanie się i odrzucenie w imię Ewangelii, gotowej żyć w ubóstwie, a nie zdobywać bogactwa kosztem innych, gotowej dać się wyśmiać, a nie zniszczyć swoje osobiste świadectwo i przez cały czas gorąco nalegamy, aby poszczególni chrześcijanie i przywódcy kościołów prowadzili rozważne, święte i uczciwe życie we wszystkim, co robią (zob. Dzieje Apostolskie 20:33-35).

Nawet Piotr z uczuciem mówi o Pawle i wspomina o „mądrości danej mu” przez Boga (2 Piotra 3:15-16). Nic z tego nie wskazuje na dwulicowość z jego strony lub manipulowanie ludźmi i wydarzeniami w celu wymyślenia religii mającej obalić Rzym.

Wniosek

Cały pogląd, że chrześcijaństwo zostało wymyślone przez Żydów jedynie po to, aby oszukać Gojów i w ten sposób uczynić ich antyrzymskimi i prożydowskimi, jest nietrafiony w każdym punkcie. Nie może wyjaśnić wielu wyraźnych stwierdzeń antyfaryzejskich, które można znaleźć w Nowym Testamencie. Nie można logicznie wytłumaczyć, dlaczego ci prożydowscy pisarze stawiali pogardzanych Gojów na równi z nimi samymi. Wszystko w tym jest sprzeczne z tym, co wiemy historycznie i doświadczalnie o narodzie żydowskim w zakresie jego etnocentryzmu, pychy i samochwalącej się natury.

Właściwa lektura Dziejów Apostolskich, łącznie z listami Pawła i Piotra, pokazuje, że pierwsi chrześcijanie nie byli szczególnie antyrzymscy. Nie oznacza to, że nie postrzegali Rzymu jako moralnie zepsutego i politeistycznego, ale tylko, że nie było to ich głównym zmartwieniem. W rzeczywistości jest znacznie więcej fragmentów potępiających fałszywe tradycje religijne wśród rabinów, w tym ostrzeżenia przed fałszywymi nauczycielami żydowskimi, niż tych oczerniających imperium rzymskiego (zobacz Filipian 3:1-9).

Teoria zwodniczej, manipulacyjnej teologii stworzonej i promowanej przez Żydów zawodzi, ponieważ jej zwolennicy nigdy lub rzadko zadają sobie trud, aby podążać za jej logicznym wynikiem lub implikacjami. Dlaczego na przykład seria dokumentów (Nowy Testament) napisanych przez autorów „prożydowskich” wielokrotnie przedstawiała naród żydowski w najgorszym możliwym świetle, atakując nie tylko jego starożytne rodowody abrahamowe, którym ufał, ale demaskując cały rabiniczny system z tamtego okresu za fikcję? W jaki sposób nakłaniałoby to Gojów do bycia „prożydowskimi”? Dlaczego ci sami autorzy mieliby namawiać naśladowców Jezusa, aby poddali się rządowi rzymskiemu i innym władcom pogańskim, gdyby ich wysiłki były motywowane „teologią antyrzymską”?

Nic z tego nie ma najmniejszego sensu, ponieważ teoria ma charakter reakcyjny i emocjonalny. Jest kultywowana i rozpowszechniana przez tych, którzy wiedzą niewiele lub nic o chrześcijaństwie, jego historii i teologii. Brzmi przekonująco tylko dla tych, którym brakuje przenikliwości, aby kopać głębiej i zadawać poważne pytania na ten temat.