78 lat temu – 14 lutego 1942 roku Związek Walki Zbrojnej został przekształcony w Armię Krajową. Podziemne wojsko, będące fenomenem w okupowanej przez Niemców Europie, skupiło w sobie niemal całą patriotycznie nastawioną część narodu polskiego.
Nazwa „AK”, także w późniejszym czasie, stała się jednym z najważniejszych symboli dążeń do niepodległości Orzeł Armii Krajowej nocy z 26 na 27 września 1939 r. w oblężonej Warszawie zawiązana została Służba Zwycięstwu Polski, organizacja wojskowa, której celem była kontynuacja walki z okupantem. W listopadzie organizacja została przekształcona w Związek Walki Zbrojnej.
Rozkazem z 14 lutego 1942 Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski nadał Związkowi Walki Zbrojnej w kraju nazwę – Armia Krajowa. Akt ten rozpoczął ważny etap scalania wszystkich formacji wojskowych w kraju w jedną armię Armia Krajowa (AK) - zakonspirowana siła zbrojna polskiego podziemia - PPP w czasach II wojny światowej, działająca pod okupacją niemiecką państwa polskiego i sowiecką w granicach sprzed 1 września 1939 oraz poza nimi. Była najsilniejszą i najlepiej zorganizowaną armią podziemną z działających w tamtym czasie w Europie /Wikipedia/
Przysięga zaprzysiężenia żołnierzy AK
BYŁAŚ DLA NAS RADOŚCIĄ I DUMĄ
JAK STAL PRĘŻNA JAK ŻYWIOŁ SUROWA
USTOM - PIEŚNIĄ, SERCU - KRWAWĄ ŁUNĄ
ARMIO KRAJOWA
... MATKA BOSKA AKOWSKA
prof. płk. Zbigniew Kabata "BOBO" -" Jędruś" z lasów Świętokrzyskich
napisał ten niezwykły wiersz w Szkocji w 1964 roku / Wikipedia/
NAS NIE STANIE LECZ TY NIE ZAGINIESZ
PIEŚŃ CIĘ WEŹMIE LEGENDA PRZECHOWA
WICHREM CHWAŁY W HISTORIĘ POPŁYNIESZ
ARMIO KRAJOWA
__ * _
Przedstawiamy polskiego polityka AKowca na uchodźstwie w Hamburgu
Działacz emigracyjny Wieloletni Prezes Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Niemczech oraz hamburskiego oddziału Związku Polaków "Rodło"
Delegat Rządu RP na uchodźstwie na Republikę Federalną Niemiec
Prawnik
Fundator fortepianu "Steinway & Sons" dla pałacu Radziwiłłów w podostrowskim Antoninie, Witrażu Królowej Narodu na Jasnej Górze.....
Syn Stanisława Orlińskiego i Zofii z domu Ponińska ur.31.12.1913 w Czempiniu
Wychowany był w patriotycznej, niepodległościowej rodzinie polskiej, w której bardzo żywe były tradycje powstań narodowych. Do szkół uczęszczał w Poznaniu, gdzie w 1937 r. ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Po studiach odbył służbę wojskową w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1938 r. rozpoczął aplikację sądową w Okręgowym Sądzie Apelacyjnym w Warszawie.
We wrześniu 1939 r. walczy w składzie Armii "Prusy" (d-ca gen. dyw. Stefan Dąb-Biernacki), został wzięty do niewoli przez Sowietów, zdołał uciec z obozu w Szepietówce, powrócił do Warszawy. W stolicy kontynuował aplikację, którą ukończył w 1941 r. egzaminem sędziowskim. Równocześnie działał w konspiracji, był kurierem, a następnie służył w dziale Przerzutów Powietrznych KG AK "Syrena", "Import", "MII-Grad". Jako oficer sadowy AK pełnił obowiązki prokuratora, Jego zadaniem było między innymi wykrywanie sprawców kradzieży sprzętu wojskowego i zabezpieczanie dowodów. Jako kierownik Zespołu Ewakuującego "cichociemnych" sprawował opiekę w pierwszym okresie po ich zrzucie i w okresie aklimatyzacji w kraju.
Uczestnik Powstania Warszawskiego /KG AK, Oddział V (Dowodzenie i Łączność), Wydział odbioru zrzutów V-S ("MII-Grad"). Szlak bojowy, Śródmieście
Losy po Powstaniu. Po kapitulacji Powstania przebywał w niewoli niemieckiej jako jeniec wojenny Stalagu XI B Fallingbostel, Oflagu XI B/Z w Bergen, po2 mies. przez oflag IID Gross Born pieszo do Stalagu X B Sandbostel.
Po zakończeniu działań wojennych w okresie 1945-1947 pełnił obowiązki sędziego Sądu Polowego I Dywizji Pancernej (d-ca gen. Stanisław Maczek). W latach 1948-1954 brał udział w akcjach kurierskich w ramach Sztabu Głównego PSZ na Zachodzie. Od końca lat 40 XX w. do śmierci wykonywał zawód adwokata, kancelarię prowadził w Hamburgu. Pozbawiony polskiego obywatelstwa przez władze PRL został uznany za osobę niebezpieczną, cały dorobek swojego życia przekazał Narodowi Polskiemu. Przez długie lata był jednym z nielicznych polskojęzycznych adwokatów w Republice Federalnej Niemiec. W latach 1974-1990 roku pełnił obowiązki Ministra Pełnomocnego i Delegata Rządu RP na Uchodźstwie na Niemcy. W grudniu 1990 r. asystował Prezydentowi Ryszardowi Kaczorowskiemu w przekazaniu insygniów Rzeczypospolitej wybranemu w wolnych wyborach Prezydentowi Lechowi Wałęsie.
Zmarł w Berlinie 11.11.2006., został pochowany na Starym Cmentarzu w Ostrowie Wlkp. Spoczął obok grobu ks. Augustyna Szamarzewskiego (1832-1891), patrona polskich spółek zarobkowych, wielkiego działacza polskiej spółdzielczości w zaborze pruskim.
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Złoty Krzyż Zasługi
Krzyż Armii Krajowej
Medal Wojska Polskiego
Medal "Za udział w wojnie obronnej 1939"
14 luty 2020
" Cześć Ich Pamięci "
Stowarzyszenie Polskich Kombatantów w Niemczech
Halina Morhofer Wojcik - HH
