Esau's Tears: Modern Anti-Semitism and the Rise of the Jews Albert S. Lindermann
Ta praca obfituje w przytaczane fakty. Ja chciałbym jednak skupić się jedynie na wybranych problemach. Inni recenzenci już poinformowali czytelników o ogólnej zawartości tej książki i nie chcę ich powielać.
Ta książka jest szczególnie przydatna w śledzeniu żydowskiego zaangażowania we włoski faszyzm, które było dość znaczące. (str. 368)
NAJCIEKAWSZE W TEJ NIEZWYKŁEJ KSIĄŻCE JEST UNIKANIE OSKARŻANIA O WSZYSTKO ZŁO CHRZEŚCIJAN
Lindermann opisuje wczesne poglądy rasistowskie, siegające do starożytności: "Ponieważ w chrześcijaństwie można się doszukać jedynie niejasnych, często sprzecznych zródeł współczesnego antysemityzmu, Autor więc sięga do szerszych judaistycznych źródel, częściowo włączonych do chrześcijaństwa, ale częściowo wylącznie żydowskich, które przyczyniły się do niejasnych, często sprzecznych ze sobą, sposobów przejawiania się współczesnego rasizmu, zwłaszcza w sprawie wyjątkowości i czystości rasowej "(s. 74).
JUDAIZM BYŁ BARDZIEJ EKSKLUZYWNY I „NIETOLERANCYJNY” NIŻ CHRZEŚCIJAŃSTWO
Autor pise: Żydzi mówiący w jidysz rozróżniali pojęcia nie-żydowskiej KOYEKH (brutalnej, fizycznej siły) a żydowskim MOYEKH (rozum, podstęp, spryt, wyrafinowanie), rozróżnienie związane z tymi, którzy identyfikowali się z Ezawem i Jakubem. Można powiedzieć, że nie-żydowskie społeczeństwa w większości znanej historii Europy wydają się być pod wrażeniem żydowskiej ostrości intelektu, sprytu i przebiegłości, których nawet chrzest nie mógł zmienić. W hiszpańskiej inkwizycji te różne postrzegania niezmiennej istoty żydowskosci, nawet po nawróceniu, znalazły wyraz w pojęciu LIMPIEZA DE SANGRE (czystość krwi). Zydzi konwertyci nie przestali być Żydami i ciaąle byli podejrzanymi, ponieważ zachowali nieczystą krew, która kwestionowała ich konwersję. Przez wiele wieków później zakony jezuickie ustanowiły ograniczenia wobec kandydatów z żydowskim przodkiem lub zanieczyszczoną krwią. Jezuici wymyślili zatem chrześcijańskie odpowiedniki zakazu nieczystości wśród Żydów, którzy starali się zachować nieskalaną linię KOHANIM. Jednak przywiązanie Jezuitów do czystości rasowej nie było tak kategoryczne, jak w przypadku Żydów. Władze kościelne często zezwalały na wyjątki w sposób, jaki nigdy nie mógłby być dozwolony przez halakha "(s. 75).
Sporóbujmy teraz omówić sytuację w carskiej Rosji po 1905 roku.
PRZEMOC W ŻYDOWSKIM WYDANIU BYŁA POWSZECHNA NAWET PO ABDYKACJI CARA
Lindermann stwierdza: "Liczba Żydów zaangażowanych zarówno w działaność o charakterze terrorystycznym, jak i antyterrorystycznym tego okresu jest uderzająca. W dekadzie sprzed 1914 roku wielu carskich urzędników, w tym z najważniejszych ministerstw cara, zostało zabitych przez żydowskich zamachowców. Poza takimi zamachowcami jak Kaplan i Kanegiesser, Jacob Blumkin, żydowski członek Socjalistycznej Partii Rewolucyjnej, zamordował 6 lipca 1918 r. hrabiego Mirbacha, ambasadora niemieckiego w Moskwie, w nadziei na wznowienie wojny między Niemcami a Rosją. Przed 1917 rokiem dużą liczbę żydowskich zamachowców można przypuszczalnie tłumaczyć antysemickim charakterem carskiego reżimu. Ale takie wyjaśnienia są niewystarczające w przypadku takich zabójców, jak Kaplan, Kanegiesser i Blumkin. Tak wielu żydowskich terrorystów przyczyniło się do utrwalenia przekonania, że Żydzi, zwłaszcza ci co zerwali z ich tradycyjną wiarą, zwrócili się naturalnie do fanatyzmu i anarchicznej destrukcyjności, nawet jeżeli ich ofiarami byli żdowscy czekiści. "(s. 446).
WPŁYW ŻYDÓW NA UKSZTAŁTOWANIE KOMUNIZMU BYŁ DUŻO WIĘKSZY NIŻ TO MOGŁOBY WYNIKAĆ Z ILOŚCI ŻYDOWSKICH PRZYWÓDCÓW
Ciągle słyszymy, że Żydzi w żadnym momencie nie stanowili większości kadr przywódczych w komunizmie. Jest to technicznie prawdziwe, ale nie mówi całej prawdy. Zaczynijmy od tego, że komuniści żydowskiego pochodzenia charakteryzowali się wysoką inteligencją umiejętnościami oratorskimi, asertywnością oraz ideologicznym zapałem, itd. (Str. 429).
Nic więc dziwnego, że niewielu liderów komunistycznych nie-żydowskiego pochodzenia osiąneło poziom przywódców komunistów żydowskich. Linderman podaje przykład Trockiego, który był człowiekiem o niezwykłych talentach" (s. 447). "Nikt nie może poddawać w wątpliwość" głównej roli Trockiego w rewolucji ... "(s. 448). Wprawdzie można wspomnieć o innych komunistycznych liderach nie-Żydach, ale na pewno żaden z nich nie dorówna Trockiemu, Zinowiewowi, Kamieniewowi, Yoffe'emu, Swierdłowowi, Uritskiemu czy Radkowi, zarówno w działalności wewnątrz Rosji, jak i za granicą, szczególnie w kluczowych latach od 1917 do 1921 r. "(str.. 432)
Wreszcie, wpływowi Żydzi nigdy nie musieli działać samotnie. W rzeczywistości Żydzi mieli umiejętność wpływania na nie-Żydów w taki sposób, aby ci rozumowali żydowskimi kategoriami. Np. Lenina można słusznie postrzegać jako "żydowskiego nie-Żyda" (s. 432-433). To samo można powiedzieć o polskim renegacie Dzierżyńskim (s. 442, 446), a także o Rosjaninie Kalininie, o którym żydowscy bolszewicy mówili, że jest "bardziej żydowski niż Żydzi". (Str. 433).
Skupmy się na "Krwawym Felku" - Feliksie Dzierżyńskim. Zawsze był on w bliskich relacjach z Żydami, począwszy od swojej młodzieńczej współpracy z Żydowskim Bundem oraz zaangażowania w kontakty z wyobcowaną żydowską inteligencją wśród polskich socjaldemokratów. (Str. 442). [To doprowadziło do podejrzenia, że Dzierzyński sam był Żydem. Jedna z teorii głosi, że prawdziwym Dzierżyńskim był polski szlachcic, którego cała rodzina została pozbawiona majątku i wysłana na Syberię przez carskie rosyjskie władze, w odwecie za poparcie dla nieudanego powstania styczniowego w 1863 roku. Pewien Żyd nabył jego majątek, a co dziś nazywany kradzieżą tożsamości, przyjął nazwisko Dzierżyński i ostatecznie został niesławnym liderem Czeki.] W każdym razie żydowskie wpływy na Dzierżyńskiego są niewątpliwe.
ROLA BANKERÓW ŻYDOWSKICH W TWORZENIU KOMUNIZMU
Amerykański bankier żydowskiego pochodzenia Jakub Jacob Schiff był podejrzewany o udział w podjęciu decyzji o obaleniu cara. Zarzut ten jest o tyle wiarygodny, że Schiff kazał pożyczać rewolucjonistom w Rosji duże kwoty pieniędzy i otwarcie chwalił się swoją rola w zwalczaniu cara "(s. 435).
ŻYDZI OPANOWALI WŁADZE CZEKA A NASTĘPNIE NKWD
Komunistyczna tajna policja była sercem komunistycznego terroru. Lindermann komentuje: "W niektórych regionach, na przykład na Ukrainie, kierownictwo Czeki było w przeważającej mierze żydowskie. Na początku 1919 roku w organizacji Czeka w Kijowie były 75 procent Żydów ... Biorąc pod uwagę, że duża część Żydów brała udział w ruchu rewolucyjnym oraz ogólnie reprezentowali oni wyższy poziom edukacji, nie jest zaskoczeniem, że wielu z nich zgłosiło się do działalności wywiadowczej, przynajmniej do jej wyższych szeregów. Funkcjonariusze Czeka niższego szczebla, którzy byli najbardziej bezpośrednio zaangażowani w faktyczne aresztowania, tortury i morderstwa, byli mniej wykształceni, a niektórzy byli nawet analfabetami) "(s. 443).
Autor dodaje, że "Na zebraniu Politbura w kwietniu 1919 r. Trocki skomentował, że" Łotysze i Żydzi stanowili znaczną część zatrudnionych w Czeka ... "" (s. 444).
Nic więc dziwnego, że Żydzi zostali uznani za "mózgi" i kadrę kierowniczą komunizmu. Ponadto rozróżnienie pomiędzy wykształconymi przywódcami żydowskimi a "ludowymi" szeregowymi żołnierzami komunistycznych sił bezpieczeństwa można porownać do późniejszego komunistycznego marionetkowego rządu w Polsce (1944r.), zwanego ŻYDOKOMUNĄ i CHAMOKOMUNĄ.
Żydowskie przywództwo komunistycznych sił bezpieczeństwa nie było ani przypadkiem ani chwilową modą. Lindermann stwierdza: "Warto zauważyć, że wysoki procent Żydów w tajnej policji w dalszym ciągu trwał rownież w latach trzydziestych XX wieku, kiedy to proporcja Żydów stopniowo zmniejszała się wśród większości sowieckich rzadowych i partyjnych kadr" (str. 443).
Autor podkreśla, że kierownictwo Czeki stało się częścią uprzywilejowanej komunistycznej klasy rządzącej (str. 443) (później znanej jako NOMENKLATURA). Jej członkowie byli zwolnieni ze służby wojskowej, mieli dostęp do nieprzerwanych dostaw żywności i cieszyli się różnymi luksusowymi dobrami i usługamii. Na przykład "urzędnicy z Czeki należeli do wąskiej elity, która miała prawo do samochodów osobowych i innych przedmiotów" (str.443).
https://www.amazon.com/gp/review/R2VVFXS25EO2GQ?ref_=glimp_1rv_cl
