Oryginał łaciński z tłumaczeniem na język angielski autorstwa br. Alexisa Bugnolo Ponad 5 lat temu opublikowałem angielskie tłumaczenie bulli papieża Mikołaja II,
In nomine Domini , którą napisał on za radą świętych Hildebranda, przyszłego papieża Grzegorza VII, i Piotra Damniana, przyszłego Doktora Kościoła przeciw homoherezji.
Oryginał łaciński Ponad 5 lat temu opublikowałem angielskie tłumaczenie bulli papieża Mikołaja II, In nomine Domini , którą napisał on za radą świętych Hildebranda, przyszłego papieża Grzegorza VII, i Piotra Damniana, przyszłego Doktora Kościoła przeciw homoherezji. Niedawno, dzięki pomocy mediewisty, który poświęcił całe życie studiowaniu tej Bulli, wszedłem w posiadanie kopii tej Bulli w jej oryginalnej wersji (patrz poniżej). Moje poprzednie tłumaczenie opierało się na łacińskiej kopii Bulli, pochodzącej z wersji interpolowanej – to znaczy skompilowanej z kilku istniejących wersji, przez uczonego, który próbował zinterpretować, które dokładne sformułowanie było oryginalne. Chociaż taka praktyka jest powszechnie akceptowana w świecie akademickim, zawsze warto wrócić do istniejących rękopisów i je przeczytać. Tekst łaciński z wersji opublikowanej przez Kościół w Rzymie to ten, który obecnie publikuję, poniżej. — Ta papieska wersja nie różni się prawie niczym od wersji interpolowanej, którą wcześniej opublikowałem i przetłumaczyłem, poza doborem słów w kilku fragmentach. Jednakże akapity w wersji papieskiej nie są numerowane, dlatego wstawiłem numery i połączyłem niektóre akapity, tak aby akapit nr 3 w obu wersjach dotyczył tego, co należy zrobić, jeśli w Rzymie nie można przeprowadzić legalnych, uczciwych i rzetelnych wyborów. Ta bulla papieża Mikołaja II nie jest mało znanym dokumentem, ponieważ jest pierwszą bullą papieską, która ograniczyła wybór Biskupa Rzymskiego do kardynałów, dwa wieki przed odbyciem się pierwszego konklawe. Jest nawet wymieniona z nazwy w Konstytucji Apostolskiej papieża Pawła VI, Romano Pontifici eligendo , w jej trzecim paragrafie, gdzie jest nazywana konstytucją „celebrowaną”, czyli często używaną. Jej znaczenie dla dzisiejszych czasów polega na tym, że wyjaśnia to, czego inne obowiązujące obecnie prawa papieskie nie wyjaśniają, a mianowicie: „Co należy zrobić, jeśli wszyscy kardynałowie utracą swoje prawo i kompetencję do wyboru Biskupa Rzymskiego z powodu poważnego nadużycia, w przeprowadzeniu wyboru nielegalnego lub uznanego za nieważny przez przepisy papieskie?” Wspomina się o tym również w sposób dorozumiany w obowiązującym Prawie Papieskim Papieża Jana Pawła II, Universi Dominici Gregis , gdzie w przedmowie stwierdza się, że „ustanowienie konklawe nie jest konieczne do ważnego wyboru Biskupa Rzymskiego”, a także, gdzie w art. 76 ogłasza się, że każdy wybór naruszający jego normy jest nieważny i nieważny, nie precyzując jednak, co należy zrobić, jeśli kardynałowie nie powrócą na konklawe, ponieważ złośliwie chcą uznać za papieża człowieka wybranego nielegalnie. A teraz moje tłumaczenie na język angielski. Bulla Papieża Mikołaja II „In nomine Domini”Przetłumaczone z wersji papieskiej tekstu opublikowanej przez Das Papstwahldekret von 1059. Echte Fassung, w: Jasper, Detlef. Das Pastwahldekret von 1059: Überlieferung unf Textgestalt. Sigmaringen: Thorbecke, 1986, s. 98–109. W imię Pana Boga, naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Od roku Jego Wcielenia 1058, w kwietniu, w Dwunastej Indykacji, z otwartymi Świętymi Ewangeliami, a także pod przewodnictwem Najczcigodniejszego i Błogosławionego Mikołaja, jako Papieża Apostolskiego, w Bazylice Laterańskiej Patriarchy, zwanej Konstantyniańską, a także w towarzystwie Najczcigodniejszych Arcybiskupów, Biskupów, Opatów lub Czcigodnych Kapłanów i Diakonów, Tenże Czcigodny Papież, wydając z Apostolską Autorytetem dekret dotyczący wyboru Najwyższego Kapłana, powiedział: Najukochańsi bracia i współbiskupi, a także przedstawiciele niższego stanu duchownego, Wasza Eminencja wie i nie ukrywa, że wraz ze śmiercią naszego poprzednika, pobożnej pamięci pana Stefana, ileż przeciwności wycierpiała ta Stolica Apostolska, której gorliwie służę z Bożego napomnienia, a następnie ileż to razy była ona atakowana przez pośredników herezji symoniańskiej, aż zdawało się, że Kolumna Boga Żywego zachwiała się, a sieć Najwyższego Rybaka, przy wzbierającej burzy, zostałaby zepchnięta w otchłań rozbicia statku i zatopiona. § 1. Dlatego też, jeśli podoba się Waszej Braci, powinniśmy, z Bożą pomocą, roztropnie zatroszczyć się o przyszłe przypadki i tym samym, poprzez statut kościelny, zapewnić w przyszłości, aby (te) nieszczęścia, odrodzone, nie zapanowały. Z tego powodu, pouczeni przez Naszego Poprzednika i autorytetem innych Świętych Ojców, postanawiamy i postanawiamy, że po śmierci Papieża tego powszechnego Kościoła Rzymskiego, przede wszystkim Kardynałowie Biskupi, traktując (wybór) z największą starannością, natychmiast wezwą Kardynałów Duchownych do siebie; i w ten sposób reszta Duchowieństwa i Ludu niech przystąpi do wyrażenia zgody na nowy wybór, aby – aby śmiertelna choroba sprzedajności nie wkradła się przypadkiem – najpobożniejsi ludzie byli głównymi liderami w wyborze Papieża, którego należy promować, a reszta ich zwolennikami. § 2. I z pewnością prawy i prawowity porządek wyboru jest tu starannie rozważany, jeśli wynika z badania różnych reguł Ojców lub ich dzieł, (i) nawet tego zdania błogosławionego Leona, (Naszego) poprzednika, (który) powiedział: „ Żadna racja nie pozwala, aby wśród biskupów byli tacy, którzy nie zostali wybrani spośród duchownych, ani nie prosił ich lud, ani nie zostali konsekrowani przez biskupów współprowincjalnych za osądem metropolitów”. Ale ponieważ Stolica Apostolska ma pierwszeństwo przed wszystkimi innymi Kościołami na całej ziemi, i z tego też powodu nie może mieć nad sobą żadnego metropolity, kardynałowie biskupi bez wątpienia służą zamiast tego jako metropolici, którzy mianowicie przystępują (do konsekracji) szczytu czoła apostolskiego, raz wybranego na biskupa. Co więcej, niech wybiorą (go) z samego łona Kościoła, jeśli ktoś okaże się odpowiedni, i/lub jeśli nie zostanie w Niej znaleziony, niech zostanie wzięty z innego; z należną czcią i szacunkiem dla naszego ukochanego syna Henryka, który obecnie jest uważany za króla i, z Bożą zgodą, spodziewał się zostać przyszłym cesarzem, tak jak My już udzieliliśmy go i jego następcom, którzy osobiście prosili o to prawo Stolicy Apostolskiej. § 3. Dlatego też, jeśli przewrotność ludzi zepsutych i nieprawych tak się rozpowszechni, że w Mieście nie można przeprowadzić czystego, szczerego i wolnego wyboru, niech kardynałowie biskupi wraz z duchownymi zakonnymi i świeccy katolicy, choć nieliczni, uzyskają prawo władzy (ius potestatis) wyboru Papieża Stolicy Apostolskiej, gdzie uznają to za bardziej stosowne. Oczywistym jest, że po zakończeniu wyboru, jeśli dojdzie do wojowniczego konfliktu i/lub jeśli walka jakiegokolwiek rodzaju ludzi będzie się opierać żarliwością niegodziwości, tak że ten, który został wybrany, nie może uzyskać tronu w Stolicy Apostolskiej zgodnie ze zwyczajem, niech jednak wybrani uzyskają jako Papież władzę rządzenia Kościołem Rzymskim i dysponowania wszystkimi jego władzami, co, jak wiemy, uczynił błogosławiony Grzegorz przed swoją konsekracją. §4. Z tego powodu, jeśli ktokolwiek został wybrany, a nawet wyświęcony lub intronizowany wbrew temu Naszemu Dekretowi ogłoszonemu wyrokiem synodalnym, czy to przez bunt i/lub domniemanie, czy jakąkolwiek podstępność, niech zostanie strącony Boską Władzą i Władzą Świętych Apostołów Piotra i Pawła, wieczną anatemą wraz ze swoimi promotorami, zwolennikami i naśladowcami jako ktoś oddzielony od progów Świętego Kościoła, tak jak Antychryst, najeźdźca i niszczyciel całego chrześcijaństwa, i niech nie będzie mu udzielona żadna audiencja z tego powodu, lecz niech zostanie usunięty z każdego stopnia kościelnego do tego, co było przed nim, bez żadnego sprzeciwu, do którego jeśli ktokolwiek przylgnie i/lub okaże jakąkolwiek cześć jako Papieżowi lub ośmieli się go bronić w czymkolwiek, niech zostanie usunięty równym wyrokiem, który jeśli ktokolwiek okaże się przestępcą tego wyroku Naszego Świętego Dekretu i próbował zawstydzić Kościół Rzymski swoją domniemanie i wzniecanie zamieszek przeciwko temu Statutowi, niech będzie potępiony wieczystą anatemą i ekskomuniką, i niech będzie uważany za bezbożnego, który nie powstanie na sądzie, niech pozna gniew Wszechmogącego przeciwko niemu i gniew Świętych Apostołów Piotra i Pawła, których Kościół ośmielił się oszukać, niech pozna niszczycielskie szaleństwo w tym życiu i w przyszłości; niech jego mieszkanie zostanie opuszczone i niech nikt nie mieszka w jego namiotach: niech jego synowie zostaną sierotami, a jego żona wdową, niech zostanie całkowicie wstrząśnięty do szaleństwa, a jego synowie niech żebrzą i zostaną wyrzuceni ze swoich mieszkań, niech lichwiarz spustoszy cały jego majątek, a obcy niech zniszczy jego prace: niech cały świat walczy przeciwko niemu i niech wszystkie inne elementy będą przeciwko niemu, a zasługi wszystkich Świętych spoczywających w górze niech go zawstydzą. § 5. Niech łaska Wszechmogącego strzeże tych, którzy przestrzegają tego Naszego dekretu, a autorytet błogosławionych Apostołów Piotra i Pawła niech ich odpuści ze wszystkich więzów grzechu. + + + |
POPE NICHOLAS II’S BULL, “IN NOMINE DOMINI” (PAPAL VERSION) Latin Original, More than 5 years ago I published an English translation of Pope Nicholas II’s bull, In nomine Domini, which he wrote with the counsel of Saints Hildebrand, the future Pope Gregory VII, and Peter Damnian, the future Doctor of the Church against the homo-heresy. Recently with the help of a medieval scholar who has spent his life studying this Bull, I have come in the possession of a copy of this bull in its original version (see below). My previous translation was based on a copy of the Bull, in Latin, from a version which had been interpolated — that is, compiled by several existing versions, by a Scholar who attempted to interpret which precise wording was the original. While such a practice is widely accepted in the world of academics, it is always a very good thing to go back to the actual existing manuscripts and read them. The Latin text from the version published by the Church at Rome is that which I now publish, here below. — This papal version differs in nearly nothing from the interpolated version which I previously published and translated, but in the choice of words in a few passages. However, the paragraphs in the papal version are not numbered, so I have inserted numbers and joined some paragraphs together so that paragraph n. 3 in both versions regards what is to be done if a legitimate, honest and upright election cannot be held in the City of Rome. This Bull of Pope Nicholas II is no obscure document, since it is the first Papal Bull which restricted the election of the Roman Pontiff to the Cardinals, two centuries before the first Conclave was ever held. It is even mentioned by name in the Apostolic Constitution of Pope Paul VI, Romano Pontifici eligendo, in its third paragraph, where it is called a “celebrated” constitution, that is, frequently used. It’s importance for today is that it explains, what other Papal Laws currently in force today do not, namely, “What is to be done if all the Cardinals forfeit their right and competence to elect the Roman Pontiff by reason of grave malfeasance, in conducting an illegal election or one which is declared invalid by papal prescriptions?” It is implicitly referred to also in the current Papal Law of Pope John Paul II, Universi Dominici Gregis, where it says in its preface, that “the institution of the Conclave is not necessary for the valid election of the Roman Pontiff”, and again, wherein in n. 76 it declares any election violating its norms null and void, without however expressing what is to be done if the Cardinals fail to return into conclave because they maliciously will to hold as pope a man who is illegally elected. Now follows my English translation of that. Pope Nicholas II’s Bull “In nomine Domini”Translated from the Papal Version of the text, published by Das Papstwahldekret von 1059. Echte Fassung, in: Jasper, Detlef. Das Pastwahldekret von 1059: Überlieferung unf Textgestalt. Sigmaringen: Thorbecke, 1986, pp. 98-109. In the name of the Lord God, our Savior Jesus Christ. From the year of His Incarnation, 1058, in the month of April, in the Twelfth Indiction, with the Sacrosanct Gospels laid open, also with the Most Reverend and Blessed Nicholas, presiding as the Apostolic Pope, in the Lateran Basilica of the Patriarch, which is named the Constantinian, also with the most reverend Archbishops, Bishops, Abbots or venerable Priests and Deacons accompanying, seated, the Same venerable Pontiff, decreeing with Apostolic Authority, concerning the Election of the Highest Pontiff, said: Most beloved Brothers and co-Bishops, and also inferior members (of the clergy), your Beatitude knows and it does not lie hidden, that with the passing of Our predecessor, the lord Stephen, of pious memory, how many adverse (troubles) this Apostolic See, which I zealously serve with God’s urging, has suffered through, and then how many repeated hammers and frequent blows She has been subjected to through the brokers of simonaical heresy, so much that the Column of the Living God almost seemed to totter and the net of the Highest Fisherman, with the storms swelling, would be driven into the depths of shipwreck to be submerged. § 1. Wherefore, if it please thy Brotherhood, We ought, with God assisting, take care prudently for future cases and this by Ecclesiastical statute, provide in the hereafter that (these) evils, revived, not prevail. On which account, having been instructed by Our predecessor and by the authority of the other Holy Fathers, We decree, and establish, that with the passing of the Pontiff of this universal Roman Church, first of all, the Cardinal Bishops, treating (the election) together with the most diligent consideration, summon immediately the Cardinal Clerics to themselves; and in this manner let the rest of the Clergy, and the People approach to consent to the new election, so that, lest the deadly disease of venality insinuate itself by occasion, the most religious men be the chief leaders in the election of the Pontiff to be promoted, but the rest be their followers. § 2. And certainly the right and legitimate order of the election is here considered carefully, if it be gathered from having examined the diverse rules of the Fathers or their deeds, (and) even that sentence of Blessed Leo, (Our) predecessor, (who) said: “No reason permits, that there be had among Bishops, those who have neither been elected from the Clerics, nor requested by the common people, nor consecrated by the co-provincial Bishops with the judgement of the Metropolitans”. But because the Apostolic See takes precedence to all other Churches throughout the earth, and for that reason, too, She can have over Her no Metropolitan, the Cardinal Bishops with out doubt serve instead as Metropolitans, who namely proceed (to consecrate) the apex of the Apostolic brow, once elected as Bishop. Moreover, let them elect (him) from the very womb of the Church, if one is found suitable, and/or if he not be found in Her, let him be taken from another; with due honor being served, and reverence for Our beloved son, Henry, who is held as King at the present and with God conceding hoped (to be) the future Emperor, as We have already conceded to him and to his successors, who personally begged this right from this Apostolic See. § 3. Wherefore, if the perversity of depraved and iniquitous men, so prevail, that a pure, sincere and free election cannot be held in the City, let the Cardinal Bishops with the religious Clerics, and the Catholic laity, though few, obtain the right of power (ius potestatis) to elect the Pontiff of the Apostolic See, where they might judge it to be more fitting. Plainly, after the election has been completed, if there be a bellicose conflict, and/or if the struggle of any kind of men resists by the earnestness of wickedness, such that he, who has been elected, cannot prevail to be enthroned in the Apostolic See according to the custom, nevertheless, let the elect obtain as Pope the authority to rule the Roman Church and to dispose of all Her faculties, which Blessed Gregory, We know, did, before his own consecration. §4. On which account, if anyone has been elected, or even ordained, or enthroned, against this Decree of Ours promulgated by Synodal sentence, whether through sedition, and/or presumption, or any guile, let him be cast down by the Divine Authority and that of the Holy Apostles, Peter and Paul, by a perpetual anathema with his promoters and supporters and followers as one separated from the thresholds of the Holy Church, just as the Anti-Christ, both invader and destroyer of the whole of Christendom, and let no audience be given him over this, but let him be deposed from every ecclesiastical grade unto whatever was before his, without any objection made, to whom if anyone whatsoever adheres, and/or exhibits any kind of reverence as to the Pontiff, or presumes to defend him in anything, let him be abandoned by equal sentence, which if anyone shows himself to be a violator of this sentence of Our Holy Decree, and has tried to confound the Roman Church by his presumption, and to raise disturbance against this Statute, let him be damned by perpetual anathema and excommunication, and let him be reputed among the impious, who shall not rise again in judgement, let him know the wrath of the Omnipotent One against him, and that of the Holy Apostles, Peter and Paul, whose Church he has presumed to fool, let him know a ravaging madness in this life and in the future; let his dwelling become deserted, and let there be no one who dwells in his tents: let his sons be orphans, and his wife a widow, let him be shaken completely to madness, and may his sons go about begging, and be cast out of their dwellings, may the money-lender ravage all his substance, and may foreigner lay waste to his labors: Let the whole world fight against him, and let all the other elements be against him, and may the merits of all the Saints resting above confound him. §5. Moreover, let the grace of the Omnipotent One protect the observers of this Our decree, and let the authority of the Blessed Apostles, Peter and Paul absolve them from all the bonds of their sins. + + + |
https://www.fromrome.info/2025/07/31/pope-nicholas-iis-bull-in-nomine-domini-papal-version/
