SMOLEŃSK JAK GARŚĆ POPIOŁU
NA WIETRZE HISTORII…
Smoleńsk ten znak haniebny klęski i bezsiły
to kolejne ogniwo trwającej niewoli
ta droga od zaborów co wiodła przez Katyń
ta rana nie zgojona która wciąż nas boli!
a kruki oraz wrony nas już rozdziobały
przekleństwo egoizmu pycha oraz zdrada
jak krwawa sterta złomu na pobojowisku
ten wrak samolotu o klęsce opowiada
szarpiemy się nad Prawdą jak rzuconą kością
nad ochłapem rzuconym z obcego podwórza
obcy bawi się smyczą ...długością łańcucha
czy was to nie poniża? i czy nie oburza?!
nie potrafimy godnie postawić pomnika
tego znaku pamięci...co jutro ocala
a na grobach nie znicze pamięci palimy
lecz ogarek nienawiści co Polskę podpala
a wrogowie szydzą z tej naszej słabości
z tej niemocy woli i wielkości Ducha
obcy dzieli się Polską jak złodziejskim łupem
a w nas głuche sumienie Honoru nie słucha
i Godność rozmieniona na lichwiarskie grosze
przyklęka na kolana i kark nisko skłania
bo w obcych stolicach plan dla Polski inny
tych bez Godności zmusza dziś do zmiany zdania
świeci nam w oczy obce światło chanukowe
ten żydowski drogowskaz obcy znak poddaństwa
przez naszą niepodległość krew i ojcowiznę
tych co sprzedali znak niepodległego państwa
Smoleńsk jak garść popiołu na wietrze historii
poganiana jak obłok w tę czy tamtą stronę
nam została jedynie ta gniewna modlitwa
która ma nam wystarczyć na naszą obronę…
i ten na ciężkie rany plaster miłosierdzia
pacyfikacja buntu oraz patriotycznych racji
ten ekumenizm krzyża gwiazdy oraz kielni
związany ciasno mocnym sznurem demokracji
a nam potrzeba jasnych symboli wolności
racji stanu surowej dla zdrajców Narodu
nie Rzeczpospolitej Fałszywych Przyjaciół
lecz wolności od kłamstwa Wschodu i Zachodu
a zdrajcy dzisiaj wchodzą na szczyt zaufania
pałac już na nich czeka w szumie dyplomacji
”Polska to nienormalność” drabiną do władzy
ten przeklęty naszego losu syndrom aberracji
więc zostało nam tylko niepodległe słowo
i miłość do Ojczyzny aby zmazać winy
i ten gest co zostanie z honoru i dumy
gdy na wysokość serca trzeba podnieść karabiny!
Autor: Kazimierz Józef Węgrzyn
