A Summary of Fr. Hesse’s talk on the documents of Vatican II / Streszczenie wykładu o. Hesse`go na temat dokumentów Soboru Watykańskiego II

Kwalifikacje o. Hessego:   o. Hesse został mianowany teologiem przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Posiada doktorat z teologii i prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie w Rzymie. Wyświęcony na księdza w Bazylice św. Piotra w Rzymie w 1981 r., pełnił funkcję sekretarza kardynała Sticklera w latach 1986–1988. Był związany z Bractwem Świętego Piusa X i jego założycielem, arcybiskupem Marcelem Lefebvre.

Cytaty dotyczące niezmienności sakramentów:

Kanon 13, 7. sesja Soboru Trydenckiego mówi: „Jeśli ktoś twierdzi, że przyjęte i zatwierdzone obrzędy Kościoła katolickiego, zwyczajowo używane w uroczystych aranżacjach sakramentów, mogą być potępione lub bez grzechu pomijane według upodobania przez szafarzy lub zmieniane przez jakiegokolwiek pasterza kościołów na nowe, niech będzie wyklęty”. Niektóre tłumaczenia w języku angielskim błędnie tłumaczą jako „…lub zmieniane przez jakiegokolwiek pasterza kościołów na nowe…”. Słowo „whomsoever” obejmuje samego papieża, który jest premierem (pasterzem). Łacina:   per quem cumque Ecclesiarum Pastorum.

Sobór Trydencki nie musi mi mówić, że żaden pastor nie może zmieniać obrzędów.

Papież Innocenty III powiedział, że jeśli jakikolwiek przyszły papież spróbuje zmienić sakramenty, nie wolno go naśladować.

Na Soborze Florenckim papież Eugeniusz IV miał za swojego teologa kardynała Torquemadę, który napisał książkę zatytułowaną „Summa Ecclesia”, w której mówi, że jeśli papież próbuje zmienić sakramenty, stawia się poza Kościołem. Za tę pracę papież Eugeniusz IV nadał mu tytuł „Obrońcy Wiary”.

Papież św. Pius V w odpowiedzi na dogmatyczne definicje Soboru Trydenckiego napisał swoją bullę Quo Primum . Ta bulla wyraźnie stwierdza, że ​​ryt rzymski i te ryty, które mają ponad 200 lat, nie mogą być zmienione i że żaden ksiądz nie może być zmuszony do odprawiania innego rytu. Wszyscy papieże po tym czasie, aż do papieża Jana XXIII włącznie, interpretowali Quo Primum jako wiążące dla nich. (Zobacz Załącznik A).

Teraz wielu katolików, którzy są „konserwatywni”, uznaje te dokumenty i zgadza się, że stare obrzędy powinny zostać zachowane, ale broni Soboru Watykańskiego II i mówi, że nigdy nie zamierzał on zmienić obrzędów i że są to po prostu nadużycia. Ks. Hesse pokaże, że Sobór Watykański II zamierzał zmienić obrzędy i zawiera w nich herezję. Dlatego Sobór Watykański II musi zostać odrzucony w całości, a nie w każdym wersie, ponieważ okazjonalnie cytują stare sobory.

Z powodu wielu nieporozumień o. Hesse podaje wiele definicji teologicznych, aby pomóc przeciętnemu świeckiemu człowiekowi lepiej zrozumieć te kwestie przed rozpoczęciem przeglądu dokumentów Soboru Watykańskiego II .

Definicje –

Obiektywne kontra subiektywne: 

Obiektywny oznacza, że ​​coś dotyczy rzeczy lub przedmiotu. Subiektywny oznacza, że ​​coś dotyczy osoby. Kiedy wydaję obiektywny osąd, oceniam fakty, rzeczy lub działania. Kiedy wydaję subiektywny osąd, oceniam osobę (czego nie chcę robić). Obiektywny dotyczy samej rzeczy. Subiektywny oznacza, co coś dla mnie znaczy. Papież Eugeniusz IV na Soborze Florenckim (1441) stwierdził, że nikt, kto nie jest poddany Rzymskiemu Papieżowi, nawet jeśli myśli, że przelał swoją krew dla Chrystusa, nie może być zbawiony. Papież wydaje obiektywny osąd. Nie mówi, że wszyscy protestanci są w piekle. Obiektywnie rzecz biorąc, nie mają szansy na wejście do nieba. Subiektywnie nie wiemy, co Pan z nimi zrobi. Dwie zasady kościoła: Kościół nie sądzi zmarłych. ( De Mortuis Ecclesia non judica .) Kościół nie sądzi rzeczy wewnętrznych ( De internis Ecclesia non judica .).

Materialne kontra formalne: 

Materialne oznacza, że ​​coś tam jest, tzn. istnieje. Formalne oznacza, że ​​jest zadeklarowane jako takie. Jeśli powiem, że Jan Paweł II jest materialnym heretykiem, to znaczy, że ma całą materię heretyka. Można udowodnić, że wiele jego pism lub rzeczy, które powiedział, jest heretyckich. Nie ośmieliłbym się powiedzieć, że jest heretykiem (formalnym), ponieważ nikt nie może osądzać papieża i nikt nie może osądzać jego intencji ani sumienia. Widzę herezję, ona tam jest (materialna), ale nie można powiedzieć, że jest to formalna herezja. Na przykład papież powie „zgodnie z tradycją…”, a następnie powie coś złego. Przykładem formalnej herezji byłoby, gdyby powiedział coś w rodzaju „Wbrew temu, co mówi Sobór Trydencki, powiadam wam…” jakaś herezja.

Ważne i legalne:

Ważne oznacza, że ​​ma miejsce, zdarza się. Dozwolone oznacza, że ​​jest dozwolone lub legalne. Na przykład Kościół rzymskokatolicki zawsze uznawał fakt, że Rosyjski Kościół Prawosławny ma wszystkie siedem sakramentów, ważnych, ale niedozwolonych, ponieważ są heretykami i schizmatykami. Heretyckie, ponieważ mówią, że papież nie jest nieomylny, a schizmatyckie, ponieważ mówią, że papież nie ma prymatu.

Akt i możność:   (cała filozofia św. Tomasza z Akwinu opiera się na tym rozróżnieniu).

Wszystko, co jest, może być na dwa sposoby, Faktycznie lub Potencjalnie. Nowa filozofia / teologia nie używa tych rozróżnień. Kiedy Jan Paweł II mówi „wszyscy ludzie są zbawieni”, czy ma rację? Jeśli ma na myśli potencjalnie, to ma rację. Jeśli ma na myśli faktycznie, to jest w błędzie. Nasz Pan mówi, że wielu idzie szeroką i rozległą drogą do piekła. Papież nie rozróżnia aktu i potencji.

Herezja, Schizma, Błąd, Nieposłuszeństwo:

Schizma  oznacza, że ​​oddzielam się od Kościoła, nie zaprzeczając niczemu z samej wiary, ale po prostu zaprzeczając autorytetowi Kościoła. Jeśli powiem ci, żebyś nie robił czegoś, co według Papieża było złe, to po prostu powiem ci, co powiedzieli Papież Innocenty III i Papież Pius IX. Jeśli powiem ci, że nie powinieneś brać pod uwagę niczego, co mówi ten Papież, to poprowadzę cię do schizmy. Nie zaprzeczaj mocy autorytetu Papieża! Tak jak Prezydent Clinton jest Prezydentem i nie możemy tego zaprzeczyć, ale jeśli każe mi zignorować 10 przykazań, mówię mu, że nie. To nie jest zaprzeczenie jego autorytetu, to po prostu nie jest posłuszeństwo niesprawiedliwemu rozkazowi, ponieważ nie odrzucam jego mocy wydawania rozkazów, tylko samego rozkazu. To jest nasz obecny związek z Papieżem.

Herezja  oznacza znajomość, ale zaprzeczanie lub wątpienie w określoną doktrynę Kościoła.

Błąd  oznacza, że ​​możesz mieć błędne zrozumienie tego, czego naucza Kościół. (tj. jesteś w błędzie). Jeśli jest coś, co Papież powinien wiedzieć, to mówię o herezji. Jeśli jest coś, co wyraźnie źle zrozumiał, to muszę mówić o błędzie, zawsze osądzając obiektywnie i materialnie.

Nieposłuszeństwo nie ma nic wspólnego ze schizmą, herezją czy błędem. Kiedy arcybiskup Lefebvre konsekrował biskupów, na pierwszy rzut oka wydawał się nieposłuszny. (Nie był nieposłuszny, ponieważ nie wykonał niesprawiedliwego rozkazu i z pewnością nie było to sprzeczne z wolą Chrystusa ani Kościoła). W żaden sposób nie można powiedzieć, że był w schizmie, ponieważ nigdy nie zaprzeczał prawu papieża do wydawania rozkazów, po prostu powiedział: Nie mogę wykonać tego jednego rozkazu, ponieważ jest niesprawiedliwy. Zostało to wyjaśnione w innym wykładzie o. Hessego.

Musisz zrozumieć te rozróżnienia, inaczej nie zrozumiesz tego, co zamierzam powiedzieć. Następnie musimy omówić to, co jest znane jako Stanowiska Teologiczne ( Thelochi Theologica ). Są to subtelniejsze rozróżnienia niż herezja i błąd, a także prawdy katolickie.

Prawda katolicka:

De fide divina : Przez wiarę boską. To znaczy, że trzeba w to wierzyć. Są to takie rzeczy, jak kanony Soboru Trydenckiego, Soboru Watykańskiego I itd., które ogłaszają dogmat.

De fide Catolica : Kościół zawsze w to wierzył. Jest to część wiary (np. credo).

De fide de finita :   Kościół zawsze w to wierzył, ale raz w historii papież podał definicję (np. 1854 – papież Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu – wierzono w to zawsze, ale teraz zdefiniowano, co dokładnie to oznacza).

Fide Proxima :   Blisko wiary. To nie jest dogmat, ale Kościół zawsze w to wierzył i może być dogmatem w każdej chwili. (np. Maryja jako Współodkupicielka: Nasza Pani odegrała pierwszą rolę w pomaganiu naszemu Panu w odkupieniu, chociaż tylko Jezus zbawia) To jest  Sententia Fide Proxima , czyli nie możesz tego zaprzeczyć bez obawy przed karą od Boga.

Sententia Certa :   Nie jest to kwestia wiary, ale jesteśmy tego pewni.

Sententia Communis :   Możemy nie być tego pewni, ale wszyscy tak mówią, nie w sensie demokracji, ale w sensie historycznej zgodności. Większość świętych, teologów, papieży przez wieki się z tym zgadzała.

Sententia Probabalis :   Jest prawdopodobne. Nie wiemy dokładnie. (np. jeśli osoba w grzechu śmiertelnym umiera i dokonuje doskonałego aktu skruchy, kościół naucza, że ​​najprawdopodobniej zostanie zbawiona).

Centura kościelna:

Heretycki : bezpośrednio negujący dogmaty wiary.

Heresy  Proxima : nie zaprzecza dosłownie dogmatowi, ale bardzo się do niego zbliża.

Błędny : Nie oznacza zaprzeczenia dogmatu, lecz po prostu popełnienie błędu w jego kwestii.

Arrorea Proxima : Samo w sobie nie jest złe, ale wynika z okoliczności.

Temeraria :   To śmiałość tak mówić. Jak śmiesz to mówić. To  męskie sonansy  (nie brzmi to dobrze). To obraźliwe dla pobożnych uszu .  ( Piario Aurreum Offensiva ). To skandaliczne, gdy robi się to publicznie.

Zanim przejdę do szczegółowej analizy niektórych skandalicznych dokumentów Soboru Watykańskiego II, pozwólcie mi zacytować Ewangelię.

„Kto by zgorszył jednego z tych małych, którzy idą za mną, lepiej byłoby dla niego, aby zawieszono mu kamień młyński u szyi i utopiono go w głębi morza”.

Niektórzy pytają, dlaczego o. Hesse nie jest miły i uprzejmy. „Nie myśl, że przyszedłem, aby zesłać pokój na ziemię. Nie przyszedłem, aby zesłać pokój, ale miecz”.

Niektórzy mówią, że ten o. Hesse jest rygorystą. Pozwólcie, że zacytuję innego rygorystę. „Zaprawdę powiadam wam, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z prawa, aż wszystko się spełni” i „Ja jestem drogą, prawdą i życiem”.

„Ale gdybyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię odmienną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty”.

Pierwsza Konstytucja Soboru Watykańskiego II:   Sacrosanctuum Concillium  12/4/63

W paragrafie 1 stwierdza się: „Celem tego najświętszego Soboru… jest uczynienie bardziej odpowiadającymi wymaganiom naszych czasów tych kościelnych praktyk, które są otwarte na dostosowanie; pielęgnowanie wszystkiego, co może przyczynić się do jedności wszystkich wierzących w Chrystusa”. Ta koncepcja jest błędna i została potępiona przez Piusa XI w Mortalium Animos (O ekumenizmie). Potępia on fałszywą „opinię, że jedność wiary i rządu, która jest cechą jedynego prawdziwego Kościoła Chrystusowego, istniała zaledwie do chwili obecnej i nie istnieje dzisiaj…” „Każdy wie, że sam Jan, Apostoł miłości… całkowicie zakazał jakiejkolwiek dyskusji z tymi, którzy wyznają okaleczoną i zepsutą wersję nauczania Chrystusa”; „ponieważ zjednoczenie chrześcijan może być promowane tylko poprzez promowanie powrotu do jednego, prawdziwego Kościoła Chrystusowego”. Kiedy składamy wyznanie wiary, mówimy „una, sancta, Catolica, Apostolica Ecclesia” (jeden, święty Kościół katolicki i apostolski). Kościół jest zawsze w jedności z samym sobą. Protestanci są poza Kościołem. Nie możemy zmieniać liturgii, aby osiągnąć jedność… mamy tę jedność!

W punkcie 4  napisano: „Matka Kościół uważa, że ​​wszystkie prawnie uznane obrzędy mają równy autorytet i godność; pragnie zachować je w przyszłości i wspierać je pod każdym względem. Sobór pragnie również, aby w razie potrzeby obrzędy zostały starannie i gruntownie zrewidowane w świetle zdrowej tradycji i aby nadano im nową siłę, aby sprostać okolicznościom i potrzebom czasów współczesnych”. Ta koncepcja adaptacji liturgii została potępiona przez Piusa VI w Auctorum Fide jako „skandaliczna, lekkomyślna i obraźliwa dla pobożnych uszu”. Sobór Watykański II zaprzecza tutaj sam sobie.

Akapit 7 , choć nieheretycki, jest mylący. Mówi o obecności Chrystusa w sakramentach, ale potem cytuje Mt 18:20 „gdzie dwaj albo trzej są zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich”. W starych soborach rozróżniano, że Mt18 jest obecnością duchową, a podczas mszy Chrystus jest rzeczywiście i prawdziwie obecny na ołtarzu (ciało, krew, dusza i bóstwo). Sobór Watykański ^II  nie czyni tych rozróżnień.

Paragraf 14  mówi: „W odnowie i promocji świętej liturgii, ten pełny i aktywny udział wszystkich ludzi jest celem, który należy rozważyć przed wszystkim innym”. To nie jest herezja, ale prowadzi do herezji, która jest promowana obecnie, że kapłan nie może odprawiać mszy sam. Zostało to wyraźnie potępione przez Sobór Trydencki. (Sesja XIII, Kanon X). Najważniejszą rzeczą według zdefiniowanego dogmatu jest zachowanie tradycji mszy.

Paragraf 21  mówi: „przywrócenie, zarówno teksty, jak i obrzędy powinny być tak opracowane, aby wyrażały jaśniej święte rzeczy, które oznaczają. Ludzie chrześcijańscy powinni, o ile to możliwe, być w stanie zrozumieć je z łatwością i brać w nich udział w pełni, aktywnie i jak przystało na wspólnotę”. Co to oznacza? Czy chrześcijanie nie brali udziału w starej mszy? Najstarszą regułą liturgiczną jest „lex orandi, lex credendi”, tj. Prawo tego, o co należy się modlić, stanowi prawo tego, w co należy wierzyć. Msza nie powinna być rozumiana przez wiejskiego idiotę ani nawet przez ludzi. Msza powinna reprezentować całą wiarę Kościoła. Jako teolog studiujący od 1974 r. nadal nie rozumiem całej liturgii mszalnej. Aby odprawić mszę, która jest zrozumiała dla wiejskiego idioty, potrzebny jest całkowicie idiotyczny obrzęd. Liturgia powinna mi wyjaśniać wiarę. Liturgia jest znakiem szczególnej łaski otrzymanej „ex operae operatio”. W dawnych czasach, kiedy większość była analfabetami, skąd znali wiarę? Albo rezygnujesz z najwyższej zasady liturgii, albo tworzysz idiotyczny obrzęd. Dzisiaj msza jest rozumiana mniej niż kiedykolwiek i wszędzie panuje zamieszanie.

Paragraf 22:1   „Regulowanie spraw liturgii świętej należy wyłącznie do władzy Kościoła, to jest do Stolicy Apostolskiej, a w ustawach do biskupa.

Paragraf 22:2   „Na mocy władzy udzielonej przez prawo, regulacja liturgii w określonych granicach należy także do różnych rodzajów konferencji biskupich, prawnie ustanowionych, posiadających właściwe i powierzone terytoria.

Jak dotąd nie oznacza to nic innego, jak tylko to, że niektóre rzeczy zostaną określone nie przez Stolicę Apostolską, ale przez Konferencje Biskupów. Ale w całym dokumencie cytują tylko numer 22:2 (Dispite 22:1). Kiedy skończę czytać ten dokument, zobaczycie, co naprawdę oznacza 22:2, zobaczycie prawdziwy kontekst 22:2.

Paragraf 24 chce wyrzucić piękne modlitwy Kościoła na rzecz Pisma Świętego… dlaczego? Ponieważ dla protestantów nie ma tradycji, tylko sola scriptura. Teraz mamy niekończące się cytaty z Pisma Świętego, których i tak nikt nie rozumie.

Paragraf 25:   „Księgi liturgiczne mają zostać zrewidowane tak szybko, jak to możliwe; eksperci z różnych części świata mają zostać zatrudnieni, a biskupi mają zostać skonsultowani”. Czy wy, „konserwatyści”, nadal naprawdę wierzycie, że Sobór Watykański II nigdy nie miał na celu zmiany mszy? Doszli do tego bardzo szybko… 4 lata po Soborze.

Kiedy Pius VI potępił pseudosobór w Pystoya w Auctorum Fide, powiedział, że powszechną taktyką liberałów jest używanie dwuznacznej terminologii. Kiedy oskarża się ich o błąd, mówią: nie powiedziałem tego, ale działają zgodnie z tym. Pius VI kontynuuje, mówiąc, że celem soboru jest wyjaśnienie. Sobór Watykański II z pewnością tego nie zrobił. Ks. Schillebex powiedział, że będziemy używać dwuznacznych terminów, a po soborze będziemy wiedzieć, jak je interpretować.

Paragraf 30:  „W celu promowania aktywnego uczestnictwa należy zachęcać ludzi do brania udziału poprzez aklamacje, odpowiedzi, psalmodię, antyfony i pieśni, a także poprzez działania, gesty i postawy ciała”. Jest to prośba protestancka i zielonoświątkowa. Ksiądz odprawia mszę. Ludzie asystują, nie odprawiają liturgii. Teraz mamy msze hula, msze polki, msze klaunów itp.

Paragraf 32:   „żadne specjalne honory nie mają być oddawane przez żadną osobę prywatną ani klasy osób”. Teraz wszyscy jesteśmy równi. A co z hrabią, który całkowicie z własnej kieszeni buduje kościół? Czy nie powinien mieć należnego mu miejsca z przodu?

Paragraf 33:   „modlitwy skierowane do Boga przez kapłana, który przewodniczy zgromadzeniu w osobie Chrystusa, są wypowiadane w imieniu całego ludu świętego, jak również wszystkich obecnych”. Zmienili wiele modlitw w nowej liturgii z Ja na My. To błąd. Na przykład podczas ofiarowania kapłan mówi „Ofiaruję ci tę niepokalaną hostię”. Ponieważ mówi „ en persona Christi”,  nie może mówić w imieniu ludu. To Chrystus składa, a nie My.

Paragraf 35.1:  „Podczas świętych celebracji ma być więcej czytania z Pisma Świętego…” Znów dogadzanie protestantom. Jakbyśmy rozumieli wszystkie czytania w Mszale Rzymskim. Stara msza wydała wielu świętych, nowa msza jeszcze żadnego nie wydała.

Ustęp 36:1  „W obrządkach łacińskich należy zachować używanie języka łacińskiego”

Ustęp 36:2   „ale ponieważ używanie wulgarnego języka…może często być bardzo korzystne…regulaminy w tej sprawie zostaną określone w kolejnych rozdziałach”.

Ustęp 36:3 odnosi się do artykułu 22:2

Zauważ, że moderniści mówią dwulicowo: twierdzą, że łacina musi zostać zachowana, ale można używać języka ojczystego.

Ustęp 37 promuje wykorzystanie inkulturacji w liturgii.

Paragraf 40:   „W niektórych miejscach i okolicznościach jednak potrzeba jeszcze bardziej radykalnej adaptacji liturgii…” 40.1 odnosi się do 22:2. Dlatego mamy wszystkie te szalone liturgie.

Paragraf 43 mówi, że reforma jest ruchem Ducha Świętego. To prawdopodobnie powód, dla którego cały świat się nawrócił, a wielu zdecydowało, że nie muszą już chodzić do kościoła. To liturgia nowej religii, a nie religii katolickiej.

Paragraf 44:   Odwołanie do artykułu 22:2. Korzystanie z ekspertów. Pius XII potępia zmiany w Mediator Dei. „promuje konieczne eksperymenty”. Kiedy kardynał Koenig został zapytany, jak to możliwe, że zastępowali czytanie św. Pawła autorami komunistycznymi, jego jedyną odpowiedzią było „to ciekawy eksperyment liturgiczny”.

Paragraf 50:  „…rytuały należy uprościć…elementy…powielone lub dodane z niewielką korzyścią należy odrzucić” Uproszczenie rytów zostało potępione przez Piusa VI w Auctorum Fide. Papież wiąże swoich następców w kwestiach wiary. Sobór Watykański I mówi, że papież musi strzec i wyjaśniać wiarę i nie może jej zmieniać.

W punkcie 54 stwierdzono, że wierni powinni móc używać łaciny, ale następnie nawiązano do artykułów 36 i 40, które mówią o używaniu języka ojczystego, a oba te artykuły odnoszą się do 22:2.

W punkcie 55 Sobór Trydencki odwołuje się do Soboru Trydenckiego, który stwierdza, że ​​„Komunia pod obiema postaciami może być udzielana, jeśli biskupi uznają to za stosowne”, podczas gdy Sobór Trydencki nie chciał udzielać Komunii pod obiema postaciami ze względu na ryzyko dla Eucharystii.

Paragraf 57 zezwala na koncelebrację. Kanon 902 mówi, że żaden ksiądz nie może być zmuszany do koncelebracji, jednak księża są do tego często zmuszani.

Paragraf 58 nowy obrzęd koncelebracji. Czy wy „konserwatyści” nadal mówicie, że Sobór Watykański II nie chciał koncelebracji?

W punkcie 62 postuluje się uproszczenie obrzędu.

Paragraf 68 wzywa do krótszego obrzędu w nagłych wypadkach. To głupie… w nagłych wypadkach zawsze mówiłeś stary obrzęd „Chrzczę cię w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego”. Jak bardzo można skrócić?

Paragraf 71:   „Obrzęd bierzmowania należy zrewidować…”

Paragraf 72:   „należy dokonać rewizji obrzędów i formuł pokutnych…”

Akapit 76:   „obrzędy święceń mają zostać zrewidowane…”

Ustęp 77:  „należy dokonać przeglądu obrzędów małżeńskich…”

Wszystkie sakramenty są nowymi obrzędami i Kościół je potępił. Ci, którzy używają i akceptują nowe obrzędy, są materialnie w schizmie z Kościołem.

Paragraf 79:   „należy zrewidować sakramenty…” „należy rozważyć wymagania naszych czasów” Zostało to potępione przez Piusa IX, Piusa XII i Piusa VI.

Paragraf 91:   „psalmy rozłożone na okres dłuższy niż tydzień”. Najstarsza zasada brewiarza to odmawianie 150 Psalmów w ciągu jednego tygodnia. Kapłan musi oddawać chwałę Bogu siedem razy dziennie. Reformatorzy liturgiczni usunęli 3 Psalmy, które skazują heretyków na piekło. Jest to skandaliczne, ponieważ jest sprzeczne z tradycją liczącą prawie 2000 lat.

Paragraf 92:   „żywoty świętych muszą być zgodne z historią” Ufam tradycji przekazywanej w postaci martyrologii.

Akapit 93:   „przywrócono hymny… usunięto mitologię” Skandaliczne, bo mówi nam, że karmiono nas mnóstwem, wiecie czym, przez prawie 2000 lat.

Paragraf 112:   „Kościół pochwala wszelkie formy prawdziwej sztuki i dopuszcza je do kultu Bożego”. Można zobaczyć, jak to zinterpretowały wszystkie brzydkie nowe kościoły.

Paragraf 119: „dostosowanie liturgii do rodzimego geniuszu” – ponowna inkulturacja…

Paragraf 122:  dopuszcza różne formy sztuki. Zobacz, jak biskupi to zinterpretowali.

Paragraf 128:  „Wraz z rewizją rewizji ksiąg liturgicznych, jak określono w art. 25, ma nastąpić wczesna rewizja kanonów i statutów kościelnych, które regulują rozporządzanie rzeczami materialnymi związanymi ze świętym kultem”. Teraz może być bardzo trudno znaleźć tabernakulum. Ołtarz został zastąpiony stołem.

Załącznik:

W Soborze Watykańskim II jest wiele duchowych bomb z opóźnionym zapłonem… oto jedna z nich:

„Święto Wielkanocy może być przeniesione na niedzielę” zmienia tradycję tak starą jak sam Kościół.

Kto ma interpretować Sobór Watykański II? Papież. Zobaczymy, jak On interpretuje Sobór Watykański II. Sobór był bardzo niejednoznaczny. Zostało to potępione przez papieża Piusa VI w jego encyklice „ Auctorum Fide ”, gdzie potępia Sobór w Pistoi, mówiąc, że sztuczką modernistów jest pisanie w taki sposób, aby coś można było interpretować na dwa sposoby. Pius VI mówi, że celem soboru jest wyjaśnienie doktryny. Pius X podobnie potępia tę niejednoznaczność w  Paschendi Dominici Gregious,  mówiąc, że jedną ze sztuczek modernistów jest danie ci pewnej doktryny katolickiej z jednej strony, ale odebranie ci pewnej doktryny katolickiej z drugiej.

Św. Cyprian mówi, że jeśli jeden punkt doktryny katolickiej zostanie zaprzeczony, wszystkie zostaną zaprzeczone i będą poza Kościołem. Dlatego protestanci są poza Kościołem i nie można ich naprawdę nazwać chrześcijanami. Wszystko, co możesz zrobić, to modlić się, aby się nawrócili i weszli do jedynego prawdziwego Kościoła. To samo można powiedzieć o tych katolikach, którzy akceptują Sobór Watykański II i  Novus Ordo Missae . który został spisany przez Annibale Bugniniego (znanego masona) i siedmiu protestanckich duchownych, między innymi. Osoby te, które akceptują Sobór Watykański II i nową mszę, są w materialnej schizmie z Kościołem.

Nadzwyczajne Magesterium :  (Nieomylne Oświadczenia) Kiedy Papież ogłasza coś na temat wiary i/lub moralności, oświadcza, że ​​należy w to wierzyć i mówi z pełnym apostolskim autorytetem. Nie dodaje niczego do Tradycji, po prostu mówi, że jest to część Tradycji i kwestia ta nie podlega już dyskusji. Objawienie Boże (Tradycja) zakończyło się wraz ze śmiercią ostatniego Apostoła. Papież jest strażnikiem depozytu wiary. Papież nie ma gwarancji nieskazitelności.

Zwyczajne Magesterium: Kiedy papież nie wypowiada się w sposób uroczysty, jak powyżej, nie przemawia w sposób nieomylny, ale nadal zobowiązuje nas do posłuszeństwa. Pius XII ( Humani Generis ) wystąpił przeciwko fałszywym opiniom modernistów, którzy mówili, że nie musimy słuchać papieża, chyba że przemawia nieomylnie. Pius XII powiedział w nr 20: „Nie należy też sądzić, że to, co jest wyłożone w encyklikach, samo w sobie nie wymaga zgody, ponieważ pisząc takie listy, papieże nie sprawują najwyższej władzy swego autorytetu nauczycielskiego i ogólnie rzecz biorąc, to, co jest wyłożone i zalecane w encyklikach lub z innych powodów, należy do doktryny katolickiej, ale jeśli Najwyżsi Papieże wydają osąd w sprawie do tego czasu spornej, jest oczywiste, że sprawa według umysłu i woli tegoż Papieża nie może być już uważana za kwestię otwartą do dyskusji wśród teologów”. Dlatego gdy Paweł VI, Humanae vitae, że antykoncepcja jest grzechem śmiertelnym, lub gdy papież Pius IX potępił herezje w swoim Syllabusie błędów, lub gdy Jan Paweł II mówi, że kobieta ksiądz jest niemożliwy, żaden papież nie może powiedzieć inaczej.

Czy jednak podążamy za Papieżem, który mówi herezję? Przecież nie ma on zagwarantowanej nieskazitelności:

Papież Innocenty III powiedział: „Jest całkiem możliwe, że przyszły papież może nauczać herezji i postawić się poza Kościołem, w takim przypadku nie powinniśmy go naśladować”. Nie powiedział, że przestaje być papieżem. Przypomina swoim następcom, że „im mniej człowiek jest sądzony przez ludzi, tym trudniej będzie sądzony przez Boga”. Czy możliwe jest, że z 3000 biskupów tylko 2 pozostało wiernych tradycji? Tak, widzieliśmy to historycznie u papieża Liberiusza i św. Atanazego.

Konstytucja dogmatyczna o Kościele w świecie współczesnym,  Lumen Gentium : 21 listopada 1964 r.

Akapit 1: „Kościół jest z natury sakramentem, znakiem…” Sakramentów jest tylko 7, Kościół nie jest sakramentem. Kościół jest doskonałym społeczeństwem, nie znakiem. Jest narzędziem zbawienia dla świata. Chrystus przyszedł, aby zjednoczyć w wierze. „Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz”. Kościół może być narzędziem jedności wśród wszystkich ludzi, ale w rzeczywistości nim nie jest.

Akapit 5:   Kościół nie „dorasta do dojrzałości”, jest doskonałym społeczeństwem. Papież Pius XII powiedział, że jest to śmiała i błędna koncepcja, że ​​Kościół wzrasta lub dojrzewa w Humanae Generis. Kościół jest niezniszczalny, nie jego członkowie. Mt16:18. Kościół jest monarchią, a nie demokracją.

Akapit 7:  Użycie słów „łamanie chleba”, które podkreślają aspekt posiłku, a nie rzeczywistą obecność. To nie jest herezja, ale może prowadzić do herezji. (Uwaga: ostatnie badanie „katolików” wskazuje, że tylko 30% wierzy w rzeczywistą obecność).

Akapit 8:   „powierzył Kościół opiece Piotra, zlecając jemu i innym Apostołom rozszerzanie go i rządzenie nim”. To jest pojęcie kolegialności. Nasz Pan dał Piotrowi tylko najwyższą władzę. Mt16. Kościół nazywany „społecznością” zamiast „doskonałą społecznością”. Mówi się, że Kościół „trwa” w Kościele katolickim. Jest to bardzo bliskie herezji. Kościół Chrystusowy nie trwa w Kościele katolickim, jest Kościołem katolickim. Papież jest kompetentnym autorytetem do interpretowania tego tekstu. Powiedział on (Jan Paweł II), że Rosyjski Kościół Prawosławny jest naszym kościołem siostrzanym, a ukraiński Kościół lojalny wobec Rzymu w jakiś sposób oddzielił się od swojego Kościoła macierzystego (Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego). „Niemniej jednak wiele elementów uświęcenia i prawdy znajduje się poza jego widzialnymi granicami. Ponieważ są to dary należące do Kościoła Chrystusowego, są one siłami popychającymi do jedności katolickiej”. Tekst mówi, że chcemy zjednoczyć się z heretykami i schizmatykami. Ponieważ rzekomo mają „elementy uświęcenia”, muszą istnieć w Kościele Chrystusowym. Jest to herezja przeciwko dogmatom Kościoła. Kościół jest zawsze zjednoczonym „jednym, świętym, katolickim, apostolskim Kościołem”. W rzeczywistości elementy uświęcenia (np. chrzest) nie są poza Kościołem katolickim, ale są sakramentem nielegalnie używanym poza Kościołem, który jest własnością Kościoła.

Akapit 13:   „Kościoły te zachowują własne tradycje, nie umniejszając w żaden sposób prymatu katedry Piotrowej”. Mylące, ponieważ nie mówi, że kościoły wschodnie zjednoczyły się z Rzymem. Wydaje się, że Jan Paweł II interpretuje to jako odnoszące się do tych, którzy nie są w jedności z Rzymem.

Paragraf 15:  „Kościół uznaje, że jest związany z tymi, którzy, będąc ochrzczeni, są zaszczyceni nazwą chrześcijan, chociaż nie wyznają wiary w całości (tj. heretycy) lub nie zachowują jedności w komunii z następcą Piotra (tj. schizmatycy)” Chciałbym wiedzieć, w jaki sposób jesteśmy związani z heretykami i schizmatykami, skoro Kościół dogmatycznie zdefiniował, że są poza Kościołem. To jest herezja proxima.

„Podobnie możemy powiedzieć, że są zjednoczeni z nami w Duchu Świętym, ponieważ On również im daje swoje dary i łaski, i dzięki temu działa pośród nich swoją uświęcającą mocą. Niektórych rzeczywiście wzmocnił do tego stopnia, że ​​przelali krew”. Jest to bezpośrednia herezja i bluźnierstwo przeciwko Soborowi Florenckiemu i papieżowi Eugeniuszowi IV, który powiedział, że „heretycy, nawet jeśli myślą, że przelewają krew dla Chrystusa, nie mogą być zbawieni”. (Pamiętaj, że jest to stwierdzenie obiektywne).

#16 „Wreszcie, ci, którzy jeszcze nie przyjęli ewangelii, są w różny sposób spokrewnieni z Ludem Bożym” Potencjalnie jest to prawda, w rzeczywistości nie jest! Czy Żydzi są spokrewnieni z katolikami? Nie. Św. Paweł mówi nam, że Żydzi, którzy odrzucają Chrystusa, nie widzą nawet Boga Starego Testamentu wyraźnie, z wyjątkiem zasłony. Czy Żydzi czczą Boga Nowego Testamentu (Błogosławioną Trójcę)? Nie. Czy Bóg Starego Testamentu jest tym samym, co Bóg Nowego? Tak Dlatego Żydzi odrzucili Boga Starego Testamentu i nie czcimy tego samego Boga. „Muzułmanie… razem z nami czczą jednego miłosiernego Boga” To bluźnierstwo. Koran mówi, że pojęcie Boga jako Trójcy jest odchodami. Są poganami. Koran mówi, aby zabijać niewiernych (to znaczy nas), dlatego czczą jednego, miłosiernego Boga (Allaha) przeciwko nam. Św. Paweł mówi, że bogami pogan są demony.

#18 „ci duchowni, którzy są obdarzeni świętą mocą, są oddani interesom swoich braci” Nie są! Mają promować interesy Boga i nasze przestrzeganie przykazań Boga.

#22 „Najwyższa władza, którą to kolegium biskupów jest upoważnione nad całym Kościołem, jest sprawowana w sposób uroczysty na soborze powszechnym” Rada biskupów nie ma żadnej najwyższej władzy. Istnieją oświadczenia, które przeczą temu oświadczeniu przed i po, więc dlaczego je tam umieścili? Można je niepoprawnie zinterpretować.

#25 „Nieomylność obiecana Kościołowi spoczywa także w ciele biskupów” Herezja. Jan Paweł II w  Redemptor Hominus interpretuje to  jako jedność składającą się z konferencji biskupów, rad parafialnych itp., a nie to, czym jest naprawdę: jednością pod rządami następcy Piotra, jednością liturgii i jednością wiary. Mamy Związek Radziecki (radowy) w Kościele. Zrobiono to, aby osłabić władzę papiestwa.

#29 „diakonat może zostać przywrócony jako właściwy i stały stopień hierarchii”. Sobór Trydencki nie chciał, aby ktokolwiek, kto nie dążył do kapłaństwa, otrzymywał niższe święcenia. „diakonat będzie mógł być udzielany tym mężczyznom… nawet w stanie małżeńskim”. Jest to sprzeczne z nauką św. Hieronima, że ​​„tylko duchowni żyjący w celibacie mogą dotykać świętych postaci, a to pochodzi z ust samego naszego Pana”. Św. Tomasz z Akwinu naucza również, że tylko konsekrowane ręce mogą dotykać Najświętszej Eucharystii. To dopuszcza świętokradztwa.

#30 „wszystko, co dotąd powiedziano... dotyczy w równym stopniu świeckich, zakonników i duchownych” Duchowni będą oceniani surowiej ze względu na swoją pozycję.

Dodatki: „Postawiono pytanie, jakie kwalifikacje teologiczne powinny znaleźć się w tym dokumencie… Biorąc pod uwagę praktykę soborową i cel duszpasterski obecnego Soboru, ten święty synod definiuje sprawy wiary i moralności jako wiążące dla Kościoła tylko wtedy, gdy sam Synod otwarcie to mówi”.

Unitatis redintegratio  (Dekret o ekumenizmie) 21 listopada 1964.

Nie cierpię określenia „kościół pielgrzymujący” ze względu na sposób, w jaki używa go Sobór Watykański II. W  Unitatis Redintegratio  (Dekret o ekumenizmie)

#6 czytamy: „Chrystus wzywa Kościół, który pielgrzymuje, do nieustannej reformy, której zawsze potrzebuje, o ile jest instytucją ludzi tutaj na ziemi. Dlatego też, jeśli wpływ wydarzeń lub czasów doprowadził do niedociągnięć w postępowaniu, w dyscyplinie kościelnej, a nawet w formułowaniu doktryny (którą należy odróżnić od samego depozytu wiary), należy je właściwie naprawić we właściwym momencie”. Grzegorz XVI w  Mirari Vos  potępia pojęcie koniecznej reformy. Sama koncepcja reformułowania doktryny jest herezją i została wyraźnie potępiona przez Piusa XI w  Mortalium Animos  (O ekumenizmie). Pius XI mówi w

#12 „Jak tak wielka różnorodność opinii może oczyścić drogę do jedności Kościoła, nie wiemy. Że jedność może wynikać z jednego autorytetu nauczania, jednego prawa wiary i jednej wiary chrześcijan, ale czy nie wiemy, że z takiego stanu rzeczy (tu Pius XI odnosi się do dialogu protestanckiego), że jest to tylko łatwy krok do zaniedbania religii lub indyferentyzmu i do błędu modernistów, którzy twierdzą, że prawda dogmatyczna nie jest absolutna, ale względna, to znaczy zmienia się zgodnie ze zmieniającymi się potrzebami czasu i miejsca oraz ze zmieniającymi się tendencjami umysłu i nie jest zawarta w niezmiennej tradycji, ale może być zmieniona, aby odpowiadała potrzebom ludzkiego życia”.

#13 „Ponadto nigdy nie wolno posługiwać się w związku z artykułami wiary rozróżnieniem wymyślonym przez niektórych na artykuły fundamentalne i niefundamentalne, pierwsze, które mają być przyjęte przez wszystkich, a drugie, które mają być pozostawione do swobodnego przyjęcia przez wiernych”. To właśnie czyni  Unitatis Redintegratio  .

W Unitatis Redintegaratio nr 8 napisano: „Jeśli chodzi o wspólny kult… praktyczny sposób postępowania, który należy przyjąć, po należytym uwzględnieniu wszystkich okoliczności czasu, miejsca i osoby, pozostawia się roztropnej decyzji lokalnej władzy biskupiej, chyba że lokalna konferencja biskupów zgodnie z własnymi statutami lub Stolica Apostolska postanowi inaczej”. Pojęcie wspólnego kultu ( communicatio insacris ) z fałszywymi religiami zostało potępione i jest pod groźbą ekskomuniki od ponad 1500 lat.

A w #17 „…czasami jedna tradycja była bliższa niż druga trafnego docenienia pewnych aspektów objawionej tajemnicy lub wyraziła je w jaśniejszy sposób”. Ten dokument ośmiela się powiedzieć, że wschodnie „prawosławne” religie poza Kościołem rozumieją doktrynę lepiej niż Kościół Chrystusowy. W  Quo Primum Pius V mówi, że Kościół Rzymski jest Matką i Mistrzynią wszystkich Kościołów. Nie ma czegoś takiego jak prawda wyrażona lepiej w innym Kościele, nawet tych zjednoczonych z Rzymem. Ojcowie Kościoła i papieże odrzucili taką koncepcję aż do Piusa XII.

#22 „Oddzielonym od nas wspólnotom kościelnym brakuje tej pełni jedności z nami, która powinna wypływać z Chrztu, i wierzymy, że zwłaszcza z powodu braku sakramentu święceń nie zachowały one autentycznej i całkowitej rzeczywistości tajemnicy Eucharystii. Niemniej jednak, gdy upamiętniają śmierć i zmartwychwstanie Pana w Wieczerzy Pańskiej, wyznają, że oznacza ona życie w komunii z Chrystusem i oczekują Jego przyjścia w chwale. Z tych powodów należy podjąć dialog dotyczący prawdziwego znaczenia Wieczerzy Pańskiej, innych sakramentów oraz kultu i posługi Kościoła”. Ta linia jest interpretowana w nowej liturgii. Rezygnuje z doktryny sakramentalnego kapłaństwa i rzeczywistej obecności na ołtarzu, gdy wymaga dialogu z tymi, którzy odrzucają nauczanie Kościoła. Wyjaśniam wiarę protestantom, a następnie mówię im, aby ją przyjęli lub odrzucili. Nie prowadzę dialogu. Ten dokument doprowadził do spotkania w 1965 r. Pawła VI z patriarchą Atenagorasem. Wspólna deklaracja nazwała ekskomunikę patriarchy Michała z 1054 r., który odłączył się od Rzymu przez św. Leona IX, „bolesną decyzją”. Jan Paweł II wychodzi ze swojej drogi, aby przeprosić za św. Leona, św. Grzegorza VII ekskomunikę cesarza, św. Piusa V wojnę z Turkami, a w Umowie Ballamand wyśmiewa męczennika św. Józefa za utrzymanie jedności Kościoła ukraińskiego i Rzymu, gdy umowa prosi ukraińskich księży o poddanie się autorytetowi lokalnego schizmatyckiego i heretyckiego „prawosławnego” biskupa. Jest to zdrada stanu i gdyby tak nie było, papież wymagałby kary śmierci. Jednak żadna ziemska władza nie może sądzić papieża w tych sprawach. Ostrzega go jednak Innocenty III, „im mniej człowiek jest sądzony przez ludzi, tym bardziej będzie sądzony przez Boga”. Obowiązkiem ukraińskiego księdza jest przeciwstawienie się temu nakazowi przeciwko wierze i moralności. (Zobacz  Mortalium Animos ).

Dei Verbum (Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym).

#8: „Ta tradycja Apostołów rozwija się w Kościele z pomocą Ducha Świętego. Ponieważ wzrasta zrozumienie rzeczywistości i słów, które zostały przekazane. Dzieje się to poprzez kontemplację i studiowanie przez wierzących, którzy przechowują te rzeczy w swoich sercach, poprzez intymne zrozumienie rzeczy duchowych, których doświadczają, i poprzez głoszenie tych, którzy otrzymali przez sukcesję biskupią pewny dar prawdy. Ponieważ wraz z upływem kolejnych stuleci Kościół nieustannie zmierza ku pełni boskiej prawdy, aż słowa Boga osiągną w nim całkowite wypełnienie”. Nie. Kościół jest w posiadaniu pełnej prawdy. Kościół nie może zbliżyć się do prawdy. Tradycja nie zmienia się z powodu rozważań wierzących, a doświadczenia nie mają znaczenia dla prawdy. Wzrost następuje jedynie w pogłębianiu zrozumienia. Św. Wincenty z Lerynu: „Pogłębia się zrozumienie prawdy, ale w tym samym sensie i w tym samym osądzie”. Nie można zmienić doktryny z powodu jakiegoś „lepszego zrozumienia”. Najbardziej oszukańczy dokument podpisany przez Jana Pawła II Ecclesia Dei: #3 „…takie nieposłuszeństwo stanowi odrzucenie prymatu rzymskiego” odnoszący się do konsekracji biskupów przez arcybiskupa Lefebvre’a. W tradycji teologii moralnej przekazanej nam konsekracje wbrew woli papieża były uważane wyłącznie za nieposłuszeństwo, a nigdy za akt schizmatycki.

#4 Ecclesia Dei: „korzeń tego schizmatyckiego aktu można dostrzec w niekompletnej i sprzecznej koncepcji tradycji. Niekompletnej, ponieważ nie bierze pod uwagę żywego charakteru tradycji, który, jak naucza Sobór Watykański II…” tutaj Jan Paweł II cytuje Dei Verbum #8. Następnie Jan Paweł II mówi o odrzuceniu nowych doktryn. Nie może być nowych doktryn! Koncepcja tradycji arcybiskupa Lefebvre'a jest dokładnie zgodna z Soborem Watykańskim I i Trydentem.

Dignitatis Humanae (Deklaracja o wolności religijnej): 7.12.65

#1 „Poczucie godności osoby ludzkiej coraz głębiej odciska się na świadomości współczesnego człowieka” Pius X mówi, że człowiek nie ma żadnej godności poza byciem chrześcijaninem.

#2 „Synod Watykański oświadcza, że ​​osoba ludzka ma prawo do wolności religijnej”. „Prawo do wolności religijnej ma za swój fundament samą godność osoby ludzkiej…” „W ten sposób ma stać się prawem obywatelskim”. Co mówią na ten temat katolicy? Grzegorz XVI w Mirari Vos potępia tę ideę: #15 „Z tego zatrutego źródła indyferentyzmu wypływa fałszywa i absurdalna, a raczej ekstrawagancka maksyma, że ​​wolność sumienia powinna być ustanowiona i zagwarantowana każdemu człowiekowi. Najbardziej zaraźliwy błąd, do którego prowadzi absolutna i nieokiełznana wolność opinii, która dla zguby Kościoła i państwa rozprzestrzenia się na cały świat i której niektórzy ludzie przez nieokiełznaną nieostrożność boją się nie przedstawiać jako korzyści dla Kościoła. I co bardziej pewnej śmierci dla dusz mówi św. Augustyn niż wolność błędu”. W Syllabusie błędów Piusa IX potępia on następujące stwierdzenia: Każdy, kto zgadza się z którymkolwiek z tych stwierdzeń, nie jest katolikiem.

#15 Syllabusa: „Każdy człowiek ma swobodę przyjęcia i wyznawania takiej religii, którą kierując się światłem rozumu uzna za prawdziwą”.

#16 Syllabusa: „Człowiek może praktykując jakąkolwiek religię znaleźć drogę do wiecznego zbawienia i osiągnąć wieczne zbawienie”

#17 Syllabusa: „Przynajmniej dobrą nadzieją należy się cieszyć w wiecznym zbawieniu wszystkich tych, którzy nie należą do prawdziwego Kościoła Chrystusowego”.

#18 programu nauczania: „Protestantyzm to nic innego, jak tylko inna forma tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej, w formie, która została podana, aby podobać się Bogu, tak samo jak w Kościele katolickim”.

#20 Syllabusa: „Władza kościelna nie powinna sprawować swojej władzy bez pozwolenia i zgody rządu cywilnego”.

#21 programu nauczania: „Kościół nie ma władzy dogmatycznego definiowania, że ​​religia katolicka jest jedyną prawdziwą religią”.

#22 programu nauczania: Obowiązek, którym ściśle podlegają nauczyciele i autorzy katoliccy, ogranicza się do tych kwestii, które są powszechnie uznawane za dogmaty wiary na mocy nieomylnego osądu Kościoła.

#77 Syllabusa: „W dzisiejszych czasach nie jest już wskazane, aby religia katolicka była jedyną religią państwa, wykluczającą wszelkie inne formy kultu”.

#78 Syllabusa: „W związku z tym w niektórych krajach katolickich mądrze postanowiono prawem, że osoby przybywające tam w celu zamieszkania powinny cieszyć się publicznym sprawowaniem własnego kultu”.

#79 Syllabusa: Ponadto jest fałszem, że wolność każdej formy kultu i pełna władza, dana każdemu do jawnego i publicznego manifestowania jakichkolwiek opinii i myśli, sprzyjają łatwiejszemu zepsuciu moralności i umysłów ludzi oraz rozprzestrzenianiu się zarazy indyferentyzmu.

#80 Syllabusa: „Papież Rzymski może i powinien pojednać się i dojść do porozumienia z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją”.

Kardynał Ratzinger przyznał, że Sobór Watykański II jest anty-Sylabusem.

#2 Dignitatis Humanae cd.: „…nie można go zmusić do działania w sposób sprzeczny z jego sumieniem”. Kościół nigdy nie zaprzeczył temu stwierdzeniu. Kościół po prostu mówi, że jeśli nie odpowiadasz nauczaniu Kościoła, pójdziesz do piekła.

#4 Prosi władze cywilne o udzielenie całkowitej wolności wszystkim schizmatyckim, heretyckim i pogańskim sektom w szerzeniu ich błędów. Potępione przez Piusa IX w #20-22,77-80 Syllabusa. Tradycyjnie rząd musiałby podporządkować się władzy papieskiej.

Chrystus Król: Pius XI Quas Primas. Chrystus jest Królem wszystkich narodów. Ten dokument nigdy nie wspomina o Chrystusie Królu ani o jego prawach nad wszystkimi ludźmi.

Konstytucja duszpasterska Kościoła w świecie współczesnym (Gaudium et spes) 7.12.1965 r.:

Omawia relację Kościoła i świata dzisiaj. Kościół chce bez zastrzeżeń współpracować ze światem. Wyrzucają Chrystusa Króla.

#12 „Według niemal jednomyślnej opinii wierzących i niewierzących, wszystkie rzeczy na ziemi powinny być związane z człowiekiem jako ich centrum i szczytem”. To jest satanizm, ponieważ stawia człowieka w pozycji Boga.

#22 mówi, że Chrystus objawia człowieka samemu sobie. Katolicy zawsze byli uczeni, że Chrystus objawia Trójcę Świętą. „Albowiem Syn Boży przez wcielenie swoje zjednoczył się w jakiś sposób z każdym człowiekiem”. To jest prawda potencjalnie, a nie faktycznie. Przypisy nie odpowiadają temu stwierdzeniu. „Wszystko to dotyczy nie tylko chrześcijan, ale wszystkich ludzi dobrej woli…” Nieprawda. Nasz Pan mówi, że jeśli nie zostaniesz ochrzczony w wodzie i Duchu Świętym, nie możesz być zbawiony. Ponadto Sobór Trydencki naucza, że ​​Chrzest Pragnienia odnosi się do obietnicy przyjęcia chrztu w pierwszej możliwej chwili.

Papież Eugeniusz IV (Sobór Florencki-1441AD): „Kościół mocno wierzy, wyznaje i głosi, że nikt, kto istnieje poza Kościołem katolickim, nie tylko poganie, ale także nie Żydzi, heretycy, schizmatycy, nie może być uczestnikiem życia wiecznego, ale pójdą do ognia wiecznego przygotowanego przez diabła i jego aniołów, jeśli nie zostaną przyłączeni do Kościoła przed końcem swojego życia. A Sobór wyznaje, wierzy i głosi jedność tego ciała kościelnego jest tak wiele warta, że ​​tylko ci, którzy pozostają w nim i otrzymują zbawienie sakramentów kościelnych, i wyznają je, i wykonują swoje posty i dzieła oraz wszystkie inne obowiązki pobożności i wszystkie inne ćwiczenia cnót chrześcijańskich, będą mieli wiecznego Chrystusa. Nikt, bez względu na to, ile uczynków wykonał, nawet jeśli myśli, że przelał swoją krew dla Chrystusa, nie może być zbawiony, jeśli nie jest w Kościele katolickim i jego jedności.” – obiektywny osąd. Obiektywnie rzecz biorąc, gdy Jan Paweł II mówi w  Ut Unun Sint  , że „święci pochodzą ze wszystkich religii”, stwierdza herezję i bluźnierstwo.

#88 „Chrześcijanie powinni chętnie i całym sercem współpracować w budowaniu porządku międzynarodowego…” Autorem tego tekstu jest Jose Maria Escriba de Balegair z Opus Dei.

#27 Paschendi Domenichi Gregious ze St. Pius X potępia powyższe stwierdzenie.

Doktryna katolicka mówi nam, że podstawowy obowiązek miłości bliźniego nie polega na tolerowaniu fałszywych idei, jakkolwiek szczere by one nie były, ani na teoretycznej lub praktycznej obojętności wobec błędów i wad, w których widzimy pogrążonych naszych braci... Ponadto, podczas gdy Jezus był dobry dla grzeszników i dla tych, którzy zbłądzili, nie szanował ich fałszywych idei, jakkolwiek szczere by się wydawały. Kochał ich wszystkich, ale pouczał ich, aby ich nawrócić i zbawić. – Papież św. Pius X, Nasz Mandat Apostolski, 25 sierpnia 1910 r.

Fr. Hesse qualifications:  Fr. Hesse was appointed theologian by the Holy Father, John Paul II.  He has his Doctorate from the Pontifical University in Rome in theology and canon law. Ordained as a priest in St Peter’s Basilica, Rome, in 1981, he served as secretary to Cardinal Stickler between 1986 and 1988. He was associated with the Society of Saint Pius X and its founder, Archbishop Marcel Lefebvre.

Quotations regarding the unchangeability of the Sacraments:

Canon 13, 7th Session of the Council of Trent says:  “If anyone says that the received and approved rites of the Catholic Church, wont to be used in the solemn administrations of the sacraments, may be condemned, or without sin be omitted at pleasure by the ministers, or be changed by any pastor of the churches whomsoever into new ones; let him be anathema.”  Some translations in English mistranslate as “…or be changed by any pastor of the churches into new ones…”.  The word ‘whomsoever’ includes the Pope himself who is the Prime Minister (pastor).  Latin:  per quem cumque Ecclesiarum Pastorum.

The Council of Trent does not need to tell me that any pastor cannot change the rites.

Pope Innocent III said that if any future Pope tries to change the sacraments, he must not be followed.

At Council of Florence Pope Eugene IV had as his theologian, Cardinal Torquemada, who wrote a book titled “Summa Ecclesia”, which says that if a Pope tries to change the sacraments he puts himself outside the Church. For this work, Pope Eugene IV gave him the title “Defender of the Faith”.

Pope St. Pius V in response to the Council of Trent’s dogmatic definitions wrote his bull Quo Primum. This bull clearly states that the Roman rite and those rites greater than 200 years old, cannot be changed and that any priest cannot be forced to say any other rite.  All Popes after this time up to and including Pope John XXIII interpreted Quo Primum as binding on them. (See Appendix A).

Now many Catholics who are “conservative” acknowledge these documents and agree that the old rites should be preserved but defend Vatican II and say that it never intended to change the rites and these are just abuses.  Fr. Hesse will show that the second Vatican council did intend to change the rites and do have heresy in them.  Therefore Vatican II must be rejected in total, not in each line as they do occasionally quote old Councils.

Due to many misunderstandings Fr. Hesse gives many theological definitions to assist the average lay person to understand the issues better before beginning a review of the Vatican II documents.

Definitions –

Objective vs Subjective: 

Objective means something concerns the thing or object.  Subjective means something concerns the person.  When I make an objective judgement I judge facts or things or actions.  When I make a subjective judgement I judge a person (which I do not want to do).  Objective concerns the thing itself.  Subjective means what something means to me.  Pope Eugene IV in the Council of Florence (1441) pronounced that no one who is not subject to the Roman Pontiff, even if he thinks he sheds his blood for Christ, can be saved.  The Pope makes an objective judgement.  He does not say that all Protestants are in Hell.  Objectively speaking they have no chance to enter heaven.  Subjectively we do not know what the Lord will do with them. Two rules of the church:  The church does not judge the dead.  (De Mortuis Ecclesia non judica.) The church does not judge internal things (De internis Ecclesia non judica.).

Material vs. Formal: 

Material means that something is there i.e. It exists.  Formal means it is declared as such.  If  I say John Paul II is a material  heretic, that means, he has all the matter of a heretic. It can be proven, that many of his writings, or things that he said, are heretical.  I would not dare to say he is a heretic (formal) for no one can judge the Pope and no one can judge his intentions or conscience.  I see heresy, it is there (material), but one cannot say it is formal heresy.  For instance, the Pope will say “according to tradition…”  and then he proceeds to say something wrong.  An example of formal heresy would be if he should say something like “Contrary to what the Council of Trent says, I tell you…” some heresy.

Valid vs. Licit:

Valid means it takes place, it happens.  Licit means that it is allowed or legal.  For instance the Roman Catholic church has always recognized the fact that the Russian Orthodox Church has all seven sacraments, valid but not licit since they are heretics and schismatics.  Heretic because they say the Pope is not infallible and schismatic because they say the Pope does not have the primacy.

Act and Potency:  (entire philosophy of St. Thomas Aquinas is based on this distinction).

Any thing that is can be in two ways, Actually or Potentially.  The new philosophy / theology does not use these distinctions.  When John Paul II says “all people are saved” is he correct?  If he means potentially, then he is correct.  If he means actually then he is in error.  Our Lord says many go to the wide and broad way to hell.  The Pope does not distinguish between act and potency.

Heresy, Schism, Error, Disobedience:

Schism means I separate myself from the Church, not denying anything of the faith itself but simply denying church authority.  If I tell you not to do something that the Pope said was wrong then I just tell you what Pope Innocent III and Pope Pius IX said.  If I tell you that you should not regard anything this Pope says then I would be leading you into schism.  Do not deny the power of the Pope’s authority!  Just as President Clinton is president and we cannot deny this but if he tells me to disregard the 10 commandments I tell him no. This is not denying his authority, it is simply not obeying an unjust command since I do not reject his power to give commands, just the command itself.  This is our present relationship to the Pope.

Heresy means to know but deny or doubt a defined doctrine of the Church.

Error means you may have a mistaken understanding of what the church teaches.  (i.e. you are erroneous).   If there is something the Pope should know then I talk about heresy.  If there is something he clearly misunderstood then I have to talk about error, always judging objectively and materially.

Disobedience has nothing to do with Schism, Heresy or Error. When Archbishop Lefebvre consecrated bishops he at first glance appeared to be disobedient.  (He was not disobedient because it was an unjust command he did not follow and it was certainly not against the will of Christ or the Church).  In no way can one say he was in schism because he never denied the Popes right to give a command, he simply said I cannot follow this one command because it is unjust.  This is explained in another lecture given by Fr. Hesse.

You must understand these distinctions otherwise you will not understand what I am about to say.  Next, we must go over what is know as Theological Positions (Thelochi Theologica).  These are finer distinctions than heresy and error as well as Catholic truths.

Catholic Truth:

De fide divina:  By divine faith.  That is it must be believed.  These are such things as Canons of Council of Trent, Vatican I, etc. declare a dogma.

De fide Catolica: The church has always believed it.  It is part of the faith (e.g. the creed).

De fide de finita:  The church has always believed it but once in history a Pope has made a definition. (e.g. 1854 – Pope Pius IX proclaimed dogma of Immaculate Conception-this was always believed but was now defined on exactly what this was supposed to mean.

Fide Proxima:  Close to the faith.  It is not a dogma but the church has always believed it and it could be a dogma at any time.  (e.g.  Mary as Co-Redemptrix:  Our Lady had first role in helping Our Lord in redemption, although only Jesus saves)  This is a Sententia Fide Proxima, that is you may not deny it without fear of punishment from God.

Sententia Certa:  It is not actually of the faith but we are very sure about it.

Sententia Communis:  We may not be very sure about it but everyone says so, not in sense of democracy but in sense of historical accordance.  Most of saints, theologians, Popes throughout centuries agreed on it.

Sententia Probabalis:  It is probable.  We don’t know exactly.  (e.g. if a person in mortal sin dies and makes a perfect act of contrition the church teaches most probably he will be saved).

Ecclesiastical Centures:

Heretical:  directly denies dogma of the faith.

Heresy Proxima:  does not literally deny a dogma but it coming pretty close to it.

Erroneous:  It is not denying a dogma but just make a mistake about it.

Arrorea Proxima:  It is not wrong in itself but by circumstances.

Temeraria:  It is daring to say so.  How dare you say it. It is Male Sonans (it does not sound good).  It is offensive to pious ears. (Piario Aurreum Offensiva).  It is scandalous when done in public.

Before starting a detailed examination of some of the scandalous documents of Vatican II, let me quote the Gospel.

“Who so shall offend one of these little ones that follow me it were better for him if a mill stone was hanged about his neck and he was drowned in the depths of the sea”.

Some ask why is Fr. Hesse not nice and kind. “Think not that I have come to send peace on earth.  I have come not to send peace but a sword.”

Some say this Fr. Hesse is a rigorist. Let me quote another rigorist.  “For verily I say unto you not one jot or one tittle shall in nowise pass from the law till all be fulfilled.” and “I am the way, the truth and the life”.

“But though we or an angel from heaven preach any other gospel unto you than that which we have preached unto you, let him be accursed”.

First Constitution of Vatican II:  Sacrosanctuum Concillium 12/4/63

In paragraph 1 it states “It is the goal of this most sacred Council…to make more responsive the requirements of our times those Church observances which are open to adaptation; to nurture whatever can contribute to the unity of all who believe in Christ”.  This notion is erroneous and has been condemned by Pius XI in Mortalium Animos (On Ecumenism).  He condemns the false “opinion that the unity of faith and government, which is a note of the one true Church of Christ, has hardly up to the present time existed, and does not today exist…”  “Everyone knows that John himself, the Apostle of love…altogether forbade any discourse with those who profess a mutilated and corrupt version of Christ’s teaching”;  “for the union of Christians can only be promoted by promoting the return to the one, true Church of Christ”.  When we make a profession of faith we say “una, sancta, Catolica, Apostolica Ecclesia”  (one, holy Catholic  & Apostolic Church).  The Church is always in union with itself.  Protestants are outside the Church.  We must not change liturgy to achieve union…we have this union!

Paragraph 4 says “Mother Church holds all lawfully acknowledged rites to be of equal authority and dignity; that she wishes to preserve them in the future and foster them in every way. The Council also desires that, where necessary, the rites be carefully and thoroughly revised in the light of sound tradition, and that they be given new vigor to meet the circumstances and needs of modern times.”  This notion of adapting the liturgy has been condemned by Pius VI in Auctorum Fide as “scandalous, rash and offensive to pious ears”.  Vatican II is contradicting itself here.

Paragraph 7, although not heretical is confusing.  It talks about Christ being present in the sacraments but then quotes Mt 18:20 “where two or three are gathered in my name there I am in the midst of them”.  In the old Councils, a distinction would be made that Mt18 is a spiritual presence and at the Mass, Christ is really and truly present on the altar (body, blood, soul and divinity).  The 2^nd Vatican Council does not make these distinctions.

Paragraph 14 says “In the restoration and promotion of the sacred liturgy, this full and active participation by all the people is the aim to be considered before all else”.  This is not heresy but is conducive into the heresy which is promoted nowadays that a priest cannot celebrate Mass alone.  This has been explicitly condemned by the Council of Trent. (Session XIII, Canon X).  The most important thing according to defined dogma is to keep the tradition of Mass.

Paragraph 21 says “restoration, both texts and rites should be drawn up so that they express more clearly the holy things which they signify.  Christian people as far as possible should be able to understand them with ease and to take part in them fully, actively, and as befits a community.”  What does this mean?  Did not the Christians take part in the old mass?  The oldest liturgical rule is “lex orandi, lex credendi”  i.e. The law of what has to be prayed constitutes the law of what has to be believed.  The Mass is not supposed to be understood by the Village idiot or even the people.  The Mass is supposed to represent the entire faith of the Church.  As a theologian studying since 1974, I still do not understand all the Mass liturgy.  To make a Mass that is understood by the Village idiot requires a totally imbecile rite.  The liturgy is supposed to explain the faith to me.  Liturgy is a sign of the specific grace received “ex operae operatio”.  In old days, when most were illiterate how come they knew the faith?   Either you give up the highest principle of liturgy or you make an imbecile rite.  Today the Mass is understood less than ever and there is confusion everywhere.

Paragraph 22:1  “Regulation of the sacred liturgy depends solely on the authority of the Church, that is, on the Apostolic See, and as laws may determine on the Bishop.

Paragraph 22:2  “In virtue of power conceded by the law, the regulation of the liturgy within certain defined limits belongs also to various kinds of bishop’s conferences, legitimately established with competent and given territories.

So far it means nothing else but that some things will be decided not by the Holy See, but by the Bishop’s Conferences. But then throughout the rest of the document, they only quote number 22:2 (Dispite 22:1).  When I’m through with this document you will see what 22:2 really means, you will see the real context of 22:2.

Paragraph 24 wants to dump the beautiful prayers of the Church for sacred scripture…why?  Because for the Protestants there is no tradition, only sola scriptura.  Now we have endless quotes from sacred scripture that no one understands anyway.

Paragraph 25:  “The liturgical books are to be revised as soon as possible; from various parts of the world, experts are to be employed and bishops are to be consulted.”  Do you ‘conservatives’ still really believe that Vatican II never meant to change the mass?  They got this very quickly…4 years after Council.

When Pius VI condemned the pseudo Council of Pystoya in Auctorum Fide, he said it was the usual tactic of the liberal to use ambiguous terminology.  When you accuse of them of their error, they say, I did not say that, but they act according to it.  Pius VI goes on to say the purpose of a Council to clarify.  Vatican II certainly did not do that.  Fr. Schillebex said that we will use ambiguous terms and after the council we will know how to interpret them.

Paragraph 30:  “By way of promoting active participation, the people should be encouraged to take part by means of acclamations, responses, psalmody, antiphons and songs as well as by actions, gestures and bodily attitudes.”  This is a Protestant and Pentecostal request.  The priest celebrates Mass.  The people assist, they do not celebrate the liturgy.  Now we have hula masses, polka masses, clown masses, etc.

Paragraph 32:  “no special honors are to be paid by any private person or classes of persons”.  We are now all equal.  What about the Count who entirely out of his own pocket builds the church?  Should he not have his proper place up front?

Paragraph 33:  “the prayers addressed to God by the priest, who presides of the assembly in the person of Christ, are said in the name of the entire holy people as well as that of all present.”  They have changed many of the prayers in the new liturgy from I to We.  This is an error.  For instance at the offertory the priest says “I offer you up this immaculate host”.  As he speaks “en persona Christi” he cannot be speaking in the name of the people.  It is Christ who offers not We.

Paragraph 35.1:  “In sacred celebrations, there is to be more reading from holy scripture…”  Catering to the Protestants again.  As if we understood all the reading in the Roman Missal.  The old mass produced a lot of saints, the new mass has not produced one yet.

Paragraph 36:1  “use of the Latin language is to be preserved in the Latin rites”

Paragraph 36:2  “but since the use of the vulgar tongue…may frequently be of great advantage …regulations on this matter laid down in subsequent chapters.”

Paragraph 36:3 refers to article 22:2

Note how the modernists speak with forked tongue:  they say Latin must be preserved but you can use the vernacular.

Paragraph 37 promotes the use of inculturation in the liturgy.

Paragraph 40:  “In some places and circumstances, however, an even more radical adaptation  of the liturgy is needed…”  40.1 refers to 22:2.  This is why we get all these crazy liturgies.

Paragraph 43 says the reform is a movement of the Holy Spirit.  That is probably why the whole world is converted and many have decided they don’t need to go to church anymore.  This is the liturgy of a new religion, not the Catholic religion.

Paragraph 44:  Article 22:2 referenced.  Use of experts.  Pius XII condemns changes in Mediator Dei.  “promotes necessary experiments”.  When Cardinal Koenig was asked how it was possible that they were replacing the reading of St. Paul with communist authors, his only reply was “that’s an interesting liturgical experiment”.

Paragraph 50:  “…rites are to be simplified…elements…duplicated or added with little advantage are to be discarded”  Simplifying rites has been condemned by Pius VI in Auctorum Fide.  Pope binds his successors in matters of faith.  Vatican I says the Pope must guard and explain the faith and may not change them.

Paragraph 54 says that the faithful should be able to use Latin but then refers to Articles 36 and 40 which say to use the vernacular and both of these articles refer to 22:2.

Paragraph 55 references Council of Trent when it says “communion under both kinds may be granted when bishops think fit”  whereas the Council of Trent did not want distribution under both species because of risk to Eucharist.

Paragraph 57 allows for concelebrations.  Canon 902 says no priest may be forced to concelebrate yet priests are forced to frequently today.

Paragraph 58 new concelebration rite.  Do you ‘conservatives’ still say Vatican II did not want concelebration?

Paragraph 62 asks for simplifying rite.

Paragraph 68 calls for a shorter rite in case of emergency.  This is silly…in case of emergency you always said the old rite “I baptize thee in the name of the Father, Son, and Holy Ghost”.  How much shorter can you get?

Paragraph 71:  “The rite of confirmation is to be revised…”

Paragraph 72:  “rites and formulas of Penance are to be revised…”

Paragraph 76:  “ordination rites are to be revised…”

Paragraph 77:  “marriage rites are to be revised…”

All the sacraments are new rites and this has been condemned by the Church.  Those who use and approve of the new rites are materially in schism with the Church.

Paragraph 79:  “the sacraments are to be revised…”  “the requirements of our times have to be weighed”  This has been condemned by Pius IX, Pius XII, & Pius VI.

Paragraph 91:  “psalms to be distributed over longer than one week”.  Oldest rule of the breviary is to say the 150 Psalms in one week.   A priest must give praise to God seven times a day.  The liturgical reformers took out 3 Psalms which condemn the heretics to hell.  This is scandalous as it goes against a tradition of nearly 2000 years.

Paragraph 92:  “lives of saints to be in accord with history”  I trust tradition handed down of martyrologies.

Paragraph 93:  “hymns restored….removed of mythology”  Scandalous because it tells us we have been fed a load of you know what for almost 2000 years.

Paragraph 112:  “Church approves of all forms of true art, and admits them into Divine worship”  You can see how this was interpreted by all the ugly new churches.

Paragraph 119: “adapt liturgy to native genius”  inculturation again…

Paragraph 122:  admits different forms of art.  See how the bishops have interpreted this.

Paragraph 128:  “Along with the revision of the revision of the liturgical books as laid down in Art. 25, there is to be an early revision of the canons and ecclesiastical statutes which govern the disposition of material things involved in sacred worship.”  Now it may be very hard to find the tabernacle.  The altar has been replaced by a table.

Appendix:

There are many spiritual time bombs in Vatican II….here is one:

“The feast of Easter may be moved to a Sunday”  changes a tradition as old as the church itself.

Who is to interpret Vatican II?  The Pope.  We shall see how He interprets Vatican II.  The Council was very ambiguous.  This has been condemned by Pope Pius VI in his encyclical “Auctorum Fide” where he condemns the Council of Pistoya saying the trick of the Modernists is to write in such a way as something can be interpreted in two ways.  Pius VI says the purpose of a Council is to clarify doctrine.  Pius X similarly condemns this ambiguity in Paschendi Dominici Gregious saying that one of the Modernist tricks is to give you some Catholic doctrine on one hand but take away some Catholic doctrine on the other.

St. Cyprian says that if one point of Catholic doctrine is denied then all are denied and they are outside the Church.  Therefore Protestants are outside the Church and cannot really be called Christian.  All you can do is pray that they convert and come into the one true Church.  The same can said for those Catholics who accept Vatican II and the Novus Ordo Missae. which was written up by Annibale Bugnini (a known Freemason) & seven Protestant ministers amongst others.  These persons who accept Vatican II & the new mass are in material schism with the Church.

Extraordinary Magesterium:  (Infallible Pronouncements)  When the Pope declares something on faith &/or morals, he declares that it must be believed, & he speaks with his full apostolic authority.  He does not add anything to Tradition, he simply says this is part of Tradition and the question is no longer up for discussion.  Divine Revelation (Tradition) ended with the death of the last Apostle.  The Pope is guardian of the deposit of faith.  The Pope does not have a guarantee of impeccability.

Ordinary Magesterium:  When Pope does not declare in solemn manner as above, he does not speak in an infallible manner but he still binds us to obedience.  Pius XII (Humani Generis) spoke against false opinions of Modernists that said we do not have to obey the Pope unless he speaks infallibly.  Pius XII said  in No. 20, “Nor must it be thought that what is expounded in encyclical letters does not of itself demand consent, since in writing such letters the Popes do not exercise the supreme power of their teaching authority and generally what is expounded and inculcated in encyclical letters or for other reasons appertains to Catholic doctrine, but if the Supreme Pontiffs pass judgement on a matter up to that time in dispute, it is obvious that the matter according to the mind and will of the same Pontiff cannot be any longer considered a question open for discussion among theologians“  Therefore when Paul VI, Humanae Vitae that contraception is a mortal sin, or when Pope Pius IX condemned heresies in his Syllabus of Errors,  or when John Paul II says a woman priest is impossible, no Pope may say otherwise.

However, do we follow a Pontiff who says heresy?  After all, he is not guaranteed impeccability:

Pope Innocent III said “It is quite conceivable that a future Pope may teach heresy and put himself outside the Church in which case we must not follow him”.  He did not say he ceases to be Pope.  He reminds his successors that “the less a person is judged by humans the harder he will be judged by God.”  Is it possible that out of 3000 bishops only 2 remained faithful to tradition?  Yes, we have seen this historically with Pope Liberius & St. Athanasius.

Dogmatic Constitution on the Church in the Modern World., Lumen Gentium:  November 21, 1964.

Paragraph 1: “The Church is in nature of sacrament, a sign…”  There are only 7 sacraments, the Church is not a sacrament.  The Church is a perfect society, not a sign.  It is the instrument of salvation for the world.  Christ came to unify in the faith.  “I did not come to bring peace but the sword.”  The Church may be an instrument of unity among all men but in actuality is not.

Paragraph 5:  The Church does not “grow to maturity”, it is a perfect society.  Pope Pius XII said it is a daring and wrong concept that the Church grows or matures in Humanae Generis.  The Church is indefectible, not her members.  Mt16:18.  The Church is a Monarchy not a democracy.

Paragraph 7:  Use of words “breaking of bread” which stresses meal aspect and not real presence.  This is not heresy but can lead to heresy.  (Note: recent poll of “Catholics” indicates only 30% believe in real presence).

Paragraph 8:  “entrusted the Church to Peters care, commissioning him and the other Apostles to extend and rule it.”  This is the notion of collegiality.  Our Lord only gave Peter the supreme authority. Mt16.  Church called “a society” instead of “ a perfect society”.  The Church is said to “subsist” in the Catholic Church.  This is very close to heresy.  The Church of Christ does not subsist in the Catholic Church, it is the Catholic Church.  The Pope is the competent authority to interpret this text.  He (John Paul II) has said that the Russian Orthodox Church is our sister church and that the Ukrainian Church loyal to Rome somehow separated herself from her Mother Church (Russian Orthodox Church).  “Nevertheless many elements of sanctification and truth are found outside its visible confines.  Since these are gifts belonging to the Church of Christ, they are forces impelling towards Catholic unity.”  What the text says is that we want to unite with the heretics and schismatics.  As they are alleged to have “elements of sanctification” they must subsist in the Church of Christ.  This is heresy against the dogma of the Church.  The Church is always unified “one, holy, Catholic, Apostolic Church”.  In reality elements of sanctification (e.g. baptism) is not outside the Catholic Church but is a sacrament illicitly used outside the Church which is property of the Church.

Paragraph 13:  “These Churches retain their own traditions without in any way lessening the primacy of the chair of Peter.”  Confusing because it does not say the eastern churches united with Rome.  Seems to be interpreted by John Paul II as meaning those not in union with Rome.

Paragraph 15: “The Church recognizes that she is linked with those who, being baptized, are honored with the name Christian, though they do not profess the faith in its entirety (i.e. the heretics) or do not preserve unity in communion with the successor of Peter (i.e. the schismatics)”  I would like to know how we are linked with the heretics and schismatics when the Church has dogmatically defined they are outside the Church.  This is heresy proxima.

“Likewise we can say that they are joined to us in the Holy Spirit, for to them also He gives His gifts and graces, and is thereby operative among them with His sanctifying power.  Some indeed He has strengthened to the extent of the shedding of their blood.”  This is direct heresy and blasphemy against the Council of Florence and Pope Eugene IV who said that “heretics even if they think they are shedding their blood for Christ cannot be saved.”  (Remember this is an objective statement).

#16 “Finally, those who have not yet received the gospel are related in various ways to the People of God”  Potentially this is true, actually it is not!  Are the Jews related to the Catholics? No.  St. Paul tells us that the Jews who reject Christ don’t even see the God the old testament clearly except through a veil.  Do the Jews worship the God of the New Testament (the Blessed Trinity)? No.  Is the God of the Old Testament the same as the God of the New?  Yes  Therefore, the Jews have rejected the God of the Old Testament and we don’t worship the same God.  “the Moslems…together with us adore one merciful God”  This is blasphemy.  The Koran says the notion of God being a Trinity is excrement.  They are Pagans.  The Koran says to kill the infidels (that means us), therefore they adore one, merciful God (Allah) against us.  St. Paul says the gods of the pagans are demons.

#18 “those ministers who are endowed with sacred power are dedicated to the interests there brethren”  They are not!  They are to promote the interests of God, and our following God’s commands.

#22 “The supreme authority with which this college of bishops is empowered over the whole Church is exercised in a solemn way in an ecumenical council”  The council of bishop does not have any supreme authority.  There are statements which contradict this statement before and after so why did they put it in there?  It can be interpreted incorrectly.

#25 “The infallibility promised to the Church resides also in the body of bishops”  Heresy.  This is interpreted by John Paul II in Redemptor Hominus as unity consisting in the bishops conferences, parish councils, etc., not what it really is: unity under Peter’s successor, the unity of the liturgy, and the unity of faith.  We have the Soviet (council) Union in the Church.  This was done to weaken the power of the Papacy.

#29 “the diaconate can be restored as a proper and permanent rank of the hierarchy”.  Council of Trent did not want anyone who was not striving for priesthood to receive minor orders.  “the diaconate will be able to be conferred upon those men…even in married state”.  Goes against teaching of St. Jerome that “only a celibate clergy may touch the sacred species and this comes from the mouth of Our Lord himself.”  St. Thomas Aquinas likewise teaches only consecrated hands can touch Holy Eucharist.  This allows for sacrileges.

#30  “everything said so far ..applies equally to laity, religious and clergy”  Clergy will be judged more harshly because of their position.

Addenda:  “The question has been raised what ought to be theological qualifications in this document…In view of the conciliar practice and pastoral purpose of the present Council, this sacred synod defines matters of faith and morals as binding on the Church only when the Synod itself openly says so.”

Unitatis Redintegratio (Decree on Ecumenism) November 21, 1964.

I detest the term pilgrim church because of the way Vatican II uses it.  In Unitatis Redintegratio (Decree on Ecumenism)

#6 we read “Christ summons the Church as she goes on her pilgrim way, to that continual reformation of which she always has need, insofar as she is an institution of men here on earth.  Therefore, if the influence of events or of the times has lead to deficiencies in conduct, in Church discipline, or even in the formulation of doctrine (which must be distinguished from the deposit of faith itself), these should be properly rectified at the proper moment.”  Gregory XVI in Mirari Vos condemns the notion of necessary reformation.  The very concept of reformulation of doctrine is heresy and has been explicitly condemned by Pius XI in Mortalium Animos (On Ecumenism).  Pius XI says in

#12 “How so great a variety of opinions can clear the way for the unity of the Church we know not.  That unity can arise from one teaching authority, one law of belief, & one faith of Christians, but do we not know that from such a state of affairs (here Pius XI is referring to Protestant dialogue) that it is but an easy step to the neglect of religion or indifferentism and to the error of the modernists who hold that dogmatic truth is not absolute but relative, that is changes according to the varying necessities of time and place and to the varying tendencies of the mind and it is not contained in an immutable tradition but can be altered to suit the needs of human life.”

#13  “Furthermore, it is never lawful to employ in connection with articles of faith, the distinction invented by some between fundamental and non-fundamental articles, the former to be accepted by all and the later to be up to the free acceptance of the faithful.”  This is exactly what Unitatis Redintegratio does.

In Unitatis Redintegaratio #8 it says “As for common worship…the practical course to be adopted, after due regard has been given to all the circumstances of time, place, and personage, is left to prudent decision of the local episcopal authority, unless the local Bishops’ conference according to its own statutes or the Holy See, has determined otherwise.”  The notion of common worship (communicatio insacris) with false religions has been condemned and been under the pain of excommunication for more than 1500 years.

And in #17 “…sometimes one tradition has come nearer than the other to an apt appreciation of certain aspects of a revealed mystery, or has expressed them in a clearer manner.”   This document dares to say that the eastern “orthodox” religions outside the Church understand doctrine better than Christ’s Church.  In Quo Primum, Pius V says that the Roman Church is the Mother and Mistress of all the Churches.  There is no such thing as a truth expressed better in another Church, even those united to Rome.  The Church Fathers and Popes have rejected such a notion up to Pius XII.

#22 “The ecclesial communities separated from us lack that fullness of unity with us which should flow from Baptism, and we believe that especially because of the lack of the sacrament of orders they have not preserved the genuine and total reality of the Eucharistic mystery.  Nevertheless, when they commemorate the Lords death and resurrection in the Holy Supper, they profess that it signifies life in communion with Christ and they await His coming in glory.  For these reasons dialogue should be undertaken concerning the true meaning of the Lords Supper, other sacraments, and Churches worship and ministry.” This line is interpreted in the new liturgy.  It gives up the doctrine of the sacramental priesthood and the real presence on the altar when it demands dialogue with those who reject the teaching of the Church.  I explain the faith to the Protestants and then I tell them take it or leave it.  I don’t dialog.  This document lead to the meeting in 1965 between Paul VI and Patriarch Athenagoras.  The joint declaration called the excommunication in 1054 of Patriarch Michael who separated himself from Rome by St. Leo IX a “painful decision”.  John Paul II goes out of his way to apologize for St. Leo, St. Gregory VII excommunication of the emperor, St. Pius V war with the Turks, & in the Ballamand Agreement mocks the martyr St. Joseph for keeping the unity of the Ukrainian Church and Rome when the agreement asks the Ukrainian priests to submit to the authority of the local schismatic & heretical “Orthodox” bishop.  This is high treason and if it were not the Pope would require capital punishment.  However no earthly authority may judge the Pope on these things.  He is warned however by Innocent III, “the less a man is judged by men the more he will be judged by God.”  The duty of the Ukrainian priest is to resist this command against faith and morals.    (See Mortalium Animos).

Dei Verbum (Dogmatic Constitution on Divine Revelation).

#8:  “This tradition of the Apostles develops in the Church with the help of the Holy Spirit.  For there is a growth in understanding the realities and the words which have been handed down.  This happens through the contemplation and study made by believers who treasure these things in their hearts, through the intimate understanding of spiritual things they experience, and through the preaching of those who have received through Episcopal succession the sure gift of truth.  For as the centuries succeed one another, the Church constantly moves toward the fullness of divine truth until the words of God reach there complete fulfilment in her.”  No.  The Church is in possession of the full truth.  The Church cannot approach truth.  Tradition does not change due to the pondering of believers and the experiences make no difference to truth.  Only growth is in the deepening of the understanding.  St. Vincent of Lerins:  “There is a deepening of the understanding of the truth but in the same sense and in the same judgement”.  You cannot change doctrine because of some “better understanding”.  The most fraudulent document signed by John Paul II Ecclesia Dei:  #3 “…such disobedience constitutes a rejection of the Roman Primacy” referring to Archbishop Lefebvre consecration of bishops.  In the tradition of moral theology handed down to us consecrations against the will of the Pope were considered disobedience only and never a schismatic act.

#4 of Ecclesia Dei:  “the root of this schismatic act can be discerned in an incomplete and contradictory notion of tradition.  Incomplete in that it does not take into account the living character of tradition which as the Second Vatican Council teaches…” here John Paul II quotes Dei Verbum #8. John Paul II then talks about rejection of new doctrines.  There cannot be new doctrines!  Archbishop Lefebvre’s notion of tradition is exactly in accordance with Vatican I and Trent.

Dignitatis Humanae (Declaration on Religious Liberty): 12/7/65

#1 “A sense of dignity of the human person has been impressing itself more and more deeply on the consciousness of contemporary man”  Pius X says man has no dignity outside of bring a Christian.

#2 “The Vatican Synod declares the human person has the right to religious freedom.”  “the right to religious freedom has as its foundation the very dignity of the human person…”  “Thus it is to become a civil right”.  What do Catholics say about this?  Gregory XVI in Mirari Vos condemns this idea:  #15  “From this poison source of indifferentism flows that false and absurd or rather extravagant maxim that liberty of conscience should be established and guaranteed to each man.  A most contagious error to which leads the absolute and unbridled liberty of opinion which for the ruin of Church and State spreads over the whole world and which some men by unbridled imprudence fear not to represent as advantages to the Church.  And what more certain death for souls says St. Augustine than liberty of error.”  In Pius IX’s Syllabus of Errors he condemns the following statements:  Anyone who agrees with anyone of these statements is not a Catholic.

#15 of Syllabus:  “Every man is free to embrace and profess that religion which guided by the light of reason he shall consider true.”

#16 of Syllabus:  “Man may in the observance of any religion whatever find the way of eternal salvation and arrive at eternal salvation”

#17 of Syllabus:  “Good hope at least, is to be entertained in the eternal salvation of all those who are not in the true Church of Christ.”

#18 of Syllabus:   “Protestantism is nothing more than another form of the same true Christian religion in which form it is given to please God equally as in the Catholic Church.”

#20 of Syllabus:  “The ecclesiastical power ought not to exercise its authority without permission and assent of the civil government.”

#21 of Syllabus:  “The Church has not the power to dogmatically define that Catholic religion the only true religion.”

#22 of Syllabus:  The obligation by which Catholic teachers and authors are strictly bound is confined to those things which are to universal belief as dogmas of faith by the infallible judgement of the Church.

#77 of Syllabus:  “The present day it is no longer expedient for the Catholic religion be the only religion of state, to the exclusion of all other forms of worship.”

#78 of Syllabus:  “Hence it has been wisely decided by law, in some Catholic countries, that persons coming to reside therein shall enjoy public exercise of their own peculiar worship.”

#79 of Syllabus:  Moreover it is false that the liberty of every form of worship, and the full power, given to all of overtly and publicly manifesting any opinions whatsoever and thoughts, conduce more easily to corrupt the morals and minds of the people, and to propagate the pest of indifferentism.”

#80 of Syllabus:  “The Roman Pontiff can and ought to reconcile himself, and come to terms with progress, liberalism and modern civilization.”

Cardinal Ratzinger has admitted that Vatican II is an anti-Syllabus.

#2 of Dignitatis Humanae cont’d:  “…he cannot be forced to act in a manner contrary to his conscience.”  The Church has never contradicted this statement.  The Church simply says if do not correspond with the teaching of the Church you will go to hell.

#4 Requests civil authorities to give complete freedom for all schismatic, heretical, and pagan sects to spread there error.  Condemned by Pius IX in #20-22,77-80 of Syllabus.  Traditionally government would have to submit to the Papal authority.

Christ the King:  Pius XI Quas Primas.  Christ is King over all nations. This document never mentions Christ the King or his rights over all men.

The Pastoral Constitution of the Church in the Modern World (Gaudium et spes) 12/7/65:

Discusses the relation of the Church and the world today.  The Church wants to cooperate unreservedly with the world.  They toss out Christ the King.

#12 “According to the almost unanimous opinion of believers and non-believers alike, all things on earth should be related to man as their center and summit.”  This is Satanism because it puts man in the position of God.

#22 says that Christ reveals man to himself.  Catholics always were taught Christ reveals the Blessed Trinity.  “For by his incarnation the Son of God has united himself in some fashion with every man.”  This is true potentially not actually.  The footnotes do not correspond with this statement.  “All this holds true not only for Christians but for all men of good will….”  Not true.  Our Lord says that unless your baptized in water and the Holy Spirit you cannot be saved.  Further more the Council of Trent teaches that Baptism of Desire refers to a promise to get baptized at the first possible moment.

Pope Eugene IV (Council of Florence-1441AD):  “The Church firmly believes, professes and preaches that nobody who exists outside the Catholic Church, not only the pagans, but also not the Jews, also not the heretics, also not the schismatics, can be participants in eternal life, but they will go to the eternal fire prepared the devil and his angels unless they be joined with the Church before the end of their life.  And the Council, professes, believes and preaches the unity of this ecclesiastical body is worth so much that only those who remain with in her, and receive the salvation of the ecclesiastical sacraments, and profess them, and do their fastings and works and all the other offices of piety and all the other exercises of Christian virtues will have the eternal Christ.  Nobody how ever many works he has done, even if he thinks he sheds his blood for Christ can be saved if he is not within the Catholic Church and its union.” – objective judgement.  Objectively when John Paul II says in Ut Unun Sint that “saints come from all religions” he pronounces heresy and blasphemy.

#88 “Christians should collaborate willingly and wholeheartedly in the establishment of an international order…”  This was written by Jose Maria Escriba de Balegair of the Opus Dei.

#27 Paschendi Domenichi Gregious of St. Pius X condemns the above statement.

Catholic doctrine tells us that the primary duty of charity does not lie in the toleration of false ideas, however sincere they may be, nor in the theoretical or practical indifference towards the errors and vices in which we see our brethren plunged . . . Further, whilst Jesus was kind to sinners and to those who went astray, He did not respect their false ideas, however sincere they might have appeared. He loved them all, but He instructed them in order to convert them and save them.  – Pope St. Pius X, Our Apostolic Mandate, August 25, 1910.