Trójjedyny Bóg mnie kocha — to wiem, bo krzyż i grób powiedz mi tak

„Jezus mnie kocha, to wiem”. Ta głęboka prawda (i, tak, jest zarówno głęboka, jak i prawdziwa) często wydaje mi się teraz bliższa memu sercu – gdy śnieg topnieje, żelki chowają się w spiżarni, a pastelowe koszule tymczasowo wchodzą do mojej garderoby – niż podczas jakichkolwiek innych część roku.

Jednak chociaż „Jezus mnie kocha” jest tak bardzo obecny z powodu przypomnienia o Jezusowej miłości zwyciężającej grzech na krzyżu iw zmartwychwstaniu, czasami czuję się odległy od Boga Ojca. Można odnieść wrażenie, że Ojciec jest surowym sędzią, który patrzy na mnie z dezaprobatą, dopóki Jezus nie przyjdzie łaskawie zaoferować przebaczenie, i dopiero wtedy Ojciec (z żalem) przyjmuje mnie. To tak, jakby Jezus był przejawem boskiej miłości, życia i łaski poprzez łagodność, a Ojciec jest tym, który przynosi sąd, sprawiedliwość i sprawiedliwość poprzez (zastraszającą) moc.

Jednak takie spojrzenie na łaskawego Syna i surowego Ojca mija się z sednem — mija się z sednem Ewangelii i mija się z sednem krzyża i pustego grobu: tego Boga (Trójjedyny Bóg; Ojciec, Syn i Duch Święty ) kocha nas i działał, aby doprowadzić nas do komunii z samym sobą.

Jedyny Bóg, który zawsze działa jak jeden

Trójca jest czasami postrzegana jako nieznośny boski problem matematyczny („jak 1+1+1=3?”), ale Trójca to znacznie więcej. W istocie jest podstawą dobrej nowiny o krzyżu i zmartwychwstaniu. W doktrynie Trójcy zdajemy sobie sprawę, że Ojciec jest Bogiem, Syn jest Bogiem, a Duch Święty jest Bogiem. Co więcej, Bóg jest trójjedyny w swojej istocie i działaniach. Ilekroć więc Bóg działa w świecie: działa Ojciec, działa Syn i działa Duch Święty. Wszystko, co Bóg, Trójjedyny Bóg, czyni w historii i dla ludzkości jako Ojciec, Syn i Duch Święty. Sam Jezus mówi, że robi tylko to, co widzi, że robi Ojciec (Ew. Jana 5.19) i posyła Ducha, który mówi tylko to, co słyszy od Ojca i Syna (Ew. Jana 16.12-13).

Te zjednoczone działania trójjedynego Boga są dobrze zilustrowane w Bożym dziele stworzenia. Gdybym miał zapytać, „jaka osoba boska stworzyła świat?” Prawdopodobnie zdziwiłbyś się, ale mógłbyś skłonny powiedzieć: „Ojciec stworzył świat” (Mal 2:10; Iz 45:12, 18) i miałbyś rację. Ale ponieważ Bóg zawsze działa jako Ojciec, Syn i Duch Święty, Ojciec nie stworzył świata sam. Pismo Święte mówi nam również, że Syn jest tym, przez którego wszystko się stało (Hbr 1:2; Jan 1:3; 1 Kor 8:6; Kol 1:16), a Duch jest tym, który „unosi się nad wodą ” (Rdz 1,2) i jest tchnieniem Bożym, przez które Bóg tworzy niebiosa (Ps 33,6).

 

 

Mając takie zrozumienie trójjedynego działania Boga, zaczynamy postrzegać krzyż i zmartwychwstanie nie tylko jako akty miłości Chrystusa do nas, ale jako odważne deklaracje nieskończonej miłości Boga – Ojca, Syna i Ducha Świętego.

 

Ojciec

W przeciwieństwie do poglądu odległego i bezinteresownego Ojca, Pismo Święte przedstawia Ojca jako głęboko zaangażowanego we wszystko, co czyni Jezus, zwłaszcza w czasie krzyża i zmartwychwstania. Ludzkie życie i posługa Jezusa zaczynają się, ponieważ Ojciec „posyła” Syna (Ew. Jana 20.21) i „daje” Go dla zbawienia świata (Ew. Jana 3:16). Ojciec „rozkochuje się” w Jezusie i nakłada na niego swego Ducha, aby wzmocnić służbę Jezusa (Iz 42,1), której kulminacją jest krzyż – punkt, w którym Ojciec „nie oszczędził własnego Syna, ale zrezygnował z niego dla my wszyscy” (Rz 8,32). Sam Ojciec wskrzesza Chrystusa z martwych, pokonując za nas śmierć (1 P 1:21; Dz 2:24).

 

 

Miłość Ojca na krzyżu jest chyba najbardziej jasna w Rzymian 5:8. Tutaj Paweł przedstawia Boga jako manifestującego swoją miłość w śmierci Chrystusa na krzyżu. Jednak nie jest to tylko miłość Chrystusa, ale miłość Boga Ojca. NASB, po grecku, zawiera refleksyjny zaimka „własne” Po podmiotu ( „Bóg”) tak, że jest oczywiste, że jest to Boża własny miłość objawiona w krzyżu Chrystusa. Jest to własna miłość Ojca przejawiająca się w czynach Syna, ponieważ Syn i Ojciec są jednym (w istocie, życiem i miłością) i działają jako jedno. Jak powiedział pewien biblista: „Tak całkowicie zjednoczeni są Ojciec i Syn, że poświęcenie tego drugiego może być przedstawiane jako znak miłości tego pierwszego”. [1]

 

Syn

Jak wspomniano powyżej, łaskawe działanie Syna na krzyżu jest często oczywiste i doceniane. Jednak Syn jest nie tylko aktywny na krzyżu, ale Syn jest potężnie aktywny w zmartwychwstaniu. Jezus mówi nam, że „Nikt nie odbiera mi życia, ale ja je oddaję. . . . Mam moc ją złożyć i mam moc ją ponownie podjąć ” (J 10,18; zob. także J 2,19). Ponieważ wszystko, co Bóg czyni, robi jako Ojciec, Syn i Duch Święty, zmartwychwstanie Jezusa jest również aktem samego Syna – ukazuje moc Syna i jego ostateczne zwycięstwo. Ukazuje swoją siłę i moc nad śmiercią, oświadczając nam, że nawet śmierć „nie może nas odłączyć od miłości Bożej” (Rz 8,39).

 

Duch Święty

Wreszcie Duch Święty jest obecny we wszystkim, co Bóg czyni, a może najbardziej w życiu Chrystusa i Kościoła. Duch jest tym, który ustanawia i umacnia ludzkie życie Chrystusa, stwarzając swoje człowieczeństwo w łonie Maryi (Ew. Łukasza 1:34-35; Mt 1:20) i spoczywając na Chrystusie bez miary w Jego służbie (Ew. Jana 3: 34). Gdy ziemska służba Chrystusa zbliża się do końca, List do Hebrajczyków 9:14 przedstawia nam piękną demonstrację zjednoczonych trynitarnych działań Boga na krzyżu Chrystusa. List do Hebrajczyków mówi nam, że na krzyżu Chrystus „ofiarował samego siebie bez skazy Bogu” (Ojcu) przez moc „Ducha wiecznego” (Hbr 9,14).

 

Wniosek

Jeśli świadectwo Pisma Świętego o Trójcy na krzyżu i przy zmartwychwstaniu jest prawdziwe, to nie ma miejsca na postrzeganie Ojca jako odległego i surowego, czy też postrzeganie Ducha jako nieobecnego lub spóźnionego, który pojawił się dopiero w dniu Pięćdziesiątnicy. Zamiast tego krzyż i zmartwychwstanie są żywymi obrazami miłości Trójjedynego Boga. Tak więc, gdy kontemplujemy krzyż i pusty grób, modlę się, abyśmy mogli głęboko poznać wieczną i nieskończoną miłość Boga — Ojca, Syna i Ducha Świętego — w zmartwychwstaniu Jezusa. Wesołych Świąt Wielkanocnych!!

 

[1] FF Bruce,Romans: An Introduction and Commentary, TNTC (Downers Grove: IVP Academic, 1985), 115. Uwaga: Nie oznacza to, że Ojciec jest tym, który umiera na krzyżu, ale to temat na inny dzień!