( LifeSiteNews ) — Biskup Richard Williamson zmarł dziś w wieku 84 lat w brytyjskim szpitalu w otoczeniu bliskich przyjaciół i duchowieństwa po niespodziewanym krwotoku mózgowym w zeszły piątek. Jego Ekscelencji ostatnie namaszczenie udzielił wikariusz ksiądz w swojej rezydencji w Broadstairs w Anglii natychmiast po incydencie.  

Według aktualizacji podanej w mediach społecznościowych przez osoby z jego otoczenia, Williamson zmarł o godzinie 23:23 GMT, a jego „ostateczna męka trwała zaledwie kilka minut”.

Williamson był jednym z czterech tradycyjnych księży katolickich konsekrowanych przez francuskiego arcybiskupa Marcela Lefebvre'a (1905-1991) i brazylijskiego biskupa Antônio de Castro Mayera (1904-1991) w 1988 roku. Mający wówczas 48 lat Williamson — który był pierwotnym wyborem Lefebvre'a do konsekracji w pojedynkę — był jednym z czterech biskupów pomocniczych konsekrowanych dla Bractwa Świętego Piusa X. Hiszpański ksiądz Alfonso de Galarreta, obecnie 67-letni, szwajcarski ksiądz Bernard Fellay, obecnie 66-letni, i francuski ksiądz Bernard Tissier de Mallerais, który zmarł w zeszłym roku w wieku 79 lat, zostali wyświęceni razem z nim. 

Przedsięwzięcie nazwane przez Lefebvre'a „ Operacją Survival ” skłoniło Watykan do wydania dekretu stwierdzającego, że strony zaangażowane w to wydarzenie zostały automatycznie ekskomunikowane. SSPX zakwestionowało ważność tego orzeczenia i w 2009 r. Benedykt XVI zniósł karę. 

Williamson urodził się w Hampstead w Londynie w 1940 roku jako syn Johna i Helen Williamson. Wychowany jako anglikanin, otrzymał klasyczne wykształcenie w Winchester College i Cambridge University, gdzie rozwinęła się w nim głęboka miłość do poezji, muzyki i literatury, zwłaszcza Szekspira i Mozarta. W wieku 20 lat uczył języka przez dwa lata w szkole dla chłopców w Afryce, po czym wrócił do ojczyzny i nawrócił się na katolicyzm w wieku 31 lat dzięki modlitwie różańcowej. Pozostawił po sobie jednego brata. 

Na naleganie irlandzkiego księdza Williamson zapisał się do głównego seminarium SSPX w Szwajcarii w 1972 r. po tym, jak wcześniej próbował swojego powołania gdzie indziej. Historyk i bliski przyjaciel dr David Allen White opowiedział historię nawrócenia Williamsona w swojej biografii The Voice of the Trumpet . 

Udowodniwszy, że jest skutecznym wychowawcą, Williamson został poproszony przez Lefebvre'a o objęcie stanowiska rektora seminarium US District, począwszy od 1983 r., po tym jak dziewięciu amerykańskich księży opuściło Towarzystwo. Williamson natychmiast zaczął publikować miesięczne listy na temat bieżących wydarzeń, polityki i podobnych tematów związanych z kryzysem w Kościele. Między innymi był gorącym propagatorem pism św. Pawła, rzekomych objawień maryjnych w Garabandal w Hiszpanii w latach 60., teorii „siedmiu wieków Kościoła” , Matki Bożej z Akity i odmawiania 15 dziesiątków różańca każdego dnia. Eseje były prekursorem jego cotygodniowych artykułów Eleison Comments .  

Williamson nadzorował formację setek młodych mężczyzn w seminarium w USA, które pod jego kierownictwem w 1988 r. przeniosło się z Ridgefield w stanie Connecticut do znacznie większego , byłego klasztoru dominikanów w Winonie w stanie Minnesota. Wiele z jego pełnych pasji kazań i wykładów na temat masonerii , historii , globalizmu, ekonomii i innych eklektycznych tematów , takich jak kobiety noszące spodnie i Dźwięki muzyki , nadal można znaleźć w Internecie. W 2003 r. został przeniesiony do seminarium Towarzystwa w Argentynie, gdzie pozostał do powrotu do Anglii pod koniec lat 2000. 

Między Williamsonem a kierownictwem SSPX pojawiły się napięcia dotyczące tego, jak zareagować na międzynarodową medialną gorączkę, która wybuchła po tym, jak powiedział dziennikarzowi w 2008 r . , że jego zdaniem „żadne komory gazowe” nie były używane w Niemczech podczas II wojny światowej. Uwagi, które później nazwał „ nieroztropnymi ”, przysporzyły bólu głowy Benedyktowi XVI, który właśnie cofnął ekskomuniki biskupów Bractwa z 1988 r.  

Przez kolejne cztery lata Williamson nie miał żadnego publicznego zadania. W sierpniu 2012 r. odbył nieautoryzowaną wizytę w klasztorze benedyktyńskim w Brazylii, który wówczas był związany z SSPX, aby udzielić konfirmacji . Coraz głośniej oskarżał również osoby sprawujące władzę w SSPX o zdradę zasad arcybiskupa Lefebvre'a poprzez dążenie do praktycznego porozumienia z „nienawróconym Rzymem”. Listy między wysoko postawionymi duchownymi SSPX, którzy dyskutowali na ten temat , wyciekły wówczas do opinii publicznej, co doprowadziło do opublikowania kilku książek na temat wewnętrznych działań grupy. 

Williamson został poproszony przez ówczesnego przełożonego generalnego SSPX, biskupa Bernarda Fellaya, o zaprzestanie wydawania cotygodniowego biuletynu, czego nie zrobił. Ostatecznie został usunięty ze Stowarzyszenia w październiku 2012 r. w wyniku głosowania na zebraniu kapituły generalnej, w którym nie mógł uczestniczyć, ponieważ nie okazywał należnego „szacunku i posłuszeństwa swoim prawowitym przełożonym”.  

W kolejnych latach niewielka liczba księży SSPX zrezygnowała lub została poproszona o odejście za wyrażanie poglądów podobnych do poglądów Williamsona. Jego Ekscelencja ukuł termin „ Opór ”, aby opisać to, co nazwał „luźnym stowarzyszeniem” duchowieństwa, które było „wierne” podejściu arcybiskupa Lefebvre’a do „Kościoła soborowego”. Liczbę księży Oporu na świecie szacuje się na ponad 60, ale nie więcej niż 90, chociaż sympatia dla ich myślenia wydaje się nadal obecna wśród niektórych duchownych w SSPX, które od początku lat 2010. twierdzi, że kanoniczne porozumienie z Watykanem jest im winne sprawiedliwość i że „ roztropność ” będzie dyktować, jak będą wyglądać jego warunki. 

W 2015 roku Williamson konsekrował francuskiego księdza, o. Jean-Michela Faure. Faure dostał od Lefebvre'a propozycję konsekracji, w 1988 roku, ale odrzucił ofertę, stwierdzając, że uważał się za niegodnego. SSPX potępiło ten ruch w komunikacie prasowym, ale Watykan nigdy go nie skomentował. Faure założył od tego czasu Towarzystwo Apostołów Jezusa i Maryi we Francji. Podobne apostolaty związane z Williamsonem zostały założone w innych miejscach na świecie. 

W ciągu ostatnich 10 lat swojego życia Williamson konsekrował co najmniej sześciu biskupów i wyświęcił ponad tuzin księży, z których większość mieszka w Europie, ale niektórzy z nich mieszkają w Stanach Zjednoczonych i Ameryce Południowej. Niedawno wyraził uznanie dla arcybiskupa Carla Marii Viganò . Williamson wydawał swój cotygodniowy newsletter, występował w katolickich podcastach i zamieszczał kazania na swoim kanale YouTube jeszcze w zeszłą niedzielę. Dziesiątki tradycyjnych katolików w mediach społecznościowych modliło się za niego i wyrażało wdzięczność na kilka dni przed jego śmiercią. 

LifeSiteNews zachęca czytelników do modlitwy o spokój duszy biskupa Richarda Williamsona.

(LifeSiteNews) — Bishop Richard Williamson died today at the age of 84 in a British hospital surrounded by close friends and clergy following an unexpected brain hemorrhage last Friday. His Excellency was administered Last Rites by an assistant priest at his residence in Broadstairs, England immediately after the incident.  

According to an update given on social media by those close to him, Williamson died at 11:23 p.m. GMT, and his “final agony was only a matter of minutes.”

Williamson was one of four traditional Catholic priests consecrated by French Archbishop Marcel Lefebvre (1905-1991) and Brazilian Bishop Antônio de Castro Mayer (1904-1991) in 1988. 48-years-old at the time, Williamson — who was Lefebvre’s initial choice to be consecrated alone — was one of four auxiliary bishops consecrated for the Society of St. Pius X. Spanish priest Alfonso de Galarreta, now 67, Swiss priest Bernard Fellay, now 66, and French priest Bernard Tissier de Mallerais, who passed away last year at the age of 79, were consecrated along with him. 

Dubbed “Operation Survival” by Lefebvre, the undertaking prompted the Vatican to issue a decree stating that the parties involved had incurred an automatic excommunication. The SSPX contested the validity of that pronouncement and in 2009 Benedict XVI lifted the punishment. 

Williamson was born to John and Helen Williamson in Hampstead, London in 1940. Raised Anglican, he received a classical education at Winchester College and Cambridge University, where he came to have a deep love for poetry, music, and literature, especially Shakespeare and Mozart. In his 20s, he taught language for two years at a boy’s school in Africa before returning to his homeland and converting to Catholicism at the age of 31 thanks to praying the rosary. He is survived by one remaining brother. 

At the insistence of an Irish priest, Williamson enrolled at the flagship seminary of the SSPX in Switzerland in 1972 after having previously tried his vocation elsewhere. Historian and close friend Dr. David Allen White recounted Williamson’s conversion story in his biography The Voice of the Trumpet. 

Having proven himself to be an effective educator, Williamson was asked by Lefebvre to serve as the rector of the U.S. District’s seminary beginning in 1983 after nine American priests left the Society. Williamson immediately began publishing monthly letters on current events, politics, and similar topics related to the crisis in the Church. Among other things, he was an ardent promoter of the writings of St. Paul, the alleged Marian apparitions in Garabandal, Spain in the 1960s, the “seven ages of the church” theory, Our Lady of Akita, and praying 15 decades of the rosary every day. The essays were a precursor to his Eleison Comments weekly articles. 

Williamson oversaw the formation of hundreds of young men at the U.S. seminary, which under his direction in 1988 relocated from Ridgefield, Connecticut to a much larger, former Dominican monastery in Winona, Minnesota. Many of the impassioned sermons and lectures he gave on Freemasonry, history, globalism, economics, and other eclectic subjects like women wearing pants and The Sound of Music can still be found online. He was reassigned to the Society’s seminary in Argentina in 2003 where he remained until returning to England in the late 2000s. 

Tensions arose between Williamson and SSPX leadership over how to respond to an international media frenzy that occurred after he told a journalist in 2008 that he believed “no gas chambers” were used in Germany during World War II. The remarks, which he later called “imprudent,” caused headaches for Benedict XVI who had just lifted the 1988 excommunications of the Society’s bishops.  

For the next four years, Williamson was without a public assignment. In August 2012, he made an unauthorized visit to a then-SSPX-aligned Benedictine monastery in Brazil to perform confirmations. He also grew more vocal in accusing those who were in positions of authority in the SSPX of betraying Archbishop Lefebvre’s principles by seeking a practical accord with “unconverted Rome.” Letters between high-ranking SSPX clergy debating that subject were leaked to the public at the time, which lead to several books being published about the group’s inner workings. 

Williamson was asked by then-SSPX Superior General Bishop Bernard Fellay to halt his weekly newsletter, which he did not do. He was eventually dismissed from the Society in October 2012 by a vote at a general chapter meeting that he was excluded from attending for not showing due “respect and obedience to his lawful superiors.”  

In the ensuing years, a small number of SSPX priests either resigned or were asked to leave for expressing views similar to Williamson’s. His Excellency coined the term “the Resistance” to describe what he called a “loose association” of clergy who were “faithful” to Archbishop Lefebvre’s approach toward “the Conciliar Church.” The number of Resistance priests worldwide is estimated to be more than 60 but not higher than 90, though sympathies for their thinking still seems to be present among some clergy in the SSPX, which since the early 2010s has said that a canonical agreement with the Vatican is owed to them in justice and that “prudence” will dictate what its terms would look like. 

In 2015, Williamson consecrated French priest Fr. Jean-Michel Faure. Faure had been asked by Lefebvre to be consecrated in 1988 but turned down the offer after stating he believed he was unworthy. The SSPX denounced the move in a press release, but the Vatican has never commented on it. Faure has since established the Society of the Apostles of Jesus and Mary in France. Similar apostolates linked to Williamson have been founded elsewhere across the world. 

During the last 10 years of his life, Williamson consecrated at least six bishops and ordained more than a dozen priests, most of whom live in Europe, but some of whom reside in the United States and South America. More recently, he offered praise for Archbishop Carlo Maria Viganò. Williamson had been publishing his weekly newsletter, appearing on Catholic podcasts, and posting sermons to his YouTube channel as recently as last Sunday. Scores of Traditional Catholics on social media prayed for and expressed gratitude for him in the days prior to his passing.