Timothy Matthews: The Frankfurt School: Conspiracy to corrupt

Western civilization at the present day is passing through a crisis which is essentially different from anything that has been previously experienced. Other societies in the past have changed their social institutions or their religious beliefs under the influence of external forces or the slow development of internal growth. But none, like our own, has ever consciously faced the prospect of a fundamental alteration of the beliefs and institutions on which the whole fabric of social life rests ... Civilization is being uprooted from its foundations in nature and tradition and is being reconstituted in a new organisation which is as artificial and mechanical as a modern factory.
Christopher Dawson. Enquiries into Religion and Culture, p. 259.

Most of Satan’s work in the world he takes care to keep hidden. But two small shafts of light have been thrown onto his work for me just recently. The first, a short article in the Association of Catholic Women’s ACW Review; the second, a remark (which at first surprised me) from a priest in Russia who claimed that we now, in the West, live in a Communist society. These shafts of light help, especially, to explain the onslaught of officialdom which in many countries worldwide has so successfully been removing the rights of parents to be the primary educators and protectors of their children.

The ACW Review examined the corrosive work of the ‘Frankfurt School’ - a group of German-American scholars who developed highly provocative and original perspectives on contemporary society and culture, drawing on Hegel, Marx, Nietzsche, Freud, and Weber. Not that their idea of a ‘cultural revolution’ was particularly new. ‘Until now’, wrote Joseph, Comte de Maistre (1753-1821) who for fifteen years was a Freemason, ‘nations were killed by conquest, that is by invasion: But here an important question arises; can a nation not die on its own soil, without resettlement or invasion, by allowing the flies of decomposition to corrupt to the very core those original and constituent principles which make it what it is.'

What was the Frankfurt School? Well, in the days following the Bolshevik Revolution in Russia, it was believed that workers’ revolution would sweep into Europe and, eventually, into the United States. But it did not do so. Towards the end of 1922 the Communist International (Comintern) began to consider what were the reasons. On Lenin’s initiative a meeting was organised at the Marx-Engels Institute in Moscow.

The aim of the meeting was to clarify the concept of, and give concrete effect to, a Marxist cultural revolution. Amongst those present were Georg Lukacs (a Hungarian aristocrat, son of a banker, who had become a Communist during World War I ; a good Marxist theoretician he developed the idea of ‘Revolution and Eros’ - sexual instinct used as an instrument of destruction) and Willi Munzenberg (whose proposed solution was to ‘organise the intellectuals and use them to make Western civilisation stink. Only then, after they have corrupted all its values and made life impossible, can we impose the dictatorship of the proletariat’) ‘It was’, said Ralph de Toledano (1916-2007) the conservative author and co-founder of the ‘National Review’, a meeting ‘perhaps more harmful to Western civilization than the Bolshevik Revolution itself.' 

Lenin died in 1924. By this time, however, Stalin was beginning to look on Munzenberg, Lukacs and like-thinkers as ‘revisionists’. In June 1940, Münzenberg fled to the south of France where, on Stalin’s orders, a NKVD assassination squad caught up with him and hanged him from a tree.

In the summer of 1924, after being attacked for his writings by the 5th Comintern Congress, Lukacs moved to Germany, where he chaired the first meeting of a group of Communist-oriented sociologists, a gathering that was to lead to the foundation of the Frankfurt School.

This ‘School’ (designed to put flesh on their revolutionary programme) was started at the University of Frankfurt in the Institut für Sozialforschung. To begin with school and institute were indistinguishable. In 1923 the Institute was officially established, and funded by Felix Weil (1898-1975). Weil was born in Argentina and at the age of nine was sent to attend school in Germany. He attended the universities in Tübingen and Frankfurt, where he graduated with a doctoral degree in political science. While at these universities he became increasingly interested in socialism and Marxism. According to the intellectual historian Martin Jay, the topic of his dissertation was ‘the practical problems of implementing socialism.'

Carl Grünberg, the Institute’s director from 1923-1929, was an avowed Marxist, although the Institute did not have any official party affiliations. But in 1930 Max Horkheimer assumed control and he believed that Marx’s theory should be the basis of the Institute’s research. When Hitler came to power, the Institut was closed and its members, by various routes, fled to the United States and migrated to major US universities—Columbia, Princeton, Brandeis, and California at Berkeley.

The School included among its members the 1960s guru of the New Left Herbert Marcuse (denounced by Pope Paul VI for his theory of liberation which ‘opens the way for licence cloaked as liberty’), Max Horkheimer, Theodor Adorno, the popular writer Erich Fromm, Leo Lowenthal, and Jurgen Habermas - possibly the School’s most influential representative.

Basically, the Frankfurt School believed that as long as an individual had the belief - or even the hope of belief - that his divine gift of reason could solve the problems facing society, then that society would never reach the state of hopelessness and alienation that they considered necessary to provoke socialist revolution. Their task, therefore, was as swiftly as possible to undermine the Judaeo-Christian legacy. To do this they called for the most negative destructive criticism possible of every sphere of life which would be designed to de-stabilize society and bring down what they saw as the ‘oppressive’ order. Their policies, they hoped, would spread like a virus—‘continuing the work of the Western Marxists by other means’ as one of their members noted.

To further the advance of their ‘quiet’ cultural revolution - but giving us no ideas about their plans for the future - the School recommended (among other things):

1. The creation of racism offences.
2. Continual change to create confusion
3. The teaching of sex and homosexuality to children
4. The undermining of schools’ and teachers’ authority
5. Huge immigration to destroy identity.
6. The promotion of excessive drinking
7. Emptying of churches
8. An unreliable legal system with bias against victims of crime
9. Dependency on the state or state benefits
10. Control and dumbing down of media
11. Encouraging the breakdown of the family

One of the main ideas of the Frankfurt School was to exploit Freud’s idea of ‘pansexualism’ - the search for pleasure, the exploitation of the differences between the sexes, the overthrowing of traditional relationships between men and women. To further their aims they would:

• attack the authority of the father, deny the specific roles of father and mother, and wrest away from families their rights as primary educators of their children. 
• abolish differences in the education of boys and girls
• abolish all forms of male dominance - hence the presence of women in the armed forces 
• declare women to be an ‘oppressed class’ and men as ‘oppressors’
Munzenberg summed up the Frankfurt School’s long-term operation thus: ‘We will make the West so corrupt that it stinks.'

The School believed there were two types of revolution: (a) political and (b) cultural. Cultural revolution demolishes from within. ‘Modern forms of subjection are marked by mildness’. They saw it as a long-term project and kept their sights clearly focused on the family, education, media, sex and popular culture.

The Family

The School’s ‘Critical Theory’ preached that the ‘authoritarian personality’ is a product of the patriarchal family - an idea directly linked to Engels’ Origins of the Family, Private Property and the State, which promoted matriarchy. Already Karl Marx had written, in the “Communist Manifesto”, about the radical notion of a ‘community of women’ and in The German Ideology of 1845, written disparagingly about the idea of the family as the basic unit of society. This was one of the basic tenets of the ‘Critical Theory’ : the necessity of breaking down the contemporary family. The Institute scholars preached that ‘Even a partial breakdown of parental authority in the family might tend to increase the readiness of a coming generation to accept social change.’

Following Karl Marx, the School stressed how the ‘authoritarian personality’ is a product of the patriarchal family—it was Marx who wrote so disparagingly about the idea of the family being the basic unit of society. All this prepared the way for the warfare against the masculine gender promoted by Marcuse under the guise of ‘women’s liberation’ and by the New Left movement in the 1960s.

They proposed transforming our culture into a female-dominated one. In 1933, Wilhelm Reich, one of their members, wrote in The Mass Psychology of Fascism that matriarchy was the only genuine family type of ‘natural society.’ Eric Fromm was also an active advocate of matriarchal theory. Masculinity and femininity, he claimed, were not reflections of ‘essential’ sexual differences, as the Romantics had thought but were derived instead from differences in life functions, which were in part socially determined.’ His dogma was the precedent for the radical feminist pronouncements that, today, appear in nearly every major newspaper and television programme.

The revolutionaries knew exactly what they wanted to do and how to do it. They have succeeded.

Education

Lord Bertrand Russell joined with the Frankfurt School in their effort at mass social engineering and spilled the beans in his 1951 book, The Impact of Science on Society. He wrote: ‘Physiology and psychology afford fields for scientific technique which still await development.' The importance of mass psychology ‘has been enormously increased by the growth of modern methods of propaganda. Of these the most influential is what is called ‘education. The social psychologists of the future will have a number of classes of school children on whom they will try different methods of producing an unshakable conviction that snow is black. Various results will soon be arrived at. First, that the influence of home is obstructive. Second, that not much can be done unless indoctrination begins before the age of ten. Third, that verses set to music and repeatedly intoned are very effective. Fourth, that the opinion that snow is white must be held to show a morbid taste for eccentricity. But I anticipate. It is for future scientists to make these maxims precise and discover exactly how much it costs per head to make children believe that snow is black, and how much less it would cost to make them believe it is dark gray . When the technique has been perfected, every government that has been in charge of education for a generation will be able to control its subjects securely without the need of armies or policemen.”

Writing in 1992 in Fidelio Magazine, [The Frankfurt School and Political Correctness] Michael Minnicino observed how the heirs of Marcuse and Adorno now completely dominate the universities, ‘teaching their own students to replace reason with ‘Politically Correct’ ritual exercises. There are very few theoretical books on arts, letters, or language published today in the United States or Europe which do not openly acknowledge their debt to the Frankfurt School. The witchhunt on today’s campuses is merely the implementation of Marcuse’s concept of ‘repressive toleration’-‘tolerance for movements from the left, but intolerance for movements from the right’-enforced by the students of the Frankfurt School’. 

Drugs

Dr. Timothy Leary gave us another glimpse into the mind of the Frankfurt School in his account of the work of the Harvard University Psychedelic Drug Project, ‘Flashback.' He quoted a conversation that he had with Aldous Huxley: “These brain drugs, mass produced in the laboratories, will bring about vast changes in society. This will happen with or without you or me. All we can do is spread the word. The obstacle to this evolution, Timothy, is the Bible’. Leary then went on: “We had run up against the Judeo-Christian commitment to one God, one religion, one reality, that has cursed Europe for centuries and America since our founding days. Drugs that open the mind to multiple realities inevitably lead to a polytheistic view of the universe. We sensed that the time for a new humanist religion based on intelligence, good-natured pluralism and scientific paganism had arrived.”

One of the directors of the Authoritarian Personality project, R. Nevitt Sanford, played a pivotal role in the usage of psychedelic drugs. In 1965, he wrote in a book issued by the publishing arm of the UK’s Tavistock Institute:‘The nation, seems to be fascinated by our 40,000 or so drug addicts who are seen as alarmingly wayward people who must be curbed at all costs by expensive police activity. Only an uneasy Puritanism could support the practice of focusing on the drug addicts (rather than our 5 million alcoholics) and treating them as a police problem instead of a medical one, while suppressing harmless drugs such as marijuana and peyote along with the dangerous ones.” The leading propagandists of today’s drug lobby base their argument for legalization on the same scientific quackery spelled out all those years ago by Dr. Sanford.

Such propagandists include the multi-billionaire atheist George Soros who chose, as one of his first domestic programs, to fund efforts to challenge the efficacy of America’s $37-billion-a-year war on drugs. The Soros-backed Lindesmith Center serves as a leading voice for Americans who want to decriminalize drug use. ‘Soros is the ‘Daddy Warbucks of drug legalization,’ claimed Joseph Califano Jr. of Columbia University’s National Center on Addiction and Substance Abuse’ (The Nation, Sep 2, 1999). 

Music, Television and Popular Culture

Adorno was to become head of a ‘music studies’ unit, where in his Theory of Modern Music he promoted the prospect of unleashing atonal and other popular music as a weapon to destroy society, degenerate forms of music to promote mental illness. He said the US could be brought to its knees by the use of radio and television to promote a culture of pessimism and despair - by the late 1930s he (together with Horkheimer) had migrated to Hollywood. 
The expansion of violent video-games also well supported the School’s aims.

Sex

In his book The Closing of the American Mind, Alan Bloom observed how Marcuse appealed to university students in the sixties with a combination of Marx and Freud. In Eros and Civilization and One Dimensional Man Marcuse promised that the overcoming of capitalism and its false consciousness will result in a society where the greatest satisfactions are sexual. Rock music touches the same chord in the young. Free sexual expression, anarchism, mining of the irrational unconscious and giving it free rein are what they have in common.'

The Media

The modern media - not least Arthur ‘Punch’ Sulzberger Jnr., who took charge of the New York Times in 1992 - drew greatly on the Frankfurt School’s study The Authoritarian Personality. (New York: Harper, 1950). In his book Arrogance, (Warner Books, 1993) former CBS News reporter Bernard Goldberg noted of Sulzberger that he ‘still believes in all those old sixties notions about ‘liberation’ and ‘changing the world man’ . . . In fact, the Punch years have been a steady march down PC Boulevard, with a newsroom fiercely dedicated to every brand of diversity except the intellectual kind.'

In 1953 the Institute moved back to the University of Frankfurt. Adorno died in 1955 and Horkheimer in 1973. The Institute of Social Research continued, but what was known as the Frankfurt School did not. The ‘cultural Marxism’ that has since taken hold of our schools and universities - that ‘political correctness’, which has been destroying our family bonds, our religious tradition and our entire culture -sprang from the Frankfurt School.

It was these intellectual Marxists who, later, during the anti-Vietnam demonstrations, coined the phrase, ‘make love, not war’; it was these intellectuals who promoted the dialectic of ‘negative’ criticism; it was these theoreticians who dreamed of a utopia where their rules governed. It was their concept that led to the current fad for the rewriting of history, and to the vogue for ‘deconstruction’. Their mantras: ‘sexual differences are a contract; if it feels good, do it; do your own thing.'

In an address at the US Naval Academy in August 1999, Dr Gerald L. Atkinson, CDR USN (Ret), gave a background briefing on the Frankfurt School, reminding his audience that it was the ‘foot soldiers’ of the Frankfurt School who introduced the ‘sensitivity training’ techniques used in public schools over the past 30 years (and now employed by the US military to educate the troops about ‘sexual harassment’). During ‘sensitivity’ training teachers were told not to teach but to ‘facilitate.’ Classrooms became centres of self-examination where children talked about their own subjective feelings. This technique was designed to convince children they were the sole authority in their own lives.

Atkinson continued: ‘The Authoritarian personality,’ studied by the Frankfurt School in the 1940s and 1950s in America, prepared the way for the subsequent warfare against the masculine gender promoted by Herbert Marcuse and his band of social revolutionaries under the guise of ‘women’s liberation’ and the New Left movement in the 1960s. The evidence that psychological techniques for changing personality is intended to mean emasculation of the American male is provided by Abraham Maslow, founder of Third Force Humanist Psychology and a promoter of the psychotherapeutic classroom, who wrote that, ‘... the next step in personal evolution is a transcendence of both masculinity and femininity to general humanness.’

On April 17th, 1962, Maslow gave a lecture to a group of nuns at Sacred Heart, a Catholic women’s college in Massachusetts. He noted in a diary entry how the talk had been very ‘successful,’ but he found that very fact troubling. ‘They shouldn’t applaud me,’ he wrote, ‘they should attack. If they were fully aware of what I was doing, they would [attack]’ (Journals, p. 157).

The Network

In her booklet Sex & Social Engineering (Family Education Trust 1994) Valerie Riches observed how in the late 1960s and early 1970s, there were intensive parliamentary campaigns taking place emanating from a number of organisations in the field of birth control (i.e., contraception, abortion, sterilisation). ‘From an analysis of their annual reports, it became apparent that a comparatively small number of people were involved to a surprising degree in an array of pressure groups. This network was not only linked by personnel, but by funds, ideology and sometimes addresses: it was also backed by vested interests and supported by grants in some cases by government departments. At the heart of the network was the Family Planning Association (FPA) with its own collection of offshoots. What we unearthed was a power structure with enormous influence.

‘Deeper investigation revealed that the network, in fact extended further afield, into eugenics, population control, birth control, sexual and family law reforms, sex and health education. Its tentacles reached out to publishing houses, medical, educational and research establishments, women’s organisations and marriage guidance—anywhere where influence could be exerted. It appeared to have great influence over the media, and over permanent officials in relevant government departments, out of all proportion to the numbers involved.

‘During our investigations, a speaker at a Sex Education Symposium in Liverpool outlined tactics of sex education saying: ‘if we do not get into sex education, children will simply follow the mores of their parents’. The fact that sex education was to be the vehicle for peddlers of secular humanism soon became apparent.

‘However, at that time the power of the network and the full implications of its activities were not fully understood. It was thought that the situation was confined to Britain. The international implications had not been grasped.

‘Soon after, a little book was published with the intriguing title The Men Behind Hitler—A German Warning to the World. Its thesis was that the eugenics movement, which had gained popularity early in the twentieth century, had gone underground following the holocaust in Nazi Germany, but was still active and functioning through organizations promoting abortion, euthanasia, sterilization, mental health, etc. The author urged the reader to look at his home country and neighbouring countries, for he would surely find that members and committees of these organizations would cross-check to a remarkable extent.

‘Other books and papers from independent sources later confirmed this situation. . . . A remarkable book was also published in America which documented the activities of the Sex Information and Education Council of the United States (SIECUS). It was entitled The SIECUS Circle A Humanist Revolution. SIECUS was set up in 1964 and lost no time in engaging in a programme of social engineering by means of sex education in the schools. Its first executive director was Mary Calderone, who was also closely linked to Planned Parenthood, the American equivalent of the British FPA. According to The SIECUS Circle, Calderone supported sentiments and theories put forward by Rudolph Dreikus, a humanist, such as:

· merging or reversing the sexes or sex roles;
· liberating children from their families; 
· abolishing the family as we know it’

In their book Mind Siege, (Thomas Nelson, 2000) Tim LaHaye and David A. Noebel confirmed Riches’s findings of an international network. ‘The leading authorities of Secular Humanism may be pictured as the starting lineup of a baseball team: pitching is John Dewey; catching is Isaac Asimov; first base is Paul Kurtz; second base is Corliss Lamont; third base is Bertrand Russell; shortstop is Julian Huxley; left fielder is Richard Dawkins; center fielder is Margaret Sanger; right fielder is Carl Rogers; manager is ‘Christianity is for losers’ Ted Turner; designated hitter is Mary Calderone; utility players include the hundreds listed in the back of Humanist Manifesto I and II, including Eugenia C. Scott, Alfred Kinsey, Abraham Maslow, Erich Fromm, Rollo May, and Betty Friedan.

‘In the grandstands sit the sponsoring or sustaining organizations, such as the . . . the Frankfurt School; the left wing of the Democratic Party; the Democratic Socialists of America; Harvard University; Yale University; University of Minnesota; University of California (Berkeley); and two thousand other colleges and universities.’

A practical example of how the tidal wave of Maslow-think is engulfing English schools was revealed in an article in the British Nat assoc. of Catholic Families’ (NACF) Catholic Family newspaper (August 2000), where James Caffrey warned about the Citizenship (PSHE) programme which was shortly to be drafted into the National Curriculum. ‘We need to look carefully at the vocabulary used in this new subject’, he wrote, ‘and, more importantly, discover the philosophical basis on which it is founded. The clues to this can be found in the word ‘choice’ which occurs frequently in the Citizenship documentation and the great emphasis placed on pupils’ discussing and ‘clarifying’ their own views, values and choices about any given issue. This is nothing other than the concept known as ‘Values Clarification’ - a concept anathema to Catholicism, or indeed, to Judaism and Islam.

‘This concept was pioneered in California in the 1960’s by psychologists William Coulson, Carl Rogers and Abraham Maslow. It was based on ‘humanistic’ psychology, in which patients were regarded as the sole judge of their actions and moral behaviour. Having pioneered the technique of Values Clarification the psychologists introduced it into schools and other institutions such as convents and seminaries - with disastrous results. Convents emptied, religious lost their vocations and there was wholesale loss of belief in God. Why? Because Catholic institutions are founded on absolute beliefs in, for example, the Creed and the Ten Commandments. Values Clarification supposes a moral relativism in which there is no absolute right or wrong and no dependence on God.

‘This same system is to be introduced to the vulnerable minds of infants, juniors and adolescents in the years 2000+. The underlying philosophy of Values Clarification holds that for teachers to promote virtues such as honesty, justice or chastity constitutes indoctrination of children and ‘violates’ their moral freedom. It is urged that children should be free to choose their own values; the teacher must merely ‘facilitate’ and must avoid all moralising or criticising. As a barrister commented recently on worrying trends in Australian education, ‘The core theme of values clarification is that there are no right or wrong values. Values education does not seek to identify and transmit ‘right’ values, teaching of the Church, especially the papal encyclical Evangelium Vitae. 
‘In the absence of clear moral guidance, children naturally make choices based on feelings. Powerful peer pressure, freed from the values which stem from a divine source, ensure that ‘shared values’ sink to the lowest common denominator. References to environmental sustainability lead to a mindset where anti-life arguments for population control are present ed as being both responsible and desirable. Similarly, ‘informed choices’ about health and lifestyles are euphemisms for attitudes antithetical to Christian views on motherhood, fatherhood, the sacrament of marriage and family life. Values Clarification is covert and dangerous. It underpins the entire rationale of Citizenship (PSHE) and is to be introduced by statute into the UK soon. It will give young people secular values and imbue them with the attitude that they alone hold ultimate authority and judgement about their lives. No Catholic school can include this new subject as formulated in the Curriculum 2000 document within its current curriculum provision. Dr. William Coulson recognised the psychological damage Rogers’ technique inflicted on youngsters and rejected it, devoting his life to exposing its dangers.

Should those in authority in Catholic education not do likewise, as ‘Citizenship’ makes its deadly approach’? 
If we allow their subversion of values and interests to continue, we will, in future generations, lose all that our ancestors suffered and died for. We are forewarned, says Atkinson. A reading of history (it is all in mainstream historical accounts) tells us that we are about to lose the most precious thing we have—our individual freedoms.

‘What we are at present experiencing,' writes Philip Trower in a letter to the author, ‘is a blend of two schools of thought; the Frankfurt School and the liberal tradition going back to the 18th century Enlightenment. The Frankfurt School has of course its remote origins in the 18th century Enlightenment. But like Lenin’s Marxism it is a breakaway movement. The immediate aims of both classical liberalism and the Frankfurt School have been in the main the same (vide your eleven points above) but the final end is different. For liberals they lead to ‘improving’ and ‘perfecting’ western culture, for the Frankfurt School they bring about its destruction.

‘Unlike hard-line Marxists, the Frankfurt School do not make any plans for the future. (But) the Frankfurt School seems to be more far-sighted that our classical liberals and secularists. At least they see the moral deviations they promote will in the end make social life impossible or intolerable. But this leaves a big question mark over what a future conducted by them would be like.'

Meanwhile, the Quiet Revolution rolls forward. 

Timothy Matthews is the editor of the British, Catholic Family News. A news service of the National Association of Catholic Families, United Kingdom. The article appeared in the American Catholic weekly, The Wanderer, December 11, 2008. It is reprinted here with permission of the author. 
 

© Copyright 1997-2009 Catholic Insight 
    Updated: Mar 17th, 2009 - 22:50:54 

Cywilizacja zachodnia przechodzi obecnie przez kryzys, który zasadniczo różni się od wszystkiego, czego doświadczono wcześniej. Inne społeczeństwa w przeszłości zmieniały swoje instytucje społeczne lub wierzenia religijne pod wpływem sił zewnętrznych lub powolnego rozwoju wewnętrznego wzrostu. Ale żadne, tak jak nasze, nigdy świadomie nie stanęło w obliczu perspektywy fundamentalnej zmiany wierzeń i instytucji, na których opiera się cała struktura życia społecznego... Cywilizacja jest wyrywana z korzeniami ze swoich fundamentów w naturze i tradycji i jest odtwarzana w nowej organizacji, która jest tak sztuczna i mechaniczna jak nowoczesna fabryka.
Christopher Dawson. Enquiries into Religion and Culture, s. 259.

Większość pracy Szatana na świecie stara się on ukryć. Ale dwa małe promienie światła zostały rzucone na jego pracę dla mnie niedawno. Pierwszy, krótki artykuł w ACW Review Stowarzyszenia Kobiet Katolickich; drugi, uwaga (która na początku mnie zaskoczyła) księdza z Rosji, który twierdził, że my teraz, na Zachodzie, żyjemy w społeczeństwie komunistycznym. Te promienie światła pomagają, zwłaszcza, wyjaśnić natarcie biurokracji, która w wielu krajach na całym świecie tak skutecznie odbiera rodzicom prawa do bycia głównymi wychowawcami i opiekunami swoich dzieci.

ACW Review zbadał korozyjną pracę „Szkoły Frankfurckiej” – grupy niemiecko-amerykańskich uczonych, którzy opracowali wysoce prowokacyjne i oryginalne perspektywy na współczesne społeczeństwo i kulturę, czerpiąc z Hegla, Marksa, Nietzschego, Freuda i Webera. Nie żeby ich idea „rewolucji kulturalnej” była szczególnie nowa. „Do tej pory”, pisał Joseph, Comte de Maistre (1753-1821), który przez piętnaście lat był masonem, „narody były zabijane przez podbój, to znaczy przez inwazję: Ale tutaj pojawia się ważne pytanie: czy naród nie może umrzeć na swojej własnej ziemi, bez przesiedlenia lub inwazji, pozwalając muchom rozkładu na zepsucie do samego rdzenia tych pierwotnych i składowych zasad, które czynią go tym, czym jest”.

Czym była Szkoła Frankfurcka? Cóż, w dniach następujących po rewolucji bolszewickiej w Rosji wierzono, że rewolucja robotnicza przetoczy się przez Europę, a ostatecznie przez Stany Zjednoczone. Ale tak się nie stało. Pod koniec 1922 roku Międzynarodówka Komunistyczna (Komintern) zaczęła rozważać, jakie były tego powody. Z inicjatywy Lenina zorganizowano spotkanie w Instytucie Marksa-Engelsa w Moskwie.

Celem spotkania było wyjaśnienie koncepcji i nadanie konkretnego skutku marksistowskiej rewolucji kulturalnej. Wśród obecnych byli Georg Lukacs (węgierski arystokrata, syn bankiera, który został komunistą podczas I wojny światowej; dobry teoretyk marksistowski, rozwinął ideę „Rewolucji i Erosa” - instynktu seksualnego używanego jako narzędzie zniszczenia) i Willi Münzenberg (którego proponowane rozwiązanie polegało na „zorganizowaniu intelektualistów i wykorzystaniu ich do tego, aby śmierdziała zachodnia cywilizacja. Dopiero wtedy, gdy zepsują wszystkie jej wartości i uczynią życie niemożliwym, będziemy mogli narzucić dyktaturę proletariatu”). „To było” - powiedział Ralph de Toledano (1916-2007), konserwatywny autor i współzałożyciel „National Review”, spotkanie „być może bardziej szkodliwe dla zachodniej cywilizacji niż sama rewolucja bolszewicka”. 

Lenin zmarł w 1924 roku. W tym czasie Stalin zaczął jednak postrzegać Münzenberga, Lukacsa i podobnie myślących jako „rewizjonistów”. W czerwcu 1940 r. Münzenberg uciekł na południe Francji, gdzie na rozkaz Stalina oddział NKWD dopadł go i powiesił na drzewie.

Latem 1924 roku, po tym, jak został zaatakowany za swoje pisma przez V Kongres Kominternu, Lukacs przeprowadził się do Niemiec, gdzie przewodniczył pierwszemu spotkaniu grupy socjologów o orientacji komunistycznej, spotkaniu, które miało doprowadzić do założenia Szkoły Frankfurckiej.

Ta „Szkoła” (zaprojektowana w celu ucieleśnienia ich rewolucyjnego programu) została założona na Uniwersytecie we Frankfurcie w Institut für Sozialforschung. Początkowo szkoła i instytut były nierozróżnialne. W 1923 roku Instytut został oficjalnie założony i sfinansowany przez Felixa Weila (1898-1975). Weil urodził się w Argentynie i w wieku dziewięciu lat został wysłany do szkoły w Niemczech. Uczęszczał na uniwersytety w Tybindze i Frankfurcie, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk politycznych. Podczas pobytu na tych uniwersytetach coraz bardziej interesował się socjalizmem i marksizmem. Według historyka intelektualisty Martina Jaya, tematem jego rozprawy były „praktyczne problemy wdrażania socjalizmu”.

Carl Grünberg, dyrektor Instytutu w latach 1923-1929, był zadeklarowanym marksistą, chociaż Instytut nie miał żadnych oficjalnych powiązań partyjnych. Jednak w 1930 roku kontrolę przejął Max Horkheimer, który uważał, że teoria Marksa powinna być podstawą badań Instytutu. Kiedy Hitler doszedł do władzy, Instytut został zamknięty, a jego członkowie różnymi drogami uciekli do Stanów Zjednoczonych i migrowali na główne uniwersytety amerykańskie — Columbia, Princeton, Brandeis i California w Berkeley. Do

Szkoły należeli między innymi guru Nowej Lewicy z lat 60. Herbert Marcuse (potępiony przez papieża Pawła VI za teorię wyzwolenia, która „otwiera drogę do licencji ukrytej pod płaszczykiem wolności”), Max Horkheimer, Theodor Adorno, popularny pisarz Erich Fromm, Leo Lowenthal i Jurgen Habermas — prawdopodobnie najbardziej wpływowy przedstawiciel Szkoły.

Zasadniczo Szkoła Frankfurcka uważała, że ​​dopóki jednostka ma wiarę - lub nawet nadzieję wiary - że jej boski dar rozumu może rozwiązać problemy stojące przed społeczeństwem, to społeczeństwo nigdy nie osiągnie stanu beznadziei i wyobcowania, które uważali za konieczne do wywołania rewolucji socjalistycznej. Ich zadaniem było zatem jak najszybsze podważenie dziedzictwa judeochrześcijańskiego. Aby to zrobić, wzywali do najbardziej negatywnej, destrukcyjnej krytyki każdej sfery życia, która miałaby na celu destabilizację społeczeństwa i obalenie tego, co uważali za „opresyjny” porządek. Mieli nadzieję, że ich polityka rozprzestrzeni się jak wirus - „kontynuując dzieło zachodnich marksistów innymi środkami”, jak zauważył jeden z ich członków.

Aby przyspieszyć postęp ich „cichej” rewolucji kulturalnej - ale nie dając nam żadnych pomysłów na ich plany na przyszłość - Szkoła zalecała (między innymi):

1. Tworzenie przestępstw rasistowskich.
2. Ciągłe zmiany w celu tworzenia zamieszania
3. Nauczanie dzieci o seksie i homoseksualizmie
4. Podważanie autorytetu szkół i nauczycieli
5. Ogromna imigracja w celu zniszczenia tożsamości.
6. Promocja nadmiernego picia alkoholu
7. Opróżnianie kościołów
8. Niepewny system prawny, stronniczy wobec ofiar przestępstw
9. Zależność od państwa lub świadczeń państwowych
10. Kontrola i ogłupianie mediów
11. Zachęcanie do rozpadu rodziny

Jednym z głównych pomysłów Szkoły Frankfurckiej było wykorzystanie Freudowskiej idei „panseksualizmu” – poszukiwania przyjemności, eksploatacji różnic między płciami, obalenia tradycyjnych relacji między mężczyznami i kobietami. Aby osiągnąć swoje cele, chcieli:

• atakować autorytet ojca, negować specyficzne role ojca i matki oraz odbierać rodzinom prawa jako głównych wychowawców swoich dzieci. 
• znieść różnice w edukacji chłopców i dziewcząt
• znieść wszelkie formy dominacji mężczyzn - stąd obecność kobiet w siłach zbrojnych 
• ogłosić kobiety „klasą uciskaną”, a mężczyzn „ciemiężcami”
Munzenberg podsumował długoterminową działalność Szkoły Frankfurckiej w następujący sposób: „Uczynimy Zachód tak skorumpowanym, że będzie śmierdział”.

Szkoła wierzyła, że ​​istnieją dwa rodzaje rewolucji: (a) polityczna i (b) kulturalna. Rewolucja kulturalna niszczy od wewnątrz. „Współczesne formy podporządkowania charakteryzują się łagodnością”. Postrzegali to jako projekt długoterminowy i wyraźnie skupiali wzrok na rodzinie, edukacji, mediach, seksie i kulturze popularnej.

Rodzina

„Krytyczna teoria” Szkoły głosiła, że ​​„osobowość autorytarna” jest produktem patriarchalnej rodziny - idei bezpośrednio związanej z dziełem Engelsa Początki rodziny, własności prywatnej i państwa, w którym promowano matriarchat. Już Karl Marx pisał w „Manifeście komunistycznym” o radykalnej koncepcji „wspólnoty kobiet”, a w Ideologii niemieckiej z 1845 r. lekceważąco pisał o idei rodziny jako podstawowej jednostce społeczeństwa. Była to jedna z podstawowych zasad „Teorii krytycznej”: konieczność rozbicia współczesnej rodziny. Naukowcy Instytutu głosili, że „Nawet częściowy rozpad autorytetu rodzicielskiego w rodzinie może zwiększyć gotowość przyszłego pokolenia do zaakceptowania zmian społecznych”.

Idąc za Karlem Marksem, Szkoła podkreślała, że ​​„osobowość autorytarna” jest produktem patriarchalnej rodziny — to Marks pisał tak lekceważąco o idei rodziny jako podstawowej jednostce społeczeństwa. Wszystko to przygotowało grunt pod wojnę przeciwko płci męskiej promowaną przez Marcuse’a pod pozorem „wyzwolenia kobiet” i przez ruch Nowej Lewicy w latach 60.

Zaproponowali przekształcenie naszej kultury w kulturę zdominowaną przez kobiety. W 1933 roku Wilhelm Reich, jeden z ich członków, napisał w The Mass Psychology of Fascism, że matriarchat jest jedynym prawdziwym typem rodziny w „naturalnym społeczeństwie”. Eric Fromm był również aktywnym zwolennikiem teorii matriarchatu. Twierdził, że męskość i kobiecość nie są odzwierciedleniem „istotnych” różnic płciowych, jak sądzili romantycy, ale wynikają z różnic w funkcjach życiowych, które są częściowo uwarunkowane społecznie. Jego dogmat był precedensem dla radykalnych wypowiedzi feministycznych, które dziś pojawiają się w niemal każdej głównej gazecie i programie telewizyjnym.

Rewolucjoniści dokładnie wiedzieli, co chcą zrobić i jak to zrobić. Odnieśli sukces.

Edukacja

Lord Bertrand Russell dołączył do Szkoły Frankfurckiej w ich wysiłkach na rzecz masowej inżynierii społecznej i wygadał się w swojej książce z 1951 roku The Impact of Science on Society. Napisał: „Fizjologia i psychologia zapewniają pola dla techniki naukowej, które wciąż czekają na rozwój”. Znaczenie psychologii masowej 'ogromnie wzrosło wraz z rozwojem nowoczesnych metod propagandy. Spośród nich najbardziej wpływowe jest to, co nazywa się 'edukacją. Psychologowie społeczni przyszłości będą mieli wiele klas dzieci w wieku szkolnym, na których będą próbowali różnych metod wytworzenia niezachwianego przekonania, że ​​śnieg jest czarny. Wkrótce zostaną osiągnięte różne wyniki. Po pierwsze, że wpływ domu jest przeszkadzający. Po drugie, że niewiele można zrobić, jeśli indoktrynacja nie rozpocznie się przed dziesiątym rokiem życia. Po trzecie, że wersety ułożone do muzyki i wielokrotnie intonowane są bardzo skuteczne. Po czwarte, że opinia, że ​​śnieg jest biały, musi być podtrzymywana, aby pokazać chorobliwy gust do ekscentryczności. Ale przewiduję. To przyszli naukowcy muszą sprecyzować te maksymy i odkryć dokładnie, ile kosztuje na osobę przekonanie dzieci, że śnieg jest czarny, a o ile mniej kosztowałoby przekonanie ich, że jest ciemnoszary. Gdy technika zostanie dopracowana, każdy rząd, który przez pokolenie był odpowiedzialny za edukację, będzie w stanie bezpiecznie kontrolować swoich poddanych bez potrzeby armii lub policji”.

Pisząc w 1992 r. w  magazynie Fidelio , [Szkoła Frankfurcka i poprawność polityczna] Michael Minnicino zauważył, jak spadkobiercy Marcusego i Adorna obecnie całkowicie dominują na uniwersytetach, „ucząc swoich studentów zastępowania rozumu „politycznie poprawnymi” ćwiczeniami rytualnymi. Obecnie w Stanach Zjednoczonych lub Europie opublikowano bardzo niewiele teoretycznych książek o sztuce, literaturze lub języku, które nie przyznają się otwarcie do swojego długu wobec Szkoły Frankfurckiej. Polowanie na czarownice na dzisiejszych kampusach jest jedynie wdrażaniem koncepcji „represyjnej tolerancji” Marcusego – „tolerancji dla ruchów z lewicy, ale nietolerancji dla ruchów z prawicy” – egzekwowanej przez studentów Szkoły Frankfurckiej. 

Narkotyki

Dr Timothy Leary dał nam kolejny wgląd w umysł Szkoły Frankfurckiej w swoim sprawozdaniu z pracy Projektu Narkotyków Psychedelicznych Uniwersytetu Harvarda, „Flashback”. Zacytował rozmowę, którą odbył z Aldousem Huxleyem: „Te leki mózgowe, masowo produkowane w laboratoriach, przyniosą ogromne zmiany w społeczeństwie. To się stanie z tobą lub beze mnie. Wszystko, co możemy zrobić, to rozprzestrzenić wiadomość. Przeszkodą dla tej ewolucji, Timothy, jest Biblia”. Następnie Leary kontynuował: „Natknęliśmy się na judeochrześcijańskie zaangażowanie w jednego Boga, jedną religię, jedną rzeczywistość, które przeklinało Europę przez stulecia, a Amerykę od czasów naszego założenia. Narkotyki, które otwierają umysł na wiele rzeczywistości, nieuchronnie prowadzą do politeistycznego poglądu na wszechświat. Wyczuliśmy, że nadszedł czas na nową humanistyczną religię opartą na inteligencji, dobrodusznym pluralizmie i naukowym pogaństwie”.

Jeden z dyrektorów projektu Osobowość Autorytarna, R. Nevitt Sanford, odegrał kluczową rolę w stosowaniu narkotyków psychodelicznych. W 1965 r. napisał w książce wydanej przez wydawnictwo brytyjskiego Instytutu Tavistock: „Naród wydaje się być zafascynowany naszymi 40 000 narkomanów, którzy są postrzegani jako niepokojąco nieobliczalni ludzie, których należy za wszelką cenę powstrzymać kosztowną działalnością policji. Tylko niespokojny purytanizm mógłby poprzeć praktykę skupiania się na narkomanach (zamiast na naszych 5 milionach alkoholików) i traktowania ich jako problemu policji, a nie medycznego, jednocześnie tłumiąc nieszkodliwe narkotyki, takie jak marihuana i pejotl, wraz z niebezpiecznymi”. Wiodący propagandyści dzisiejszego lobby narkotykowego opierają swój argument za legalizacją na tej samej naukowej szarlatanerii, którą wiele lat temu przedstawił dr Sanford.

Do takich propagandystów zalicza się multimiliardera i ateistę George'a Sorosa, który jako jeden ze swoich pierwszych programów krajowych wybrał finansowanie wysiłków mających na celu zakwestionowanie skuteczności amerykańskiej wojny z narkotykami, wartej 37 miliardów dolarów rocznie. Wspierane przez Sorosa Lindesmith Center jest wiodącym głosem Amerykanów, którzy chcą zdekryminalizować używanie narkotyków. „Soros jest 'Daddy Warbucks legalizacji narkotyków', twierdził Joseph Califano Jr. z Narodowego Centrum ds. Uzależnień i Nadużywania Substancji Uniwersytetu Columbia” (The Nation, 2 września 1999). 

Muzyka, telewizja i kultura popularna

Adorno miał zostać szefem jednostki „studiów muzycznych”, gdzie w swojej Teorii muzyki współczesnej promował perspektywę uwolnienia atonalnej i innej muzyki popularnej jako broni do niszczenia społeczeństwa, zdegenerowanych form muzyki w celu promowania chorób psychicznych. Powiedział, że Stany Zjednoczone mogą zostać sprowadzone na kolana poprzez wykorzystanie radia i telewizji do promowania kultury pesymizmu i rozpaczy – pod koniec lat 30. on (wraz z Horkheimerem) wyemigrował do Hollywood. 
Rozwój brutalnych gier wideo również dobrze wsparł cele Szkoły.

Seks

W swojej książce  The Closing of the American Mind, Alan Bloom zauważył, jak Marcuse odwoływał się do studentów uniwersytetu w latach sześćdziesiątych, łącząc Marksa z Freudem. W Eros and Civilization i One Dimensional Man Marcuse obiecał, że przezwyciężenie kapitalizmu i jego fałszywej świadomości doprowadzi do powstania społeczeństwa, w którym największe satysfakcje będą seksualne. Muzyka rockowa porusza tę samą strunę u młodych. Swobodna ekspresja seksualna, anarchizm, eksploracja irracjonalnej nieświadomości i danie jej wolnej ręki to to, co mają ze sobą wspólnego.

Media

Nowoczesne media – nie w ostatniej kolejności Arthur „Punch” Sulzberger Jnr., który w 1992 r. objął stanowisko szefa  New York Times  – czerpały w dużej mierze z badania Szkoły Frankfurckiej The Authoritarian Personality. (Nowy Jork: Harper, 1950). W swojej książce Arrogance (Warner Books, 1993) były reporter CBS News Bernard Goldberg zauważył, że Sulzberger „nadal wierzy we wszystkie te stare pojęcia z lat sześćdziesiątych o 'wyzwoleniu' i 'zmianie człowieka świata'... W rzeczywistości lata Punch były stałym marszem wzdłuż PC Boulevard, z redakcją zaciekle oddaną każdej marce różnorodności, z wyjątkiem intelektualnej”.

W 1953 r. Instytut powrócił na Uniwersytet we Frankfurcie. Adorno zmarł w 1955 r., a Horkheimer w 1973 r. Instytut Badań Społecznych trwał nadal, ale to, co było znane jako Szkoła Frankfurcka, nie. 'Kulturalny marksizm', który od tego czasu zawładnął naszymi szkołami i uniwersytetami - ta 'poprawność polityczna', która niszczy nasze więzi rodzinne, naszą tradycję religijną i całą naszą kulturę - zrodziła się ze Szkoły Frankfurckiej.

To właśnie ci intelektualni marksiści, później, podczas demonstracji antywietnamskich, wymyślili frazę „kochaj się, nie wojuj”; to ci intelektualiści promowali dialektykę „negatywnej” krytyki; to ci teoretycy marzyli o utopii, w której rządziłyby ich zasady. To ich koncepcja doprowadziła do obecnej mody na przepisywanie historii i mody na „dekonstrukcję”. Ich mantry: „różnice seksualne są umową; jeśli sprawia ci to przyjemność, rób to; rób swoje”.

W przemówieniu w US Naval Academy w sierpniu 1999 r. dr Gerald L. Atkinson, CDR USN (w stanie spoczynku), przedstawił tło informacyjne na temat Szkoły Frankfurckiej, przypominając słuchaczom, że to „żołnierze” Szkoły Frankfurckiej wprowadzili techniki „szkolenia wrażliwości” stosowane w szkołach publicznych przez ostatnie 30 lat (a obecnie stosowane przez armię USA w celu edukacji żołnierzy na temat „molestowania seksualnego”). Podczas szkolenia „wrażliwości” nauczycielom powiedziano, aby nie nauczali, ale „ułatwiali”. Klasy stały się ośrodkami samooceny, w których dzieci rozmawiały o swoich subiektywnych odczuciach. Ta technika została zaprojektowana, aby przekonać dzieci, że są jedynym autorytetem w swoim życiu.

Atkinson kontynuował: „Osobowość autorytarna”, badana przez Szkołę Frankfurcką w latach 40. i 50. XX wieku w Ameryce, przygotowała grunt pod późniejszą wojnę przeciwko płci męskiej, promowaną przez Herberta Marcuse’a i jego grupę rewolucjonistów społecznych pod przykrywką „wyzwolenia kobiet” i ruchu Nowej Lewicy w latach 60. XX wieku. Dowody na to, że techniki psychologiczne służące zmianie osobowości mają na celu zniewieścienie amerykańskiego mężczyzny, dostarcza Abraham Maslow, założyciel Psychologii Humanistycznej Trzeciej Siły i promotor psychoterapeutycznej klasy, który napisał, że „...następnym krokiem w ewolucji osobistej jest transcendencja zarówno męskości, jak i kobiecości do ogólnej człowieczeństwa”.

17 kwietnia 1962 roku Maslow wygłosił wykład dla grupy zakonnic w Sacred Heart, katolickim college’u dla kobiet w Massachusetts. W swoim wpisie do pamiętnika zanotował, że rozmowa była bardzo „udana”, ale sam ten fakt go niepokoił. „Nie powinni mnie oklaskiwać”, napisał, „powinni zaatakować. Gdyby byli w pełni świadomi tego, co robię, [zaatakowaliby]” (Dzienniki, s. 157).

Sieć

W swojej broszurze Sex & Social Engineering (Family Education Trust 1994) Valerie Riches zauważyła, że ​​pod koniec lat 60. i na początku lat 70. miały miejsce intensywne kampanie parlamentarne prowadzone przez szereg organizacji w dziedzinie kontroli urodzeń (tj. antykoncepcji, aborcji, sterylizacji). „Z analizy ich rocznych sprawozdań stało się jasne, że stosunkowo niewielka liczba osób była zaangażowana w zaskakującym stopniu w szereg grup nacisku. Sieć ta była powiązana nie tylko personelem, ale także funduszami, ideologią, a czasami adresami: była również wspierana przez grupy interesów i wspierana dotacjami w niektórych przypadkach przez departamenty rządowe. Sercem sieci było Stowarzyszenie Planowania Rodziny (FPA) z własną kolekcją odgałęzień. Odkryliśmy strukturę władzy o ogromnym wpływie.

„Głębsze dochodzenie wykazało, że sieć w rzeczywistości rozszerzyła się dalej, na eugenikę, kontrolę populacji, kontrolę urodzeń, reformy prawa seksualnego i rodzinnego, edukację seksualną i zdrowotną. Jej macki sięgały do ​​wydawnictw, placówek medycznych, edukacyjnych i badawczych, organizacji kobiecych i poradnictwa małżeńskiego — wszędzie tam, gdzie można było wywrzeć wpływ. Wydawało się, że ma ona ogromny wpływ na media i stałych urzędników w odpowiednich departamentach rządowych, nieproporcjonalnie duży do liczby zaangażowanych.

„Podczas naszych dochodzeń, mówca na Sympozjum Edukacji Seksualnej w Liverpoolu przedstawił taktykę edukacji seksualnej, mówiąc: „jeśli nie zajmiemy się edukacją seksualną, dzieci po prostu będą naśladować obyczaje swoich rodziców”. Fakt, że edukacja seksualna miała być narzędziem dla handlarzy świeckiego humanizmu, wkrótce stał się oczywisty.

'Jednakże w tamtym czasie nie do końca rozumiano siłę sieci i pełne implikacje jej działań. Uważano, że sytuacja ogranicza się do Wielkiej Brytanii. Międzynarodowe implikacje nie zostały pojęte.

'Wkrótce potem opublikowano małą książeczkę o intrygującym tytule The Men Behind Hitler—A German Warning to the World. Jej teza głosiła, że ​​ruch eugeniczny, który zyskał popularność na początku XX wieku, przeszedł do podziemia po holokauście w nazistowskich Niemczech, ale nadal był aktywny i działał poprzez organizacje promujące aborcję, eutanazję, sterylizację, zdrowie psychiczne itp. Autor namawiał czytelnika, aby przyjrzał się swojemu krajowi ojczystemu i krajom sąsiednim, ponieważ z pewnością odkryje, że członkowie i komitety tych organizacji będą weryfikować krzyżowo w niezwykłym zakresie.

'Inne książki i artykuły z niezależnych źródeł później potwierdziły tę sytuację. . . . W Ameryce opublikowano również niezwykłą książkę, która dokumentowała działalność Sex Information and Education Council of the United States (SIECUS). Nosiła tytuł The SIECUS Circle A Humanist Revolution. SIECUS powstało w 1964 roku i nie traciło czasu na angażowanie się w program inżynierii społecznej za pomocą edukacji seksualnej w szkołach. Jego pierwszym dyrektorem wykonawczym była Mary Calderone, która była również blisko związana z Planned Parenthood, amerykańskim odpowiednikiem brytyjskiego FPA. Według The SIECUS Circle, Calderone popierała poglądy i teorie wysunięte przez Rudolpha Dreikusa, humanistę, takie jak:

· łączenie lub odwracanie płci lub ról płciowych;
· wyzwalanie dzieci z ich rodzin; 
· zniesienie rodziny, jaką znamy.

W swojej książce  Mind Siege (Thomas Nelson, 2000) Tim LaHaye i David A. Noebel potwierdzili ustalenia Richesa dotyczące międzynarodowej sieci. „Wiodące autorytety świeckiego humanizmu można sobie wyobrazić jako skład wyjściowy drużyny baseballowej: rzucający to John Dewey; łapacz to Isaac Asimov; pierwsza baza to Paul Kurtz; druga baza to Corliss Lamont; trzecia baza to Bertrand Russell; shortstop to Julian Huxley; lewy obrońca to Richard Dawkins; środkowy obrońca to Margaret Sanger; prawy obrońca to Carl Rogers; menadżer to Ted Turner, „Chrześcijaństwo jest dla przegranych”; wyznaczony pałkarz to Mary Calderone; gracze uniwersalni to setki wymienionych na końcu Manifestu Humanistycznego I i II, w tym Eugenia C. Scott, Alfred Kinsey, Abraham Maslow, Erich Fromm, Rollo May i Betty Friedan.

„Na trybunach siedzą organizacje sponsorujące lub wspierające, takie jak... Szkoła Frankfurcka; lewe skrzydło Partii Demokratycznej; Demokratyczni Socjaliści Ameryki; Uniwersytet Harvarda; Uniwersytet Yale'a; Uniwersytet Minnesoty; Uniwersytet Kalifornijski (Berkeley); i dwa tysiące innych szkół wyższych i uniwersytetów”.

Praktyczny przykład tego, jak fala myśli Maslowa zalewa angielskie szkoły, został ujawniony w artykule w gazecie British Nat assoc. of Catholic Families (NACF) Catholic Family (sierpień 2000), w którym James Caffrey ostrzegał przed programem Citizenship (PSHE), który wkrótce miał zostać włączony do krajowego programu nauczania. „Musimy uważnie przyjrzeć się słownictwu używanemu w tym nowym przedmiocie” – napisał – „i, co ważniejsze, odkryć podstawy filozoficzne, na których został on oparty. Wskazówki na ten temat można znaleźć w słowie „wybór”, które często pojawia się w dokumentacji Citizenship, oraz w dużym nacisku położonym na omawianie i „wyjaśnianie” przez uczniów ich własnych poglądów, wartości i wyborów dotyczących dowolnej kwestii. To nic innego, jak koncepcja znana jako „wyjaśnianie wartości” – koncepcja przeklęta dla katolicyzmu, a nawet dla judaizmu i islamu.

'Koncepcję tę zapoczątkowali w Kalifornii w latach 60. psychologowie William Coulson, Carl Rogers i Abraham Maslow. Opierała się ona na psychologii 'humanistycznej', w której pacjenci byli postrzegani jako jedyni sędziowie swoich czynów i zachowań moralnych. Po zapoczątkowaniu techniki Values ​​Clarification psychologowie wprowadzili ją do szkół i innych instytucji, takich jak klasztory i seminaria - z katastrofalnymi skutkami. Klasztory pustoszały, zakonnicy tracili powołania, a wiara w Boga zanikała. Dlaczego? Ponieważ instytucje katolickie opierają się na absolutnych przekonaniach, na przykład w Credo i Dziesięciu Przykazaniach. Values ​​Clarification zakłada relatywizm moralny, w którym nie ma absolutnego dobra ani zła i nie ma zależności od Boga.

'Ten sam system ma zostać wprowadzony do wrażliwych umysłów niemowląt, dzieci i nastolatków w latach 2000+. Podstawowa filozofia Values ​​Clarification głosi, że nauczyciele, którzy promują cnoty takie jak uczciwość, sprawiedliwość czy czystość, stanowią indoktrynację dzieci i „naruszają” ich wolność moralną. Nalega się, aby dzieci miały swobodę wyboru własnych wartości; nauczyciel musi jedynie „ułatwiać” i unikać wszelkiego moralizowania lub krytykowania. Jak niedawno skomentował pewien adwokat niepokojące trendy w australijskiej edukacji: „Głównym tematem Values ​​Clarification jest to, że nie ma dobrych ani złych wartości. Edukacja wartości nie ma na celu identyfikowania i przekazywania „właściwych” wartości, nauczania Kościoła, zwłaszcza papieskiej encykliki Evangelium Vitae. 
„W przypadku braku jasnych wskazówek moralnych dzieci naturalnie podejmują decyzje w oparciu o uczucia. Silna presja rówieśników, uwolniona od wartości pochodzących z boskiego źródła, zapewnia, że ​​„wspólne wartości” spadają do najniższego wspólnego mianownika. Odniesienia do zrównoważonego rozwoju środowiska prowadzą do nastawienia, w którym argumenty przeciwko życiu na rzecz kontroli populacji są przedstawiane jako zarówno odpowiedzialne, jak i pożądane. Podobnie „świadome wybory” dotyczące zdrowia i stylu życia są eufemizmami dla postaw przeciwstawnych chrześcijańskim poglądom na macierzyństwo, ojcostwo, sakrament małżeństwa i życie rodzinne. Wyjaśnienie wartości jest ukryte i niebezpieczne. Stanowi podstawę całego uzasadnienia obywatelstwa (PSHE) i wkrótce zostanie wprowadzone ustawowo w Wielkiej Brytanii. Da młodym ludziom wartości świeckie i wpoi im postawę, że tylko oni mają ostateczny autorytet i osąd nad swoim życiem. Żadna szkoła katolicka nie może uwzględnić tego nowego przedmiotu sformułowanego w dokumencie Curriculum 2000 w swoim obecnym programie nauczania. Dr William Coulson rozpoznał psychologiczne szkody, jakie technika Rogersa wyrządziła młodzieży i odrzucił ją, poświęcając swoje życie na ujawnianie jej niebezpieczeństw.

Czy osoby sprawujące władzę w edukacji katolickiej nie powinny zrobić tego samego, skoro „obywatelstwo” podejmuje zabójcze podejście? 
Jeśli pozwolimy na kontynuowanie ich podważania wartości i interesów, w przyszłych pokoleniach stracimy wszystko, za co cierpieli i umierali nasi przodkowie. Jesteśmy ostrzeżeni, mówi Atkinson. Lektura historii (wszystko jest w głównych historycznych relacjach) mówi nam, że zaraz stracimy najcenniejszą rzecz, jaką mamy — nasze indywidualne wolności.

„To, czego obecnie doświadczamy”, pisze Philip Trower w liście do autora, „jest połączeniem dwóch szkół myślenia; szkoły frankfurckiej i tradycji liberalnej sięgającej XVIII-wiecznego oświecenia. Szkoła frankfurcka ma oczywiście swoje odległe korzenie w XVIII-wiecznym oświeceniu. Ale podobnie jak marksizm Lenina jest to ruch odłamowy. Bezpośrednie cele zarówno klasycznego liberalizmu, jak i Szkoły Frankfurckiej były zasadniczo takie same (patrz jedenaście punktów powyżej), ale ostateczny cel jest inny. Dla liberałów prowadzą do „poprawy” i „udoskonalenia” kultury zachodniej, dla Szkoły Frankfurckiej przynoszą jej zniszczenie.

„W przeciwieństwie do radykalnych marksistów, Szkoła Frankfurcka nie ma żadnych planów na przyszłość. (Ale) Szkoła Frankfurcka wydaje się być bardziej dalekowzroczna niż nasi klasyczni liberałowie i świeccy. Przynajmniej widzą, że promowane przez nich odchylenia moralne ostatecznie uczynią życie społeczne niemożliwym lub nie do zniesienia. Ale to pozostawia wielki znak zapytania nad tym, jak będzie wyglądała prowadzona przez nich przyszłość”.

Tymczasem Cicha Rewolucja toczy się naprzód. 

Timothy Matthews jest redaktorem brytyjskiego Catholic Family News. Serwisu informacyjnego National Association of Catholic Families, Zjednoczone Królestwo. Artykuł ukazał się w tygodniku American Catholic, The Wanderer, 11 grudnia 2008 r. Jest przedrukowywany tutaj za zgodą autora. 
 

© Copyright 1997-2009  Catholic Insight 
    Aktualizacja:  17 mar 2009 - 22:50:54