„Mashiach [żydowski mesjasz] przyniesie polityczne i duchowe odkupienie narodu żydowskiego, sprowadzając nas z powrotem do Izraela i przywracając Jerozolimę (Izajasz 11:11-12; Jeremiasz 23:8; 30:3; Ozeasz 3:4-5). Ustanowi rząd w Izraelu, który będzie centrum wszystkich rządów światowych, zarówno dla Żydów, jak i pogan (Izajasz 2:2-4; 11:10; 42:1). Odbuduje Świątynię i przywróci jej kult (Jeremiasz 33:18). Przywróci religijny system sądowniczy Izraela i ustanowi prawo żydowskie jako prawo ziemi (Jeremiasz 33:15)... Świat po przyjściu mesjasza jest często określany w literaturze żydowskiej jako Olam Ha-Ba (oh-LAHM hah-BAH), Świat Przyszły... W Olam Ha-Ba cały świat uzna żydowskiego B-ga za jedynego prawdziwego B-ga, a Religia żydowska jako jedyna prawdziwa religia (Izajasz 2:3; 11:10; Micheasz 4:2-3; Zachariasz 14:9).

 

-- Z "Mashiach: Mesjasz", Judaizm 101 ---

 

 

 

 

Jacob Schiff wylądował na brzegach Ameryki w 1865 r., krótko po wojnie secesyjnej. W latach 1700. jego przodkowie Schiffowie dzielili dom z legendarnymi Rothschildami w dzielnicy żydowskiej we Frankfurcie.

 

Schiff stanął na czele firmy Kuhn, Loeb & Co. Ze swojej siedziby w Nowym Jorku był najważniejszym żydowskim przywódcą od 1880 do 1920 r. w okresie, który obecnie żydowsko-amerykańscy historycy nazywają „erą Schiffa”. Pełnił funkcję dyrektora wielu ważnych korporacji, w tym National City Bank of New York, Equitable Life Assurance Society, Wells Fargo & Company i Union Pacific Railroad. Schiff, który zbił majątek na pożyczkach oprocentowanych, był głównym graczem stojącym za „Hebrew Free Loan Society” w 1892 r.; organizacją, która udzielała pożyczek bez odsetek wyłącznie Żydom (i nadal działa!)

 

 

 

Najbardziej zmieniającym historię osiągnięciem Schiffa byłaby rola „konia trojańskiego”, którą odegrał pod koniec lat 90. XIX wieku. W czasach, gdy wpływy żydowskie w Ameryce były stosunkowo niewielkie, a liczba Żydów była jeszcze bardzo mała, to właśnie namawianie przez Schiffa ustępującego prezydenta USA i byłego gubernatora Nowego Jorku, Grovera Clevelanda (D), zapobiegło powstrzymaniu ogromnej fali żydowskiej imigracji do Ameryki...

 

Schiff nienawidził chrześcijańskiej Rosji z pasją. Nieustannie pracował nad obaleniem dynastii Romanowów i zastąpieniem jej żydowskimi komunistami/czerwonymi. W tym celu osobiście sfinansował i sprzedał obligacje w imieniu około 50% całego japońskiego wysiłku wojennego podczas wojny rosyjsko-japońskiej. W rezultacie wojna zakończyła się zwycięstwem Japonii. Strata Rosji została również ułatwiona przez syna Schiffa, prezydenta (a także byłego gubernatora Nowego Jorku) Teddy'ego Roosevelta, którego interwencja negocjacyjna wyraźnie faworyzowała Japonię nad Rosją.

 

Lewicowy Roosevelt został prezydentem po tym, jak konserwatysta William McKinley został wygodnie zamordowany przez Czerwonych

 

 

 

NAACP (National Association for the Advancement of Colored People) jest najbardziej znaną czarnoskórą organizacją amerykańską. Nie jest powszechnie wiadome, że jej założyciele byli WSZYSCY syjonistycznymi marksistami! Wcześni żydowscy współzałożyciele to Julius Rosenwald, Lillian Wald i rabin Emil Hirsch. Czarny komunista o nazwisku WE Dubois został sprytnie przedstawiony jako lider NAACP.

 

W 1914 roku Jacob Schiff został członkiem zarządu NAACP. Mając na pokładzie takiego giganta jak Schiff, organizacja była gotowa na wielką epokę. Pieniądze i wpływy syjonistów od dawna dominowały w tej organizacji „praw obywatelskich”, która nie wybrała prezydenta nieżydowskiego aż do 1975 roku!

 

Zgodnie z zamierzeniem kontrolowanego przez Żydów NAACP Schiffa odciągnęło czarnoskórych od pozytywnego wpływu konserwatywnego patrioty czarnoskórego Ameryki, Bookera T. Washingtona, dominującego czarnoskórego przywódcy politycznego, który wierzył w zasady założycielskie Ameryki i pragnął budować pomosty między białymi i czarnymi.

 

Liberalna Demokratyczna NAACP reprezentuje przeciwieństwo tego, co reprezentował Republikanin Booker T, czyli samowystarczalność. NAACP jest antybiałym globalistycznym narzędziem marksistowskim, które służy do dzielenia Amerykanów, podczas gdy zradykalizowani czarnoskórzy wyborcy (o których nie dbają!) są kierowani do lewicowego obozu politycznego. W rezultacie, nawet dzisiaj, 90-95% czarnoskórych głosuje w ciemno na kandydatów Demokratów.

 

Bez Schiffa i przyjaciół nie byłoby Baracka Obamy

 

Otwarcie komunistyczny, czarny lider prowadził czarne msze przed swoim żydowskim panem.

 

 

Nowojorscy bankierzy sztucznie napompowali giełdę łatwymi pożyczkami. Kiedy pożyczki zostały zaostrzone, bańka pękła. Akcje spadły o 50%, a następnie nastąpiły runy na banki. Syjonistyczny NY Times i bankierzy z Wall Street wykorzystali panikę z 1907 r., aby przedstawić argumenty za ustanowieniem europejskiego banku centralnego (jak wyobrażał sobie Karl Marx).

 

Kilka lat później senator Robert Owen z Oklahomy oskarży Banksterów o spisek: „Panika została wywołana przez celowy spisek mający na celu wzbogacenie tych, którzy ją zorganizowali”. JP Morgan, John D Rockefeller, Jacob Schiff i Paul Warburg twierdzą, że lekcja płynąca z Paniki jest taka, że ​​USA potrzebują banku centralnego.

 

Dziewięć miesięcy przed planowanym kryzysem Jacob Schiff ostrzegał w przemówieniu wygłoszonym przed Izbą Handlową, że „jeśli nie będziemy mieć banku centralnego kontrolującego zasoby kredytowe, kraj ten stanie w obliczu najpoważniejszej i najbardziej dalekosiężnej paniki pieniężnej w swojej historii”.

 

W następnym roku syn Schiffa, Teddy Roosevelt, powołał „dwupartyjną” Narodową Komisję Monetarną, aby zbadała przyczyny paniki i przedstawiła sugestie. Przewodniczącym Komisji był senator Nelson Aldrich (którego córka pewnego dnia zostanie matką 5 synów Rockefellera, Davida, Johna III, Nelsona, Winthropa i Lawrence’a).

 

Senator Owen miał rację. Panika z 1907 r., tak „proroczo” przepowiedziana przez Schiffa zaledwie kilka miesięcy wcześniej, została wywołana przez ten sam gang, który później zaproponował prywatną Rezerwę Federalną (Bank Centralny) jako rozwiązanie.

 

 

Prezydent William H. Taft okazał się konserwatystą konstytucyjnym, a nie „postępowym” przedstawicielem wielkiego rządu, jak jego poprzednik Teddy Roosevelt. Ale tym, co naprawdę najbardziej rozgniewało Jacoba Schiffa, była odmowa Tafta, opowiedziana Schiffowi osobiście, by osłabić stosunki handlowe z carską Rosją. Według źródeł Henry'ego Forda, Schiff i jego otoczenie opuścili Biały Dom, mówiąc: „To oznacza wojnę”.

 

Aby odsunąć popularnego republikanina Tafta w 1912 r., Schiff i spółka zwerbowali Teddy'ego Roosevelta, aby ponownie kandydował na prezydenta, jako trzeciego kandydata. Ten manewr podzielił głosy republikanów na dwie części, pozwalając demokracie Woodrowowi Wilsonowi ukraść prezydenturę. Prezydentura Wilsona, której właścicielem byli Żydzi, okazała się katastrofalna dla Ameryki i świata (Fed, I wojna światowa, rewolucja rosyjska, żydowskie poparcie w Palestynie, depresja w latach 1919-1920)

 

 

 

Jacob Schiff był głównym inżynierem cyrku z trzema arenami z 1912 r.; sztuczka ta doprowadziła do katastrofy Wilsona.

 

Benjamin Freedman – żydowski sygnalista – „Jacob Schiff wrócił wtedy do Nowego Jorku (wówczas był szefem Amerykańskiego Komitetu Żydowskiego ) i w domu mojego ojca, w obecności wielu wybitnych mężczyzn, postanowili pozbyć się prezydenta Tafta. Zaplanowali również pozbycie się Partii Republikańskiej i wprowadzenie własnej partii i własnego prezydenta.

 

Założyli Narodową Demokratyczną Kwaterę Główną przy 200 Fifth Avenue, a Henry Morgenthau Sr. został przewodniczącym Komisji Finansów. Ja zostałem jego asystentem. Widziałem wszystko, co się działo, ponieważ zajmowałem się wszystkimi księgami. Jacob Schiff i Żydzi zaczęli szukać człowieka, którego mogliby wystawić na prezydenta. Zdobyli Woodrowa Wilsona, łobuza, który nie był wart prochu, żeby go wysadzić w powietrze!" ...

 

 

Podobnie jak w przypadku wojny rosyjsko-japońskiej w 1905 r., chaos I wojny światowej umożliwił komunistom (bolszewikom) zorganizowanie kolejnego powstania w 1917 r. Na czele diabolicznych wysiłków stał lojalny agent Jacoba Schiffa, Lew Trocki, który niedawno został ponownie ustanowiony w Rosji po ukrywaniu się w Brooklynie przez ostatnią dekadę. Car został zmuszony do abdykacji wcześniej w tym samym roku. Rząd tymczasowy został następnie obalony przez bolszewików kierowanych przez Żydów.

 

Następnego roku agenci Schiffa zamordowali cara i całą jego rodzinę. Rządy terroru, które Sowieci wówczas wprowadzili, miały nękać ludzkość przez dziesięciolecia. Dziesiątki milionów ludzi miało zostać zamordowanych! I nigdy nie mogłoby się to wydarzyć bez niestrudzonego przywództwa Rothschilda, Schiffa i ich młodszych partnerów.

 

Niedługo po rewolucji Schiff usunął Rosję (obecnie Związek Radziecki) ze swojej listy krajów, którym „nie należy pożyczać”.

 

Bolszewiccy zabójcy z gangu Rothschild-Schiff nigdy nie mogliby dokonać tak drastycznego czynu, jak wymordowanie całej rodziny królewskiej Romanowów, gdyby nie zgodę nowojorsko-londyńskich żydowskich „wyższych rangą” osób.

 

Niemiecko-żydowski bankier Jacob H. Schiff był najbardziej prominentnym przedstawicielem syndykatu Rothschildów w ich ludobójczej wojnie z narodem rosyjskim. Schiff wdrożył plan Rothschildów, aby dokonać ludobójstwa narodu rosyjskiego i ukraść bogactwo narodu rosyjskiego. 

 

 

 

Być może to właśnie te reformy są przyczyną obecnego spokoju, gdyż niemal wszyscy przywódcy rewolucji należą do rasy żydowskiej, a najskuteczniejszą agencją rewolucyjną jest żydowski Bund.

 

Każdego napadu na bank w Rosji dokonują Żydzi, a masakry, które wstrząsnęły wszechświatem i zdarzały się tak często, że wymyślono nazwę „pogrom”, aby je opisać, były organizowane i przeprowadzane przez rozwścieczone władze policyjne w odwecie za zbrodnie popełnione przez żydowskich rewolucjonistów."--WE Curtis, „Rewolucja w Rosji” , The National Geographic Magazine , tom 18, numer 5, (maj 1907), s. 302-316, na str. 313-314.

 

Przygotowując się do rewolucji 1905 r. żydowscy bankierzy wymyślili wojnę między Rosją a Japonią. Od dawna prowadzili wojnę ekonomiczną przeciwko Rosji, która osłabiła naród...

 

Jacob H. Schiff działał przeciwko amerykańskim interesom i zniszczył wiernego sojusznika Ameryki w wojnie domowej, carską Rosję. John Hays Hammond złożył zeznania w The New York Times o fakcie, że żydowscy bankierzy zrujnowali Rosję w wojnie rosyjsko-japońskiej, 18 listopada 1911 r., na stronie 2,

 

„Ja jednak przekonałem ich, że nie brakowało życzliwości wobec Rosjan ze strony Amerykanów, którzy pamiętali o przyjaźni Rosji do nas w czasie naszej wojny domowej. [***] Pan Jacob H. Schiff zrobił więcej, aby zaakcentować problemy swoich współwyznawców w Rosji niż jakikolwiek inny człowiek, z powodu swojego chełpliwego stwierdzenia, że ​​pieniądze żydowskich bankierów umożliwiły Japonii prowadzenie zwycięskiej wojny z Rosją”. — http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?_r=1&res=9E03E2DD1E31E233A2575BC1A9679D946096D6CF&oref=slogin http://query.nytimes.com/gst/abstract.html?

 

John Hays Hammond miał bliskie powiązania z wysokimi finansami i bliskie kontakty w Rosji. [Zobacz: JH Hammond, The Autobiography of John Hays Hammond ; Zobacz zwłaszcza: Rozdział 23, „Rosja”, s. 454-478.] Zaangażowanie bankierów w wojnę rosyjsko-japońską jest szczegółowo opisane w artykule Takahashi Korekiyo, the Rothschilds and the Russo-Japanese War, 1904-1907, http://www.rothschildarchive.org/ib/articles/AR2006Japan.pdf

 

 Zauważ, że imperialna Japonia i państwo radzieckie, które stworzył Schiff, stały się zaciekłymi wrogami Stanów Zjednoczonych, wrogami, którzy doszli do władzy pod opieką i patronatem finansowym Jacoba Schiffa. Zauważ, że żydowscy bankierzy stworzyli wrogów Stanów Zjednoczonych i finansowali ich wojny przeciwko Amerykanom.