INTERVENTION
at the online conference ``Is the Pope Catholic?``
organized by Prof. Edmund Mazza
|
Qui dicunt videntibus: "Nolite videre" They tell the seers, "Do not have visions." Is 30, 10 FOREWORDThis online lecture organized by Professor Edmund Mazza has as its theme a topic that is only recently coming into the public domain, after more than a decade of horrors worse than those we have witnessed in the last sixty years, but perfectly consistent with the philosophical and theological foundations laid to the present crisis by the Second Vatican Council. Is the pope a Catholic? Such a question in other times would have sounded almost like blasphemy, so deep-rooted was the respect and love for the Roman Pontiff, regarded as sweet Christ on earth, among the faithful. Who in Pius XII's time would have dared to question his moral and magisterial authority? And on the other hand, why would the faithful have expressed dissent against a Pope, since his voice was an expression of unbroken continuity with his Predecessors and the divine Master? Hearing Jorge Mario Bergoglio speak today and comparing his words with those of Pastor angelicus makes us realize the gulf that separates a Pope from his grotesque parody, the chasm that divides the Vicar of Christ from the simia Pontificis. The hieratic authority of all Popes from St. Peter to Pius XII, intimately bound to the divine authority of Christ the High and Eternal Priest, has perverted into arrogant authoritarianism and tyranny; the sense of belonging to the Holy Order of clerics and Prelates has corrupted into clericalism; the fixed immutability of revealed Truth, based on the perfect immutability of God - and even that which is naturally knowable through reason - has succumbed to permanent revolution and chaos, to the impermanence of Loquimini nobis placentia (Is 30:10), to the arbitrariness of the debatable: aspicite nobis illusiones (ibid.). COGNITIVE DISSONANCEBut just as before the sudden deaths of millions of people in the world after the criminal inoculation campaign following the psychopandemic fraud there are those who still refuse to acknowledge the causal relationship between the administration of the experimental gene serum and the mass extermination planned and declared by the elite; so in the ecclesial sphere in the face of the devastation caused by the conciliar revolution and the so-called liturgical reform there are still those who do not want to admit the causal relationship between the less criminal action of those experts and consultants - notoriously modernist well before Vatican II and as such rightly condemned by the Holy Office or regarded with suspicion by the Bishops - who used nothing less than an Ecumenical Council as a prestigious stage on which to perform the false and lying play of dialogue with the world, ecumenism, democratization and parliamentarization of the Church, with the endorsement of the "Popes of the Council." Rightly that assembly was called by its very creators "the 1789 of the Church." John XXIII, Paul VI, John Paul I, John Paul II and Benedict XVI did not fail to emphasize how the revolutionary and Masonic principles - liberté, égalité, fraternité - could somehow be shared and made their own by Catholicism, starting with the acceptance, indeed the convinced promotion of the secularity of the State and the substantial erasure of the divine and universal Kingship of Our Lord Jesus Christ. If you will have the patience to follow me in this examination of mine, you will see that the Social Kingship of Christ is the rock of scandal, upon which all the accomplices of the New World Order's anti-Christ plan indiscriminately crash. THE CAUSAL RELATIONSHIPThe vexata quæstio - "Is Bergoglio Catholic?" - is being addressed by several parties according to different criteria and starting from different cultural heritages: the traditional and scholastic one, the moderate and conciliar one - we could say Montinian - and the one that sways, so to speak, between the two shores by recognizing Bergoglio as Pope while being de facto canonically independent from him. But we must recognize that today it is possible to share with priests and faithful the feeling of grave unease and great scandal over the unwieldy presence of the Argentine Jesuit. Today we can ask ourselves if Bergoglio is Catholic, and that is already a good starting point, because his heterogeneity to the Papacy is now obvious and perceived as much by the simple faithful as by a large part of the Clergy and even by certain bangs of the media. The Hierarchy merely shows fearfulness or complicity with the tyrant, and the few discordant voices do not dare to draw the necessary consequences before the heresies and blunders of the tenant of Santa Marta. Because they dissent from him, but not from Vatican II; nor do they want to acknowledge that it was from that Council that the revolutionary process that allowed a person like Jorge Mario to enter the Society of Jesus, be ordained, become a bishop, created a cardinal, and finally enter the Conclave to come out "pope." One can criticize Bergoglio, as long as one does not criticize the conciliar idol, the untouchable fetish of the Montinians who today, compared to the horrors of the Argentine Jesuit, seem to be champions of Catholic orthodoxy. And here we come to the punctum dolens, that is, the great contradiction that unites the proponents of Vatican II with its historical opponents - the St. Pius X Fraternity in primis - in wanting to proceed to an evaluation of objectively extraordinary facts by resorting to ordinary norms. As I have repeatedly said, it seems to me that certain people care more about the doctrine of the Papacy than the salvation of souls, so that they find themselves preferring to be governed by a heretic and apostate pope than to recognize that a heretic or an apostate cannot be head of the Church to which, as such, he does not belong. Hence the distinctions about formal and material heresy, which in no way prevent Bergoglio's destructive action. The objection that the accusation of heresy or apostasy of the "reigning Pontiff" may cause division and scandal is belied by the evidence of the division and scandal already largely taking place in the ecclesial body precisely because of his heresy and apostasy, which is as it were the tip of the iceberg of a much worse and widespread crisis of the Hierarchy and Clergy that began sixty years ago and has now almost reached its peak. A SINGLE SUBVERSIVE PLANA few weeks ago, a prominent Hillary Clinton and John Podesta aide was arrested for pedophilia and child pornography: I am referring to Slade Sohmer, connected to the Broadway and film worlds, who had been active in debunking the infamous Pizzagate, i.e., the network of vile complicity and horrendous crimes on minors revolving around the international deep state . We learned that certainly Jeffrey Epstein and most likely Gislaine Maxwell were members of the Israeli Mossad. This makes us realize that the famous trips of so many well-known people to Epstein's island were to gather evidence of their guilt in the heinous ritual crimes on minors in order to blackmail them. And if in the face of the mass killings of civilians in the Gaza Strip the heads of state and government of the Western world dare not breathe a word, it is safe to assume that this attitude is due to the corpulent dossiers and footage in the possession of the Israeli services. The same must have happened with the preparation of the fake pandemic emergency, slavishly replicated in all the member states of the World Economic Forum and the UN, but also with the farce of the Ukrainian crisis (let us not forget that in front of Gaza there are methane fields that are gluttonous precisely at a time when gas supplies from Russia have been prevented through sanctions, to the benefit of multinational corporations and the investment funds to which they belong). But if this blackmailing of the world's powerful constitutes the unifying element of the globalist subversive project, we cannot help but think that the indispensable role played by the Catholic Church has been somehow forced not only by the appointment of Bergoglio as the emissary of the enemies of the Church placed at its summit, but also by the sexual and financial scandals that have only partially emerged on the account of many Prelates exponents of the deep church. How can we think that a person like McCarrick, who entered the White House without needing to be announced and who continued to follow the Vatican's diplomatic affairs in China even after he was accused of being a serial predator, did not enjoy support from those powerful people, who shared with him the most vile vices and the most heinous crimes? Are we to think that the association between the deep state and the deep church was limited to complicity in financial speculation, when a pedophile like Slade Sohmer was collaborating with the Clintons and Obama, implicated in Pizzagate? Or that Bill Gates' numerous flights to Epstein Island, along with those of actors, royalty, politicians, bankers and VIPs had nothing to do with the lavender mafia's web of complicity? From the leaked emails in the Wikileaks affair, we know that John Podesta was working on behalf of Clinton and Obama - and the globalist elite in general - to promote within the Church the color revolution that would oust Benedict XVI from the Papacy, get an ultra-progressive pope elected, and substantially change the Catholic Magisterium by making it embrace the demands ofAgenda 2030: gender equality, introduction of gender theory and LGBTQ+ doctrine, democratization of Church government, collaboration on the Great Reset neo-Malthusian project, cooperation on immigrationism, cancel cultures. It seems clear to me that this subversive project has found perfect fulfillment in Bergoglio's appointment -- and I say appointment deliberately -- and is confirmed by his unbroken line of governance and magisterium both public and private in this most inauspicious decade. An action that has indeed carried out the wishes - or rather, mandates - the orders of the elite, point by point, and so precisely as to be unequivocal: gender equality with the opening to roles of government and ministry to women; moral legitimization of sodomy and gender with the admission of sodomites and transsexuals to the role of godparents and wedding witnesses; sham democratization, on the model of oligarchies in the civil sphere, through synodality; acceptance of pseudo-environmentalist demands with a drastic downsizing of the condemnation of abortion, euthanasia, and genetic manipulation through the subversion of the Pontifical Academy for Life; the campaign to welcome illegal immigrants, in the name of an inevitability of mestizaje not free of economic interests; cancel cultures with the denigration of Church history and the falsification of Holy Scripture. Indeed, it is always the economic quid pro quo, upon closer inspection, that binds the members of the deep church and those of the deep state, to whom the elite has matched the pretium sanguinis of their betrayal with sponsorship and funding. I wonder if Bergoglio's grotesque attempts to re-evaluate Judas betray a traitor's instinctive sympathy for the Iscariot, mercator pessimus. So we return to the pretium sanguinis, the payment for services rendered by people who are blackmailed not only by those who know their most baffling and dark secrets, but also by those who share them while holding similar positions in other nations, in the European Parliament, the UN, the World Bank or other international institutions. Imagine if Trudeau dared to speculate about disassociating himself from certain issues-for example, his silence on Netanyahu's war crimes in Gaza-thus disobeying his orders. Even before the news reaches the media it would be his counterparts in Britain, Australia, New Zealand, the United States, France, Holland, Belgium and God knows where, pressuring him to keep quiet, knowing full well that Mossad would not hesitate for a moment to drag into the scandal-and into jail-not only Trudeau (on whom there are child rape charges pending for now in some Prosecutor's Office), but also those members of the international pedophile elite who have on Justin Trudeau himself evidence of other crimes. That is why it was necessary for corruption to be endemic to the system, so that the globalist cancer could be incubated there. And it would be foolish or irresponsible for anyone to believe that the Bergoglian hierarchy, which we know is instead widely involved in the same vices, with the protection of Bergoglio himself, is exempt from this blackmail. On the other hand, what credibility can the Argentine Jesuit have, when in the case of McCarrick he has claimed as res judicata the conviction without trial of one of the most powerful Cardinals of the last fifty years, avoiding the examination of witnesses who could have named his accomplices, now promoted to the top of the Church or public institutions? Do you believe that it was possible to perpetrate election fraud with impunity to oust Donald Trump from the White House and that they failed to do the same at the Conclave, taking into account how compromised the majority of the College of Cardinals is? If anything, the fact that the fraud is public and still unpunished is an aggravation given by the arrogance of believing oneself omnipotent and invincible. THE CASE OF THE HERETICAL POPE BETWEEN ABSTRACT HYPOTHESIS AND CONCRETE REALITYWhen St. Robert Bellarmine hypothesized, as a school case, the heresy of the Roman Pontiff, he imagined a Pope who, convinced that he remained Catholic, would materially or formally adhere to a specific heresy, in a general context in which the social and ecclesial body were Catholic. He could not even imagine that an emissary of Freemasonry could come to get himself elected Pope for the purpose of demolishing the Church from within, usurping and abusing the power of the Papacy itself. Nor could he have imagined that this Pope would go beyond heresy to apostasy. No Doctor of the Church has ever contemplated the case of an apostate Pope, nor of an election falsified and manipulated by powers avowedly enemies of Christ, because such an enormity could only happen in a unique and extraordinary context such as that of the final persecution foretold by the Prophet Daniel and described by St. Paul. The warning Cum videritis abominationem desolationis (...) is to be understood as such precisely because of its absolute uniqueness and the fact that all will see fulfilled - some with horror, some with satanic satisfaction - the abomination of desolation standing in the holy place: qui legit intelligat. Catholics are shocked by the cowardly silence of Cardinals and Bishops for the same reason that citizens are shocked by the complicity of politicians, doctors, journalists, magistrates, and law enforcement officers in the betrayal of the social pact. They have realized that it is the entire system that is hostage to the enemy, and that it is useless to hope to obtain justice and truth from those who pander to the global coup, whether in the civil or ecclesiastical world. The subversive operation is so efficient and organized that it unequivocally shows the work of a luciferian intelligence that goes far beyond the alleged wiles of Klaus Schwab or a Rockefeller. This is why the "Bergoglio problem" cannot be solved in the ordinary ways: no society can survive the total corruption of the Authority that governs it, and the Church is no different, when its members - and especially its Pastors - refuse to recognize the causes of this doctrinal, moral and spiritual corruption and merely deplore the excesses of this or that speech of Bergoglio, without understanding that they have before them thehomo iniquus et dolosus of Psalm 42; iniquus for the purposes he sets himself, dolosus for the means he adopts. To discuss formal heresy in Bergoglio's case is like accusing criminals who are killing millions with lethal serums, poisoned air and water, noxious or artificial foods, planned famines and plagues, induced sterility and death (physical or civil) imposed by law, of peculation. We are beyond heresy as we are beyond the normal crimes of which a head of state can be accused, with the aggravating circumstance that the culprit knows (or hopes) that he can save himself from conviction because his main accusers recognize him as Supreme Pontiff, as such exempt from any human tribunal. Prima Sedes a nemine judicatur. It was precisely on this that those who had him elected Pope relied, forgetting, however, one small detail: the intention to harm the Church by acting on behalf of an enemy power is not compatible with the assumption ACCEPTATION of the Papacy, and there is therefore a flaw in the consent given by the will - confirmed by the words and deeds of these last ten years - to want to act in fraudem legis, circumventing canon law and dissimulating one's intentions from the first appearance on the Vatican Lodge. I repeat: this is not a matter of a pope adhering to a specific heresy (which, moreover, Bergoglio has done repeatedly), but of a personage sent to the Conclave with orders to revolutionize the Church from atop the Chair of Peter. And again: he did not unreservedly assume the Papacy only to later allow himself to be persuaded by bad advisers to act in questionable ways. Instead, premeditation is evident, confirmed both by the correspondence of his action to the orders of the deep church given already under the Pontificate of Benedict XVI - conspirators of the St. Gallen Mafia or the Catacombs Pact, it matters little - and by the Argentine Jesuit's repeated meetings with exponents of the globalist elite and world financial potentates under the eyes of all. THE VICE OF CONSENTIt is plausible that the Renunciation, because of the critical issues masterfully pointed out by Prof. Enrico Maria Radaelli, resulted in a prior situation of canonical irregularity such as to invalidate it and render null and void, with it, the election of Benedict XVI's Successor as well, regardless of whether Bergoglio or a new Pius X was elected. But even if Benedict XVI had legitimately abdicated - while aware of the risk of making the election of the Argentine Jesuit materially possible - it is the malicious intention to abuse the authority and power of the Papacy, assuming it by deception, that makes the vitium consensus real and makes Bergoglio a usurper of the Throne of Peter. The consensus and support for the Argentine Jesuit comes significantly from the ultra-progressive and pro-heretical wing that sponsored his election: all notorious members of the deep church and contiguous to the homosexual and pedophile lobby of the deep state. If there are those who persist in looking at the finger of those who denounce this coup d'état and not at the moon of Bergoglio's evident congruence with it, we cannot behave as if we were solving a question of Canon Law: the Lord is outraged, the Church is humiliated and souls are lost because of the stay on the Throne of a usurper, whose governing and magisterial actions can be judged in the light of Our Lord's words: Beware of false prophets who come to you in sheep's clothing, but inside they are rapacious wolves. By their fruits you will know them. Does one gather grapes from thorns, or figs from brambles? So every good tree produces good fruit, and every bad tree produces bad fruit; a good tree cannot produce bad fruit, nor a bad tree produce good fruit. Every tree that does not produce good fruit is cut down and thrown into the fire. By their fruit therefore you will be able to recognize them (Mt 7:15-20). You heard right: a good tree cannot produce bad fruit, nor can a bad tree produce good fruit, which means that Bergoglio's uninterrupted behavior -- before, during and after his election -- stands alone as proof of his inherent iniquity. Can we therefore be morally certain that the tenant of Santa Marta is a false prophet? My answer is: Yes. Are we therefore authorized in conscience to revoke our obedience to one who, presenting himself as Pope, actually acts like the biblical boar in the Lord's Vineyard, or like the hireling, qui non est pastor, cujus non sunt oves propriæ (Jn. 10:12), et non pertinet ad eum de ovibus (ibid., 13)? Yes. What we cannot do because we do not have the authority, is to officially declare that Jorge Mario Bergoglio is not Pope. The terrible impasse in which we find ourselves makes any human solution impossible. Our task must not be to grapple with abstract canonist speculations, but to resist with all our strength -- and with the help of God's Grace -- the explicitly destructive action of the Argentine Jesuit, rejecting with courage and determination any collaboration even indirectly with him and his accomplices. THE REJECTION OF THE KINGSHIP OF THE MAN-GODThe evil of this world is intrinsically connected to the refusal to recognize that in both the State and the Church the vicarious authority of those who rule emanates directly from the hypostatic union, that is, from the union of divinity and humanity in Our Lord Jesus Christ, King and Pontiff. The hatred of the wicked against Christ the King arose in the eternity of time, when the Holy Trinity tested Lucifer and he understood that he should worship and obey the Man-God, that he should acknowledge Him as King and Lord despite the humiliation of assuming a human body and the infamy of the torture of the Cross. It was then that Lucifer cried out his Non serviam. That cry of rebellion that earned the eternal damnation of a part of the angelic spirits we find it in the tattered robes of Caiaphas, in the maneuvers of the high priests and scribes of the people to send the promised Messiah to death, guilty of not lending himself to the Sanhedrin's aims of power. We find this in the theological delirium of Zionism, which since the Basel Congress of 1897 has posed as a kind of Vatican II of Judaism, replacing the figure of a personal Messiah with the advent of the State of Israel. That Jewish Council sanctioned the deification of the state and its independence - the premise of tyranny - from the divine will. Not differently acted the members of the modernist Sanhedrin when, in the name of the secularity of the State and religious freedom, they trampled on the doctrine of the Social Kingship of Christ just proclaimed by Pius XI. Non serviam had already echoed in the Germany of the heresiarch Luther and in the England of Henry VIII with the rejection of the authority of the Vicar of Christ, and again it had resounded arrogantly in revolutionary France, with the Universal Declaration of Human Rights, and again with Liberalism, which takes away from the Lordship of God not only the dominion of nations, but also the primacy of morality over the rules of economics. We find Non serviam again in the atheistic materialism of Communism, a false counterbalance to the Liberalism that wanted and foraged it to destroy the social fabric with class struggle. And today this infernal cry resounds with the horrors of abortion, euthanasia, gender transition and genetic engineering, whose sole purpose is to erase all traces of the divine in man and Creation and to break with the bond between man and God accomplished in the Incarnation. Until we recognize theinevitability of the victory of the Man-God as universal King and Lord, and that of the Virgin Mother of God as Queen and Lady by Grace; until nations and peoples bend the knee to the one Savior and Redeemer of mankind; as long as society and the Church are hostage to the enemies of Christ the King and His most august Mother, we cannot hope for the end of this most painful trial, because we will not have made the necessary choice of field that the Lord awaits from us in order to make us participants in His total and final triumph over Satan. Let us not delude ourselves: those who persist in reading the present situation with human eyes expose not only themselves but all of humanity to the continuation and aggravation of this situation: For our battle is not against creatures made of flesh and blood, but against principalities and powers, against the rulers of this world of darkness, against the spirits of evil who dwell in the heavenly regions (Eph. 6:12). CONCLUSIONLet the once Christian nations therefore return to the Faith of their fathers. Let the dissenters re-embrace Catholic unity. Let the peoples immersed in the darkness of superstition and idolatry be converted to the living and true God. Let the people who were once the chosen recognize the true Messiah, distancing themselves from the Zionist heresy. Let individuals, especially those in authority, shake off their torpor and confidently acknowledge that there is no power except from God, for this-and only this-is the prerequisite for concord of peoples, for justice, for peace. And if pastors are lacking in this general awakening of consciences, let them remember the tremendous words of the Lord: If these keep silent, stones will cry out (Lk. 19:40).
+ Carlo Maria Viganò, Archbishop 9 December 2023 |
Qui dicunt videntibus: „Nolite videre” Mówią widzącym: „Nie miejcie wizji”. Jest 30, 10 PRZEDMOWATemat tego wykładu internetowego zorganizowanego przez profesora Edmunda Mazzę ma temat, który dopiero niedawno wszedł do domeny publicznej, po ponad dekadzie okropności gorszych od tych, których byliśmy świadkami przez ostatnie sześćdziesiąt lat, ale doskonale zgodnych z filozoficznym i podstawy teologiczne, jakie Sobór Watykański II położył dla obecnego kryzysu. Czy papież jest katolikiem? Takie pytanie w innych czasach brzmiałoby niemal jak bluźnierstwo, tak głęboko zakorzeniony był wśród wiernych szacunek i miłość do Biskupa Rzymu, uważanego na ziemi za słodkiego Chrystusa . Kto w czasach Piusa XII odważyłby się kwestionować jego autorytet moralny i nauczycielski? A z drugiej strony, dlaczego wierni wyrażaliby sprzeciw wobec papieża, skoro jego głos był wyrazem nieprzerwanej ciągłości z poprzednikami i boskim Mistrzem? Słuchanie dzisiejszego przemówienia Jorge Mario Bergoglio i porównywanie jego słów ze słowami Pastora angelicus uświadamia nam przepaść, która dzieli Papieża od jego groteskowej parodii, przepaść, która dzieli Namiestnika Chrystusa od simia Pontificis . Hieratyczna władza wszystkich papieży, od św. Piotra do Piusa XII, ściśle związana z boską władzą Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, przekształciła się w arogancki autorytaryzm i tyranię; poczucie przynależności do Świętego Zakonu duchownych i prałatów przerodziło się w klerykalizm; niezmienna niezmienność Prawdy objawionej, oparta na doskonałej niezmienności Boga – a nawet tej, która jest w naturalny sposób poznawalna rozumem – uległa ciągłej rewolucji i chaosowi, nietrwałości Loquimini nobis placentia (Iz 30,10), arbitralności z dyskusyjnych: aspicite nobis illusiones (tamże). DYSONANS POZNAWCZYAle tak jak przed nagłą śmiercią milionów ludzi na świecie po zbrodniczej kampanii szczepień po psychopandemicznym oszustwie, są i tacy, którzy wciąż nie chcą uznać związku przyczynowego pomiędzy podaniem eksperymentalnej surowicy genowej a masową eksterminacją zaplanowaną i ogłoszoną przez elita; tak więc w sferze kościelnej, w obliczu zniszczeń spowodowanych przez rewolucję soborową i tak zwaną reformę liturgiczną, wciąż są tacy, którzy nie chcą uznać związku przyczynowego pomiędzy mniej zbrodniczymi działaniami tych ekspertów i konsultantów – notorycznie modernistycznych przed Soborem Watykańskim II i jako taki słusznie potępiony przez Święte Oficjum lub traktowany z podejrzliwością przez Biskupów, którzy wykorzystali jedynie Sobór Ekumeniczny jako prestiżową scenę, na której rozgrywano fałszywą i kłamliwą grę dialogu ze światem, ekumenizmu, demokratyzacji i parlamentaryzacja Kościoła, przy poparciu „papieży Soboru”. Słusznie zgromadzenie to zostało nazwane przez samych jego twórców „rokiem Kościoła 1789”. Jan XXIII, Paweł VI, Jan Paweł I, Jan Paweł II i Benedykt XVI nie omieszkali podkreślić, w jaki sposób rewolucyjne i masońskie zasady – liberté, égalité, fraternité – mogą w jakiś sposób być podzielane i przyswajane przez katolicyzm, począwszy od akceptacji, w istocie zdecydowane wspieranie świeckości państwa i istotne wymazanie boskiego i powszechnego panowania naszego Pana Jezusa Chrystusa. Jeśli będziesz miał cierpliwość, aby podążać za mną w tym badaniu, zobaczysz, że społeczne królowanie Chrystusa jest skałą skandalu , na którą bezkrytycznie rozbijają się wszyscy wspólnicy antychrystowego planu Nowego Porządku Świata. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWYVexata quæstio – „Czy Bergoglio jest katolikiem?” – jest rozpatrywane przez kilka partii według różnych kryteriów i wychodząc od różnych dziedzictw kulturowych: tradycyjnego i scholastycznego, umiarkowanego i soborowego – moglibyśmy powiedzieć montińskiego – i tego, które, że tak powiem, kołysze się pomiędzy obydwoma brzegami uznanie Bergoglio za papieża, będąc jednocześnie od niego de facto kanonicznie niezależnym. Musimy jednak przyznać, że dzisiaj można dzielić z księżmi i wiernymi poczucie poważnego niepokoju i wielkiego skandalu w związku z nieporadną obecnością argentyńskiego jezuity. Dziś możemy zadać sobie pytanie, czy Bergoglio jest katolikiem, i to już jest dobry punkt wyjścia, ponieważ jego heterogeniczność wobec papiestwa jest teraz oczywista i dostrzegana zarówno przez prostych wiernych, jak i przez dużą część duchowieństwa, a nawet przez pewne grupy media. Hierarchia jedynie pokazuje bojaźliwość lub współudział z tyranem, a nieliczne niezgodne głosy nie mają odwagi wyciągnąć niezbędnych konsekwencji z powodu herezji i błędów lokatora Santa Marta. Ponieważ nie zgadzają się z nim, ale nie z Soborem Watykańskim II; ani nie chcą przyznać, że to właśnie na tym Soborze rozpoczął się proces rewolucyjny, który pozwolił osobie takiej jak Jorge Mario wstąpić do Towarzystwa Jezusowego, przyjąć święcenia kapłańskie, zostać biskupem, stworzyć kardynała i w końcu wejść na konklawe, aby wyjść” Papież." Można krytykować Bergoglio, o ile nie krytykuje się soborowego bożka, nietykalnego fetyszu montynianów, którzy dzisiaj, w porównaniu z okropnościami argentyńskiego jezuity, wydają się być mistrzami katolickiej ortodoksji. I tu dochodzimy do punctum dolens , czyli wielkiej sprzeczności, która łączy zwolenników Soboru Watykańskiego II z jego historycznymi przeciwnikami – Bractwem św. Piusa X in primis – w chęci przystąpienia do oceny obiektywnie niezwykłych faktów poprzez odwoływanie się do zwyczajne normy. Jak wielokrotnie mówiłem, wydaje mi się, że niektórym ludziom bardziej zależy na doktrynie papiestwa niż na zbawieniu dusz, w związku z czym wolą być rządzeni przez papieża-heretyka i odstępcę, niż uznać, że heretyk lub odstępca nie może być głową Kościoła, do którego jako taki nie należy. Stąd rozróżnienie na herezję formalną i materialną , które w niczym nie powstrzymuje destrukcyjnego działania Bergoglio. Zarzutowi, że oskarżenie „panującego papieża” o herezję lub apostazję może wywołać podział i skandal, zaprzeczają dowody podziału i skandalu, który w dużej mierze ma już miejsce w ciele kościelnym właśnie z powodu jego herezji i apostazji, co jest jak były wierzchołkiem góry lodowej znacznie gorszego i powszechnego kryzysu hierarchii i duchowieństwa, który rozpoczął się sześćdziesiąt lat temu i obecnie prawie osiągnął swój szczyt. JEDEN WYWROTOWY PLANKilka tygodni temu prominentny doradca Hillary Clinton i Johna Podesty został aresztowany za pedofilię i pornografię dziecięcą: mam na myśli Slade’a Sohmera, powiązanego ze światem Broadwayu i filmu, który aktywnie demaskował niesławną Pizzagate , czyli sieć o nikczemnym współudziale i straszliwych zbrodniach na nieletnich związanych z międzynarodowym głębokim państwem . Dowiedzieliśmy się, że na pewno Jeffrey Epstein i najprawdopodobniej Gislaine Maxwell byli członkami izraelskiego Mossadu. Uświadamia nam to, że słynne wyjazdy tak wielu znanych osobistości na wyspę Epsteina miały na celu zebranie dowodów ich winy za potworne zbrodnie rytualne na nieletnich w celu ich szantażowania. A jeśli w obliczu masowych zabójstw ludności cywilnej w Strefie Gazy głowy państw i rządów świata zachodniego nie odważą się powiedzieć ani słowa, można śmiało założyć, że taka postawa wynika z korpulentnych akt i materiałów filmowych będących w posiadaniu izraelskich służb. To samo musiało się stać z przygotowaniami do fałszywej sytuacji kryzysowej związanej z pandemią, niewolniczo powielanymi we wszystkich państwach członkowskich Światowego Forum Ekonomicznego i ONZ, ale także z farsą kryzysu ukraińskiego (nie zapominajmy, że przed Gazą tam to pola metanu żarłoczne właśnie w czasie, gdy w drodze sankcji uniemożliwiono dostawy gazu z Rosji, z korzyścią dla międzynarodowych korporacji i funduszy inwestycyjnych, do których należą). Jeśli jednak to szantażowanie możnych świata stanowi element jednoczący globalistyczny projekt wywrotowy, nie możemy oprzeć się wrażeniu, że niezastąpiona rola Kościoła katolickiego została w jakiś sposób wymuszona nie tylko przez mianowanie Bergoglio na wysłannika wrogów Kościoła umieszczonego na szczycie, ale także przez skandale seksualne i finansowe, które tylko częściowo wyłoniły się z powodu wielu prałatów, przedstawicieli głębokiego Kościoła . Jak możemy myśleć, że osoba taka jak McCarrick, który wszedł do Białego Domu bez zapowiedzi i który nadal śledził sprawy dyplomatyczne Watykanu w Chinach nawet po oskarżeniu go o bycie seryjnym drapieżnikiem, nie cieszył się poparciem tych wpływowych ludzi , kto dzielił z nim najohydniejsze występki i najohydniejsze zbrodnie? Czy mamy myśleć, że powiązania między głębokim państwem a głębokim kościołem ograniczały się do współudziału w spekulacjach finansowych, kiedy pedofil taki jak Slade Sohmer współpracował z Clintonami i Obamą, zamieszanymi w Pizzagate ? Albo że liczne loty Billa Gatesa na Wyspę Epsteina, a także loty aktorów, członków rodziny królewskiej, polityków, bankierów i VIP-ów nie miały nic wspólnego z siecią współudziału lawendowej mafii ? Z e-maili, które wyciekły w związku z aferą Wikileaks , wiemy, że John Podesta działał w imieniu Clintona i Obamy – oraz ogólnie elity globalistycznej – aby promować w Kościele kolorową rewolucję , która wyeliminuje Benedykta XVI z papiestwa, uzyska ultra -wybrany postępowy papież i zasadniczo zmienić Magisterium Katolickie, włączając w to wymagania Agendy 2030 : równość płci, wprowadzenie teorii płci i doktryny LGBTQ+, demokratyzacja rządów Kościoła, współpraca przy neomaltuzjańskim projekcie Wielkiego Resetu , współpraca w sprawie imigracji , anuluj kultury . Wydaje mi się jasne, że ten wywrotowy projekt znalazł doskonałe spełnienie w nominacji Bergoglio – i mówię, że nominacja była celowa – i jest potwierdzony przez jego nieprzerwaną linię zarządzania i magisterium, zarówno publiczne, jak i prywatne, w tej najbardziej niepomyślnej dekadzie. Działanie, które rzeczywiście spełniło życzenia – a raczej mandaty – polecenia elity, punkt po punkcie i tak precyzyjnie, aby było jednoznaczne: równość płci z otwarciem na role rządowe i ministerialne dla kobiet; moralna legitymizacja sodomii i płci poprzez dopuszczenie sodomitów i transseksualistów do roli rodziców chrzestnych i świadków ślubu; pozorna demokratyzacja na wzór oligarchii w sferze obywatelskiej poprzez synodalność ; akceptacja żądań pseudoekologicznych przy drastycznym zmniejszeniu potępienia aborcji, eutanazji i manipulacji genetycznej poprzez obalenie Papieskiej Akademii Życia; kampanię na rzecz przyjmowania nielegalnych imigrantów w imię nieuchronności mestizaje , które nie są wolne od interesów gospodarczych; unicestwić kultury poprzez oczernianie historii Kościoła i fałszowanie Pisma Świętego. Rzeczywiście, po bliższym przyjrzeniu się, zawsze jest to ekonomiczne quid pro quo, które łączy członków głębokiego kościoła i członków głębokiego państwa , którym elita zapewniła pretium sanguinis swojej zdrady sponsoringiem i finansowaniem. Zastanawiam się, czy groteskowe próby przewartościowania Judasza podejmowane przez Bergoglio nie zdradzają instynktownej sympatii zdrajcy do Iskarioty, mercator pessimus . Wracamy więc do pretium sanguinis , zapłaty za usługi świadczone przez ludzi, którzy są szantażowani nie tylko przez tych, którzy znają ich najbardziej zaskakujące i mroczne sekrety, ale także przez tych, którzy je podzielają, pełniąc podobne stanowiska w innych krajach, w Parlamencie Europejskim , ONZ, Bank Światowy lub inne instytucje międzynarodowe. Wyobraźcie sobie, że Trudeau odważyłby się spekulować na temat odcięcia się od pewnych kwestii – na przykład milczenia na temat zbrodni wojennych Netanjahu w Gazie – i tym samym sprzeciwiając się jego rozkazom. Jeszcze zanim wiadomość dotrze do mediów, jego odpowiednicy w Wielkiej Brytanii, Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych, Francji, Holandii, Belgii i Bóg jeden wiedzą gdzie, nalegają na niego, aby milczał, wiedząc doskonale, że Mossad nie zawahałby się przez chwili, aby wciągnąć w skandal i do więzienia nie tylko Trudeau (któremu w jakiejś prokuraturze toczą się obecnie zarzuty gwałtu na dziecku), ale także tych członków międzynarodowej elity pedofilskiej, którzy mają na Justina Trudeau dowody innych przestępstw . Dlatego konieczne było, aby korupcja była endemiczna dla systemu, aby mógł się w nim wylęgać globalistyczny rak. I byłoby głupim lub nieodpowiedzialnym, gdyby ktokolwiek wierzył, że hierarchia Bergoglia, o której wiemy, że jest szeroko uwikłana w te same wady, pod ochroną samego Bergoglio, jest wyłączona z tego szantażu. Z drugiej strony, jaką wiarygodność może mieć argentyński jezuita, gdy w przypadku McCarricka powołuje się na powagę rzeczy osądzonej skazanie bez procesu jednego z najpotężniejszych kardynałów ostatnich pięćdziesięciu lat, unikając przesłuchania świadków, którzy mogliby mieć wymienił swoich wspólników, teraz awansowanych na najwyższe stanowiska w Kościele lub instytucjach publicznych? Czy uważa Pan, że możliwe było bezkarne dokonanie oszustwa wyborczego w celu usunięcia Donalda Trumpa z Białego Domu i że nie udało się tego zrobić na Konklawe, biorąc pod uwagę skompromitowaną większość Kolegium Kardynalskiego? W każdym razie fakt, że oszustwo jest publiczne i wciąż bezkarne, pogłębia arogancję wiary w siebie wszechmocnego i niezwyciężonego. PRZYPADEK HERETYCKIEGO PAPIEŻA POMIĘDZY ABSTRAKCYJNĄ HIPOTEZĄ A KONKRETNĄ RZECZYWISTOŚCIĄKiedy św. Robert Bellarmin w ramach szkolnego przypadku stawiał hipotezę o herezji Biskupa Rzymu, wyobrażał sobie Papieża, który w przekonaniu, że pozostaje katolikiem, materialnie lub formalnie wyznaje konkretną herezję w ogólnym kontekście, w którym społeczeństwo i społeczeństwo organ kościelny był katolikiem. Nie mógł sobie nawet wyobrazić, że wysłannik masonerii mógłby przybyć, aby sam został wybrany na papieża w celu zniszczenia Kościoła od wewnątrz, uzurpowania sobie i nadużywania władzy samego papiestwa. Nie mógł sobie też wyobrazić, że ten papież wyjdzie poza herezję i przejdzie do apostazji. Żaden Doktor Kościoła nigdy nie rozważał przypadku odstępczego papieża ani wyboru sfałszowanego i zmanipulowanego przez władze zdeklarowane wrogowie Chrystusa, ponieważ taka potworność mogła wydarzyć się jedynie w wyjątkowym i niezwykłym kontekście, jakim było przepowiedziane ostateczne prześladowanie przez proroka Daniela i opisane przez św. Pawła. Ostrzeżenie Cum videritis abominationem desolationis (...) należy tak rozumieć właśnie ze względu na jego absolutną wyjątkowość i fakt, że wszyscy zobaczą spełnienie – jedni z przerażeniem, inni z szatańską satysfakcją – obrzydliwość spustoszenia stojącego w miejscu świętym : qui legit intelligat . Katolicy są zszokowani tchórzliwym milczeniem kardynałów i biskupów z tego samego powodu, dla którego obywatele są zszokowani współudziałem polityków, lekarzy, dziennikarzy, sędziów i funkcjonariuszy organów ścigania w zdradzie paktu społecznego. Zdali sobie sprawę, że cały system jest zakładnikiem wroga i że nie ma sensu mieć nadziei na uzyskanie sprawiedliwości i prawdy od tych, którzy ulegają globalnemu zamachowi stanu, czy to w świecie cywilnym, czy kościelnym. Ta wywrotowa operacja jest tak skuteczna i zorganizowana, że jednoznacznie ukazuje pracę lucyferiańskiej inteligencji, która wykracza daleko poza rzekome podstępy Klausa Schwaba czy Rockefellera. Oto dlaczego „problemu Bergoglio” nie można rozwiązać zwykłymi sposobami: żadne społeczeństwo nie jest w stanie przetrwać całkowitego zepsucia rządzącej nim Władzy i nie inaczej jest w przypadku Kościoła, gdy jego członkowie – a zwłaszcza pasterze – odmawiają uznania przyczyny tego doktrynalnego, moralnego i duchowego zepsucia i po prostu ubolewamy nad nadużyciami tej czy innej mowy Bergoglio, nie rozumiejąc, że mają przed sobą homo iniquus et dolosus z Psalmu 42; iniquus dla celów, które sam wyznacza, dolosus dla środków, które przyjmuje. Dyskusja na temat formalnej herezji w przypadku Bergoglio jest jak oskarżanie o pekulację przestępców, którzy zabijają miliony śmiercionośnymi serum, zatrutym powietrzem i wodą, szkodliwą lub sztuczną żywnością, planowanymi klęskami głodu i zarazami, wywołaną bezpłodnością i śmiercią (fizyczną lub cywilną) nałożoną przez prawo. Jesteśmy poza herezją, tak jak jesteśmy poza zwykłymi przestępstwami, o które można oskarżyć głowę państwa, z tą okolicznością obciążającą, że sprawca wie (lub ma nadzieję), że może uchronić się przed wyrokiem skazującym, ponieważ jego główni oskarżyciele uznają go za Najwyższego Papieża, jako taki wyłączony spod jakiegokolwiek ludzkiego trybunału. Prima Sedes a nemine judicatur . To właśnie na tym opierali się ci, którzy go wybrali na papieża, zapominając jednak o jednym drobnym szczególe: zamiar wyrządzenia szkody Kościołowi poprzez działanie w imieniu wrogiej potęgi jest niezgodny z założeniem AKCEPTACJI papiestwa i istnieje zatem błąd w zgodzie wyrażonej testamentem – potwierdzonej słowami i czynami tych ostatnich dziesięciu lat – na chęć działania in cheatem legis , z obejściem prawa kanonicznego i ukrywaniem swoich intencji od pierwszego pojawienia się w Loży Watykańskiej. Powtarzam: tu nie chodzi o to, żeby papież wyznawał konkretną herezję(co zresztą Bergoglio robił wielokrotnie), ale osobistości wysłanej na Konklawe z rozkazem zrewolucjonizowania Kościoła ze szczytu Stolicy Piotrowej. I znowu: nie objął bez zastrzeżeń papiestwa, by później dać się namówić złym doradcom do wątpliwego postępowania. Zamiast tego widać ewidentną premedytację, potwierdzoną zarówno przez zgodność jego działania z rozkazami głębokiego Kościoła wydanymi już za pontyfikatu Benedykta XVI – spiskowców mafii z St. Gallen czy Paktu Katakumb, to ma niewielkie znaczenie – oraz przez Argentyńczyka Powtarzające się spotkania jezuitów z przedstawicielami elity globalistycznej i światowymi potentatami finansowymi na oczach wszystkich. WADA ZGODYJest prawdopodobne, że zrzeczenie się, ze względu na krytyczne kwestie, które po mistrzowsku wskazał prof. Enrico Maria Radaelli, doprowadziło do wcześniejszej sytuacji nieprawidłowości kanonicznych, które unieważniły je i unieważniły, a co za tym idzie, wybór następcy Benedykta XVI niezależnie od tego, czy wybrany został Bergoglio, czy nowy Pius X. Ale nawet gdyby Benedykt XVI abdykował zgodnie z prawem – mając świadomość ryzyka materialnego umożliwienia wyboru argentyńskiego jezuity – to właśnie złośliwa intencja nadużycia władzy i władzy papiestwa, przejęcia jej przez podstęp, sprawia, że konsensus vitium realne i czyni Bergoglio uzurpatorem Tronu Piotrowego. Konsensus i poparcie dla argentyńskiego jezuity pochodzi w dużej mierze od ultrapostępowego i proheretyckiego skrzydła, które sponsorowało jego wybór: wszystkich notorycznych członków głębokiego Kościoła i sąsiadujących z homoseksualnym i pedofilskim lobby głębokiego państwa . Jeśli są tacy, którzy uparcie patrzą na palec tych, którzy potępiają ten zamach stanu, a nie na oczywistą zgodność Bergoglio z nim, nie możemy zachowywać się tak, jakbyśmy rozwiązywali kwestię prawa kanonicznego: Pan jest oburzony Kościół zostaje upokorzony, a dusze zagubione z powodu pozostania na tronie uzurpatora, którego rządy i działania magisterskie można ocenić w świetle słów naszego Pana: Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, ale wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Po owocach ich poznacie. Czy zbiera się winogrona z cierni albo figi z jeżyn? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce i każde złe drzewo wydaje złe owoce; dobre drzewo nie może wydawać złych owoców ani złe drzewo rodzić dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina się i w ogień wrzuca. Po ich owocach będziecie więc mogli ich rozpoznać (Mt 7,15-20). Dobrze słyszeliście: dobre drzewo nie może wydawać złych owoców ani złe drzewo wydawać dobrych owoców , co oznacza, że nieprzerwane zachowanie Bergoglio – przed, w trakcie i po jego wyborze – stanowi sam dowód jego wrodzonej niegodziwości. Czy zatem możemy być moralnie pewni, że lokator Santa Marta jest fałszywym prorokiem? Moja odpowiedź brzmi: tak. Czy zatem jesteśmy upoważnieni w sumieniu do odwołania naszego posłuszeństwa temu, który podając się za papieża, faktycznie postępuje jak biblijny dzik w Winnicy Pańskiej lub jak najemnik, qui non est pastor, cujus non sunt oves propræ (J 10: 12), et non pertinet ad eum de ovibus (tamże, 13)? Tak. To, czego nie możemy zrobić, ponieważ nie mamy władzy, to oficjalne oświadczenie, że Jorge Mario Bergoglio nie jest papieżem. Straszliwy impas , w jakim się znajdujemy, uniemożliwia jakiekolwiek ludzkie rozwiązanie. Naszym zadaniem nie może być zmaganie się z abstrakcyjnymi spekulacjami kanonistycznymi, ale przeciwstawienie się z całych sił – i przy pomocy Łaski Bożej – wyraźnie destrukcyjnemu działaniu argentyńskiego jezuity, odrzucając z odwagą i determinacją wszelką współpracę z nim, nawet pośrednią i jego wspólników. ODRZUCENIE KRÓLESTWA BOGA-CZŁOWIEKAZło tego świata jest nierozerwalnie związane z odmową uznania, że zarówno w państwie, jak i w Kościele zastępcza władza rządzących wywodzi się bezpośrednio z unii hipostatycznej, to znaczy z jedności boskości i człowieczeństwa w Panu Naszym Jezusie Chrystusie. , Król i Papież. Nienawiść bezbożnych do Chrystusa Króla zrodziła się w wieczności, kiedy Trójca Święta poddała Lucyfera próbie i zrozumiał, że powinien czcić i słuchać Boga-Człowieka, aby pomimo upokorzenia przyjęcia Go uznać za Króla i Pana. ludzkie ciało i hańbę męki krzyżowej. To właśnie wtedy Lucyfer zawołał Non serviam . Ten krzyk buntu, który zasłużył na wieczne potępienie części duchów anielskich, znajdujemy go w podartych szatach Kajfasza, w poczynaniach arcykapłanów i uczonych w Piśmie, mających na celu wysłanie obiecanego Mesjasza na śmierć, winnego nieudzielenia się do celów władzy Sanhedrynu. Znajdujemy to w teologicznym delirium syjonizmu, który od Kongresu w Bazylei w 1897 r. pozował na swego rodzaju Sobór Watykański II judaizmu, zastępując postać osobowego Mesjasza wraz z nadejściem Państwa Izrael. Ta Rada Żydowska usankcjonowała deifikację państwa i jego niezależność – przesłankę tyranii – od woli Bożej. Nie inaczej postępowali członkowie modernistycznego Sanhedrynu, gdy w imię świeckości państwa i wolności religijnej podeptali ogłoszoną właśnie przez Piusa XI doktrynę Społecznego Królestwa Chrystusa. Non serviam odbiło się już echem w Niemczech herezjarchy Lutra i w Anglii Henryka VIII wraz z odrzuceniem władzy Namiestnika Chrystusa, a ponownie zabrzmiało arogancko w rewolucyjnej Francji wraz z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka i znowu z liberalizmem, który odbiera Panu Bogu nie tylko panowanie nad narodami, ale także prymat moralności nad zasadami ekonomii. Non serviam ponownie odnajdujemy w ateistycznym materializmie komunizmu, fałszywą przeciwwagę dla liberalizmu, który chciał i żerował na nim, aby zniszczyć tkankę społeczną poprzez walkę klasową. A dzisiaj ten piekielny krzyk rozbrzmiewa okropnościami aborcji, eutanazji, zmiany płci i inżynierii genetycznej, których jedynym celem jest zatarcie wszelkich śladów boskości w człowieku i stworzeniu oraz zerwanie więzi między człowiekiem a Bogiem, która dokonała się we Wcieleniu. Dopóki nie uznamy nieuchronności zwycięstwa Boga-Człowieka jako uniwersalnego Króla i Pana oraz zwycięstwa Dziewicy Matki Bożej jako Królowej i Pani z łaski; aż narody i ludy uginają kolana przed jedynym Zbawicielem i Odkupicielem ludzkości; dopóki społeczeństwo i Kościół będą zakładnikami wrogów Chrystusa Króla i Jego najdostojniejszej Matki, nie możemy mieć nadziei na zakończenie tej najboleśniejszej próby, ponieważ nie dokonamy niezbędnego wyboru pola, od którego oczekuje Pan nas, abyśmy mogli uczestniczyć w Jego całkowitym i ostatecznym triumfie nad szatanem. Nie oszukujmy się: ci, którzy uparcie odczytują obecną sytuację ludzkimi oczami, narażają nie tylko siebie, ale całą ludzkość na kontynuację i zaostrzenie tej sytuacji: nasza walka nie toczy się bowiem przeciwko stworzeniom z krwi i kości, ale przeciwko księstwom i mocach, przeciwko władcom tego świata ciemności, przeciwko duchom złym, które zamieszkują krainy niebieskie (Efez. 6:12). WNIOSEKNiech zatem narody niegdyś chrześcijańskie powrócą do wiary swoich ojców. Niech dysydenci ponownie przyjmą katolicką jedność. Niech narody pogrążone w ciemnościach przesądów i bałwochwalstwa nawrócą się do Boga żywego i prawdziwego. Niech lud, który kiedyś był wybrańcem, rozpozna prawdziwego Mesjasza, dystansując się od herezji syjonistycznej. Niech poszczególne osoby, zwłaszcza sprawujące władzę, otrząsną się z odrętwienia i z ufnością uznają, że nie ma innej mocy, jak tylko od Boga , gdyż to i tylko to jest warunkiem wstępnym zgody narodów, sprawiedliwości i pokoju. A jeśli brakuje pasterzom tego powszechnego przebudzenia sumień, niech pamiętają straszliwe słowa Pana: Jeśli ci będą milczeć, kamienie będą krzyczeć (Łk 19,40).
+ Carlo Maria Viganò, arcybiskup 9 grudnia 2023 |
https://exsurgedomine.it/en/231209-aspicite-ita/
