Zion dzieli Ukrainę

„Spasiva bolshoy”, „bardzo dziękuję”, kobieta z Odessy nauczyła mnie wymawiać. W Tel Awiwie było to niemal trywialne; mieszkańców byłego Związku Radzieckiego jest niemal tyle samo, co Palestyńczyków. 

Będąc z Odessy, rozmawiała z nami, zwykłymi mieszkańcami Bliskiego Wschodu. Jej przyjaciele z Moskwy i Petersburga (czy to nie był Stalingrad?) byli zbyt dobrzy, by przyznać się do naszego istnienia. Kiedyś popełniłem błąd zapraszając kolegę ze studiów, dziedzica komunistycznej arystokracji, na plebejski hummus. „To świńskie jedzenie” – odpowiedział tonem, który nawet proletariacki plebejusz rozpoznałby jako celową zniewagę. „Spasiva bolshoy, jesteś z Leningradu?” – odpowiedziałem teraz rumieniącemu się zwierzęciu.

W Tel Awiwie było mnóstwo ludzi z Odessy. Nie będąc Rosjanami, mieli podobny problem. Ich językiem i kulturą był rosyjski, ale nie byli częścią Matki Rosji. Byli Ukraińcami i mówili po rosyjsku z dziwnym akcentem Nikity Chruszczowa. „On brzmiał jak brytyjski rolnik czytający francuską poezję” – powiedział mi rosyjskojęzyczny.

Stalingradczycy i leningradzcy rozmawiali z Ukraińcami tylko w nagłych wypadkach: „Nie próbujcie hummusu, to świńskie jedzenie!”

Nie mogąc zaakceptować Bliskiego Wschodu, Rosjanie, Ukraińcy, a nawet Mołdawianie stworzyli społeczeństwo w społeczeństwie. Wielu z nich rozkwitło, tworząc mosty między Sowietami a Izraelczykami. „Tłumaczenia w skali ruchomej; długie słowa ze zniżką w szabat” – pisali z bólem na kartkach papieru z źle ukształtowanymi literami hebrajskimi. Byli komuniści byli kiepskimi marketingowcami i nienawidzili komputerów.

Mosty przekraczały granice. Od czasu upadku Związku Radzieckiego Izrael nawiązał rozległe stosunki z niektórymi byłymi republikami radzieckimi. Azerbejdżan jest prawdopodobnie najbardziej zaskakujący, ale Rosja stopniowo staje się coraz ważniejsza.

Delegacje przemieszczały się tam i z powrotem między Bliskim Wschodem a Sowietami. Tłumacze stali się częstymi klientami. Dziennikarze podróżowali i relacjonowali. Otwarto Office of Interests; agencje turystyczne podbiły sklepiki w pobliżu. Ludzie zaczynają żyć dobrze dzięki tym biznesom.

Innymi słowy, artykuły o Sowietstanie w mediach hebrajskich zostały napisane przez izraelsko-rosyjskich dziennikarzy. Rzadko można znaleźć taki artykuł cytujący zachodnie źródło. Izrael ma tam ludzi wszędzie. W przypadku, gdyby w Stalinistanie nie było żadnych Izraelczyków, to wujek jednego z nich na pewno tam był.

W lutym 2014 r. wojna między Rosją a Europą o kontrolę nad Ukrainą osiągnęła punkt wrzenia. Prorosyjski prezydent uciekł i teraz panuje zamieszanie. 28 lutego wojska rosyjskie pojawiły się w Autonomicznej Republice Krymu, podarunku Rosji dla Ukrainy w 1954 r., w czasach, gdy oba kraje były zjednoczone pod rządami ZSRR.

Hebrajskie media uważnie śledziły wydarzenia. Ja niejasno śledziłem hebrajskie media w tej sprawie; Ukraina nie jest głównym tematem witryny. Tak więc dopiero podbój Krymu przez Rosję, próbującą wskrzesić swoje imperium z XIX wieku, dostrzegłem pewną osobliwość.

Zamiast zwyczajowego stwierdzenia „nasz korespondent w Stalinlenistanie relacjonuje wyłącznie”, tym razem większość artykułów cytowała szeroki wachlarz źródeł zachodnich.

To była próba uniknięcia niepotrzebnego zwracania uwagi. Co dzieje się z organizacjami izraelskimi i żydowskimi na Ukrainie? Czy są prorosyjskie czy proeuropejskie?

„Czytałeś najnowsze informacje o Iranie? Nie pytaj o Ukrainę! BBC powiedziało wszystko, co trzeba było powiedzieć” – takie było nastawienie.

Innymi słowy: „Jesteśmy zaangażowani, nie psujmy imprezy”.

W obliczu zmieniających się warunków geopolitycznych tej dekady Izrael musiał zmagać się z sankcjami nałożonymi przez Unię Europejską na produkty pochodzące z Zachodniego Brzegu.*

Europa jest głównym rynkiem zbytu dla izraelskiego eksportu. Aneksja Ukrainy przez UE oznaczałaby dalsze osłabienie pozycji Izraela.

Nie po raz pierwszy Izrael i Rosja znalazły się po tej samej stronie konfliktu. Jednym z najdziwniejszych znaków był nacisk położony na twierdzenie, że siły na Krymie nie należą do armii rosyjskiej, ale są najemnikami o niejasnych lojalnościach.

Czy mieli na myśli, że byli jak Syrian Free Army złożona z najemników opłacanych przez Zachód i innych? Nie zostało to wyjaśnione, ale wygląda to na wyraźną próbę kupienia czasu rosyjskim władzom. „Nie mogę teraz komentować, muszę sprawdzić, kto płaci tym najemnikom”.

Izrael współpracował z Rosją podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Soczi, zapewniając War Room kontrolujący teatr. + Czy technologie przekazane przez Izrael zostały wykorzystane na Krymie? Niesamowite, że hebrajskie media milczały w tych kwestiach.

To było wydarzenie zmieniające teatr. Nie mam na myśli Ukrainy; hebrajskie media zawsze dają wskazówki, czego nie można otwarcie powiedzieć. Nieoficjalne zasady mediów zostały zmienione.

 Język hebrajski pozwala na łatwe umieszczanie wskazówek skierowanych do przyjaciół. Wiele jego struktur nie istnieje w językach indoeuropejskich; cudzoziemcy nigdy tego nie zrozumieją. Yok! Tym razem artykuły sucho cytowały BBC i New York Times z grubym akcentem brytyjskiego farmera próbującego mówić po rosyjsku.

 Wskazówki mogą być manipulacyjne; jednak ujawnienie możliwości często anuluje efekt i sprawia, że ​​kolejna próba manipulacji jest trudniejsza i mniej prawdopodobna. W tym przypadku podano graficzną wskazówkę niepokojącego planu.

 Yediot Ahronot to największa płatna gazeta hebrajska. 28 lutego jeden z jej artykułów zawierał niezwykłą mapę. Następnego dnia dodano ją do innego artykułu. Jest to odmiana tego, co w literaturze nazywa się „aliteracją”, czyli tworzenie akcentu poprzez powtarzanie początkowej litery kolejnych słów.

 Poniżej mapa. Podzieliła już Ukrainę na republikę europejską i rosyjską. Czy to jest plan tak starannie ukryty? „Stój! Nie zawracaj mi teraz głowy. Muszę sprawdzić, kim są ci najemnicy!”